Liberales : Het neoliberale vergif
 

Je hoeft geen wetenschapper te zijn om te beseffen dat er vandaag iets verkeerd loopt binnen onze maatschappij – en dan heb ik het niet over de klimaatsverandering. Recent bleek andermaal dat de Europese zelfmoordcijfers zeer hoog blijven, waarbij wij tot de weinig benijdenswaardige kopgroep behoren. Betrouwbaar onderzoek wijst uit wat elke zorgverlener weet: dat de cijfers inzake depressie en angst de laatste decennia gevoelig gestegen zijn. Opvallend daarbij is dat het vaak over sociale angst gaat. Angst voor de ander dus – en dit in één van de meest veilige regio’s ter wereld. Wanneer we naar onze kinderen kijken, wordt het helemaal droevig – als ze al geen gedragsstoornis toegeschreven krijgen, dan hebben ze minstens een leerstoornis al dan niet in combinatie met ADHD, als spiegelbeeld van het volwassen chronisch vermoeidheidssyndroom. We weten blijkbaar ook niet meer wie we zijn en waarvoor we staan, wat dan blijkt uit de stijging van de zogenaamde persoonlijkheidsstoornissen.

Overvloed

De paradox is dat deze spectaculaire stijgingen optreden in een overvloedsmaatschappij: we hebben het materieel nog nooit zo goed gehad, we zijn politiek en religieus nog nooit zo vrij geweest. En – zoals Zymunt Bauman opmerkt – nog nooit hebben we ons zo machteloos gevoeld. Dit laatste ligt verborgen achter de tegenstelling tussen materiële overvloed en mentale stoornissen, waarvoor verklaringen heel snel opduiken. “Profiteurs zijn het, simulanten of verwende kinderen, met ouders die geen opvoeding meer kunnen of willen geven.” Volgt de onvermijdelijke jeremiade over het Verlies van Normen en Waarden, de teloorgang van Huwelijk en Geloof, en het toenemende gevaar van de Vreemdelingen.

Op de koop toe krijgt de verzorgingsmaatschappij een veeg uit de pan. Psychosociale hulpverlening werkt niet en helpt zelfs de problemen in stand te houden, zo luidt de welsprekend verwoorde boodschap van de Britse succesauteur Theodore Dalrymple. In feite Antony Daniels, maar de man heeft blijkbaar ook last van een identiteitsstoornis. En van verregaande blindheid, want het VK definiëren als een verzorgingsmaatschappij is moeilijk verdedigbaar. Aan de andere kant van het kanaal zien we de remedie die bij dergelijke verklaringen hoort: de Kärcher-therapie, waarmee Sarkozy het banlieue-gespuis (‘racaille’) hogedrukgewijs van de straten wou spuiten. Ondertussen is zijn aandacht verschoven naar de Roma.

Rank and Yank

Dergelijke verklaringen gaan erin als zoete koek – getuige de ruk naar rechts. De roep naar de terugkeer van de politieagent en de pastoor klinkt hoe langer hoe luider. Waarbij men vergeet dat de meest repressieve en religieuze westerse maatschappij, met name de VS, de hoogste cijfers inzake criminaliteit, mentale stoornissen en druggebruik blijft hebben. Er is een andere verklaring, die regelrecht ingaat tegen dat cafégewauwel en bovendien wetenschappelijk hard onderbouwd is. Tot niet zo lang geleden werd onze maatschappij gerund vanuit een complexe interactie tussen verschillende vertogen: politiek, religieus-ideologisch, cultureel, economisch, waarbij de twee eerste de plak zwaaiden.

Vandaag blijft er slechts één over: het economische, onder de dictatuur van het neoliberalisme – lees Hans Achterhuis (De utopie van de vrije markt, 2010), maar liefst niet voor het slapengaan. Alles is een product (ook zorg, ook onderwijs) binnen een wereldwijde markt, waar enkel winst de toon zet. Het middel daartoe is bikkelharde concurrentie. Iedereen wordt permanent geëvalueerd via criteria waar hij geen zeggingschap over heeft. Het Rank and Yank systeem (‘Rangschik en gooi buiten’) is dodelijk voor sociale netwerken en reduceert elke ander tot een te duchten en vrezen concurrent is. Sociale angst, zei u?

Groeiende ongeljkheid

Het cruciale gevolg van het neoliberalisme is dat de sociale ongelijkheid zeer snel toeneemt in combinatie met een dalende mogelijkheid tot mobiliteit. Duidelijker gesteld: de middenklasse verdwijnt en de verschillen tussen boven en onder worden hoe langer hoe groter. In The Spirit Level (‘Het waterpas’) heeft Richard Wilkinson dit via een perfecte parameter bestudeerd: inkomensongelijkheid op grond van onverdacht EU-cijfermateriaal. De resultaten zijn hallucinant. Hoe groter de inkomensongelijkheid in een land of zelfs regio, hoe meer agressie, hoe meer politie, hoe meer gevangenissen, hoe meer mentale stoornissen, hoe groter het drugsgebruik, hoe meer tienerzwangerschappen, hoe lager de levensverwachting, en hoe slechter de lichamelijke gezondheid. Bovendien geldt dit voor alle sociale lagen, en is dit dus geen tegenstelling tussen arm en rijk.

De remedie is bijgevolg niet zo moeilijk: beperk de inkomensongelijkheid tot normale proporties en herinstalleer zeggingskracht. Dit zal politieke moed vergen, en meer dan vijf minuten, vrees ik.

De auteur is Head of the Department of psychoanalysis and clinical consulting Ghent University. Deze tekst verscheen eerst in Het Vrije Woord. Magazine voor vrijdenkers. November 2010, pp. 25-26.
Een bespreking van The Spirit Level staat op http://www.guardian.co.uk/books/2009...e-spirit-level

Paul Verhaeghe

Paul Verhaeghe
Links
mailto:[email protected]

Bron: politics.be

Liberales dat schrijft over: "Het neoliberale vergif".

Dat is straf hè, een ideologie dat zij eigen uitwassen in vraag durft te stellen!
Dat zijn er hier niet veel gewoon, hè?

Meer dan een crisette volgens mij.

Het zijn "progresieven". Het zijn gewoon linksen, met hier en daan andere accenten.

Paul Verhaeghe is niet bij Liberales, hé. Het is zelfs de grote vijand van onze vriend Dirk Verhofstadt.

Links-liberalen die links-liberale praat verkopen, waar stellen ze zichzelf in vraag? Het pamfletje maakte echt niet veel indruk hoor, toen niet en nu niet.

Hier wordt het liberalisme helemaal niet in vraag gesteld.

De auteur stelt het NEOliberalisme in vraag, en je moet al een driedubbel uilskuiken zijn om dat niet te doen anno 2012. Ik heb altijd al beweerd dat liberalen extremisten zijn, maar nooit dat het uilskuikens zouden zijn.

Paul Verhaeghe is geen liberaal, hoor.

Dat zou kunnen, ik weet het niet, maar dat speelt ook niet zo'n rol. De tekst is vooral een terechte kritiek op neoliberalisme.

Erger nog; "en dan heb ik het niet over de klimaatsverandering. Recent bleek andermaal dat de Europese zelfmoordcijfers zeer hoog blijven, waarbij wij tot de weinig benijdenswaardige kopgroep behoren."

Verder dan dat heb ik deze onzin niet gelezen.

Ik citeer @Erw

http://forum.politics.be/showthread.php?p=6186525
De centrale planners zijn geen dommeriken, het zijn geslepen dieven en enige kijk in de toestand/inzicht is nodig om te voorkomen dat ze je alsnog bestelen waar je dacht veiliger te zijn.

http://filesforum.politics.be/showpo...&postcount=959


De centrale planning is geen clubje domoren, ze weten dat heel goed, wat ze ermee pogen is gewoon nog wat meer tijd winnen om hun stroom fascistische maatregeltjes vooraf in slagorde te krijgen. Want lelijke tijden beperken zich niet tot een financieel enen en nullen wereldje.