Het land van de wachtlijsten
 

Steeds meer mensen gaan naar spoed. (2.1 miljoen Belgen in 2009) Voor een specialist moet je een maand wachten.

Staat u ook op een of andere wachtlijst?

Ahh?? Bij ons op spoed wordt ge wel direct gehopen hoor. Allee, soms moet ge wel een uurtje wachten maar nog nooit gehoord van 1 maand op wachtlijst. Laten ze die mensen daar dan sterven ofzo?

LOL.
Er dreigt een tekort aan urgentie-artsen, maar dat is er nog niet.

Echte urgente gevallen zouden op de spoed wel eens in het gedrang kunnen komen, door de grote toeloop van mensen die er met akkefietjes terecht gaan.
Vooral in Wallonië en Brussel is dat uiteraard een probleem. (Had iemand iets anders gedacht?).
Veel heeft ook te maken met cultuur, ik ken heel wat mensen die werkzaam zijn in de medische sector en zij kunnen erover meespreken... De weg naar de huisarts is voor bepaalde groepen veel minder goed gekend, plus ze hebben natuurlijk liefst op ieder vlak de goede service die je in België kan verkrijgen... Meestal komt in die gevallen dan ook de hele familie mee, wat de efficiëntie van de hele afdeling wel eens in het gedrang kan brengen...
Bij de pull-factoren horen naast de vanzelfsprekendere feiten ook het feit dat patiënten enkel het remgeld moeten betalen en dus niet op de terugbetaling door de ziekenkas moeten wachten...
Wat ik niet begrijp: mogen dokters mensen die duidelijk niet acuut ziek zijn niet terugsturen? (Al kan ik me voorstellen dat het een grote verantwoordelijkheid is: er mocht dan maar net eens wel iets mislopen en je kan het gaan uitleggen...).

Ik weet niet wat de spoeddokters doen met niet-acute gevallen.

Ik ben al iedere keer acuut opgenomen en direct doorverwezen naar een specialist, bij wie ik anders slechts na één maand terecht kon.

Wie had het over wachtlijsten bij spoed?

Ik niet.

Maar dat komt ook nog misschien, aangezien ze al die miljoenen mensen binnenkrijgen.

Heb net een afspraak gemaakt voor maart.

Als je ergens op halfjaarlijkse controle moet, bel je best even op voorhand (zo'n half jaar dus...). Voor 'mechanischere' zaken als MRI's en zo vind ik wel dat het sneller gaat. En als er iets ernstig mis is, krijg je overal prioriteit.

Tandarts zit meestal twee �* drie weken tussen.

Bij de huisdokter kom ik om de anderhalve week en daar mag ik op de gang wachten. Ik moet ook maar het minimumtarief betalen (17 euro). Erg aimabele man.

Ik vind dat het hier heel goed meevalt. Zeer kwalitatief, vriendelijke doktoren, goede ziekenhuizen en een snelle bediening.

België overtreft alle landen waar ik al iets medisch van gezien heb ruimschoots (Nederland, Spanje, Zuid-Afrika, Italië).

Dat belooft voor mijn wereldreizen.

Grappig, als ik geen dringend probleem heb, sta ik niet op een spoedlijst.

Als ik naar de spoed ga (wat in oktober is gebeurd na een klein ongeval), dan doen de mensen op de spoed hun uiterste best. En ja ik besef maar al te goed dat ze keuzes moeten maken. Die jonge vrouw met enorm dikke zwangerschapsbuik kreeg echt wel voorrang op mijn €58 kostende hersenschuddingshoofdpijn.

Als je naar de spoed gaat en een doorverwijzing krijgt naar een specialist, dan moest je niet bij de spoed zijn, maar bij een degelijke en realistische huisarts. Die je in het ergste geval naar de spoed doorverwijst met een briefje waarom.


Langs de andere kant, het verhaal van Babeth uit 2009 is ook de moeite. Op een zondag nacht krijgt deze dame ongelofelijke buikpijn. Aangezien de spoed hier 50m vandaan is, help ik haar tot ginder (een ambulance zou er langer over doen door de 1-richtingsverkeersregeling in de buurt). De verplegers leggen haar aan een baxter met pijnstiller (een volwassen vrouw in elkaar krimpend als een scampie op hete bakplaat is niet leuk).
De spoedarts onderzoekt haar en concludeerd dat het indigestie of iets dergelijks is.
?? was mijn reactie. We hadden die avond een lichte maaltijd gehad. Maar het maakt niet uit, meneer doktoor zegt dat het zo is, dus zal het zo wel zijn. Met een verwijzing naar de huisarts voor een gastroscopie gaat babeth enkele uren later naar haar vaste huisartsenpraktijk waar een nieuwe arts haar verder helpt. 2 weken wachten en dan de gastroscopie.

Helaas is 2 uur na dat huisartsbezoek de pijnstiller uitgewerkt. Weer het scampie fenomeen, en weer de tocht naar de spoed. De "dagdienst" spoedarts doet 1 handeling en besluit "galstenen, accute galblaasontsteking, te opereren." 12 uur later is het leed geleden. 60 uur later zitten schoonma, babs en ik in een chinees restaurant te genieten van een welverdiende maaltijd.

Leuk toch dat je werkgever betaald voor je partners hospitalisatieverzekering...

Er is vandaag een wachtlijst voor de ingetikte lettertjes op internet.

Wachtlijsten voor
asielzoekers
hotelkamers voor asielzoekers
uitzettingen van uitgeprocedeerden

Ik stond op nog een andere wachtlijst, maar ben vergeten welke.

Misschien België op de lijst zetten van de wachtlanden?