langetermijnvisie vs de kortetermijnvisie
 

Sinds de val van het communisme is de kortetermijnvisie in opmars, niet dat de lange termijnvisie in de regel heilzaam is, daarvan getuigd de langetermijnvisie van de communisten, welke maar al te vaak desastreus was omdat het kortetermijndenken volstrekt onbestaand was. Maar het andere uiterste waar we nu inzitten is op lange termijn even desastreus. Oorspronkelijk dacht ik dat de vooral een kwaal was van liberale regeringen en de daaruit vloeiende rampzalige administratie, maar steeds meer blijkt dat het in de bedrijfswereld absoluut niet veel beter is. Een eenvoudig voorbeeld hiervan is het informaticasysteem van grote banken, welke doet huiveren als je beseft hoe weinig informatici dit in handen hebben of hoe weinig kennis ze hebben van de eigenlijke werking ervan. Het wordt nog erger wanneer je vaststelt dat de grote bonzen absoluut geen besef hebben van het probleem of het alleszins straal negeren.

Ik begin me af te vragen hoe ver we het op dit vlak kunnen drijven en waar het punt ligt van complete implosie. We zijn gedwongen van te lopen zonder een kans op reflectie. Wanneer de gemiddelde baas minder jaren dienst heeft dan de gemiddelde werknemer in een bepaald bedrijf mag je toch vragen beginnen stellen aan de meerwaarde van de baas, aangezien zijn tijdelijk karakter nefast is om de gevolgen van zijn beleid op lange termijn te kunnen inzien, hoewel mijn vermoeden eerder is dat ze het hun er geen zak van aantrekken zolang de verantwoordelijkheid niet op hun schouders valt. Als we de complementaire partner van het liberalisme (namelijk het communisme) mogen geloven kan deze situatie helaas zeer lang duren, aangezien de individuele carrièredrang met als wapen zogenaamde statistieken die de schijn behoorlijk lang kunnen hoog houden. Alles is eigenlijk perceptie, goed kan kwaad worden en omgekeerd zonder dat er in essentie iets veranderd.

In ieder geval heeft de boutade van Dehaene van de problemen aan te pakken wanneer ze zich stellen voor mij een steeds wrangere nasmaak.

Het individueel belang is belangrijker dan het gemeenschappelijk belang. Iedereen voor individuele rechten. Het collectief belang is mislukt, zoals in mei 68, waar de grootste voortrekkers van de grootst gemeenschappelijk belang de grootste nerds zijn en met de meeste centen zijn gaan lopen.

In die tijd kon je als werkman toch ook deftig uw kost verdienen, nu is dat wel anders.

Zoals ik al zei is alles een kwestie van perceptie...het collectief belang bekeken van uit zijn geïsoleerde vorm is 'ten onder gegaan' samen met het communisme. Momenteel lijkt mij het probleem lichtjes anders, namelijk de het individuele belang steeds meer geïsoleerd geraakt van het collectief belang en aldus net zoals het communisme zijn grenzen bereikt heeft door een extreme toepassing ervan. Individueel belang en collectief belang zijn zaken die een samenspel vormen, de generatie van mei 68' waren idealisten die de zaken heel zwart-wit zaken en het is aldus niet verwonderlijk dat ze hun kar gekeerd hebben naar het andere uiterste. Ik heb die generatie lang vervloekt als een bende hypocrieten, nu denk ik meer in de richting dat het de generatie van zwakzinnigheid is.

Dat is één van de grootste redenen waarom ik tegenwoordig zwaar ontgoocheld en bijgevolg zwaar gedesillusioneerd rondloop.
Het probleem is inderdaad dat er behalve een algehele ineenstorting er geen uitweg meer is. En zelfs dan nog betalen wij, gewone burgers de rekening.

Gisteren zag ik een korte reportage over een jongetje in Zimbabwe dat zijn ouders verloor aar aids en dat met zijn grootmoeder tracht te overleven (als je het al zo kan noemen)...geen eten, probeert goud te vinden om toch maar naar school te kunnen. Ving een vogeltje om toch maar wat vlees te eten te hebben. Hij veegde de tranen uit zijn ogen...droevig, echt droevig. Het spookt nog altijd door mijn hoofd. Ik hoop echt dat mijn kinderen dit niet moeten meemaken, maar zoals de maatschappij nu evolueert ...ik weet het niet. De toekomst ziet er toch maar heel somber uit. En dan te weten dat het wel anders kan, als we andere mensen ook iets gunnen en andersom...

lol

Ik heb die reportage ook gezien en wat mij vooral raakte is hoe snel een maatschappij in een neerwaartse spiraal kan terechtkomen. Het erge is eigenlijk dat steevast de relatieve schuld bij de gewone man terechtkomt, het is de ouders hun fout dat ze niet aan schoolgeld geraken. Mensen die het hoofd boven water kunnen houden in die omstandigheden krijgen vaak een blinde vlek voor de collectieve schuld. Hier komen we bij de kern van het probleem en die is dat gezagdragers steevast de verantwoordelijkheid afwimpelen naar de gewone man.
Een voorbeeldje is de roep om loonmatiging, zeker in Belgie is het een heel vorte stelling om die kost naar de werknemer door te sluizen, aangezien de verantwoordelijkheid van de hoge loonlasten in de eerste plaats bij de overheid ligt door arbeid zo zwaar te belasten. Maar wat is de uitleg? De gewone man wil teveel. Hetzelfde verheel met de hoge kost van energievoorziening, de zwarte piet wordt steevast doorgeschoven naar de bedrijven, hoewel die overheid wel het speelveld creëert.
De positionering van politici in raden van bestuur na hun politieke carrière spreekt natuurlijk boekdelen voor welke kar ze rijden.
Ik werk voor de Vlaamse overheid en daar spreekt men steeds van goed bestuur, maar niet in de administratie. Vorige week stelde men een vijfjarenplan voor, maar dit blijkt een lege doos te zijn die jaar per jaar wordt ingevuld, de lange termijn doelstellingen blinken vooral uit in absolute vaagheid. Het is werkelijk ongelooflijk hoe de vlaamse politiek er alles aan doet om een structuur op poten te stellen waar de leidinggevenden volledig uit de wind komen te staan en zo bij falen de hemel op gewone ambtenaren terechtkomt. Wanneer het dan faalt verdraait men zodanig de context dat de evidente kern van een probleem naast de kwestie wordt.

Dat is raar want de Vlaamse overheid geeft toch de indruk ze het zichzelf beschouwd als een voorbeeld voor alle andere overheden in België en ver daarbuiten.

Is het zo grappig dat de wereld draaiende gehouden wordt door incompetente gatlikkers? Binnen de overheid én bedrijven worden mensen met kennis van zaken steevast op een dwaalspoor gezet wanneer ze fundamentele kritiek durven voeren die de prestige van anderen in gedrang kan brengen. Maar misschien mis je gewoon de ervaring om dit te kunnen vaststellen. Tegenwoordig wordt iemand competent genoemd als hij in staat is de algemene perceptie naar zijn hand te zetten. Maar het is niet omdat je in staat bent het hoofd van anderen in het zand te steken ter eer en glorie van de individuele carrière dat je ook goed bent in management. Er is niets zo gemakkelijk als het verdraaien van perceptie, daarvoor maak je gewoon gebruik van statistieken. Op mijn werk weten ze er alles van en hoe slecht het ook mag gaan, de cijfertjes zien er altijd redelijk rooskleurig uit. Het omgekeerde geld ook, een goede werking kan via statistiek rampzalig lijken.

Vraag maar eens aan de steden en gemeenten wat ze van de Vlaamse overheid vindt, de overdreven regeldrift brengen zelfs advocaten in verwarring. Kijk maar naar de decreten en de eindeloze wijzigingen ervan. De juridische procedures die worden opgestart naar aanleiding van de gebrekkige uitvoering van uitgevaardigde decreten zijn eindeloos. een vb is de subsidies van het Vlaamse niveau tegenover het federale niveau, de complexiteit van het Vlaamse niveau overtroeft dat van het federale, zonder twijfel. Een ander voorbeeld is de eindeloze hervormingen van de administratie waar opgebouwde expertise door een gebrekkige uitvoering ervan gewoon verloren gaat. Men slaagt er zelf in om een zodanige organisatiestructuur op te stellen dat mensen met kennis van zaken, wanneer er vragen zijn van de burger niet mogen antwoorden. Nee, die taak wordt overgelaten aan mensen die geen benul hebben waarover het gaat, tot grote frustratie van diegene die het antwoord zonder kennis ter zake moet formuleren. Het is gewoon te absurd voor woorden.

Ik lol op mensen die denken dat ze even de gehele wereld kunnen psychologiseren.

Iedereen is afhankelijk van de heersende tijdsgeest, dit volledig duiden is inderdaad onmogelijk aangezien deze nogal dynamisch en variërend van aard is...maar dat is ook niet de bedoeling van dit topic. Hier gaat het over een bepaalde tendens waar leidinggevenden prioriteit stellen aan het korte termijn denken. Het gaat er zelf niet over of dit de algemene regel zou zijn. Dit topic dan ook herleiden tot het psychologiseren van de gehele wereld is ridicuul en getuigd van minachting. In de eerste plaats gaat het trouwens over Europa en bedrijven die hier gevestigd zijn, uiteraard zal dit niet enkel van toepassing zijn op Europa en is dit probleem ruimer van aard.

Mijn mening is niet veranderd. :(

Kan je empirisch aantonen dat er een 'bepaalde tendens' is dat leidinggevende prioriteit stellen aan het korte termijn denken? Of is het gewoon: ik vind dat en dus is het zo?

Hoe is de asielcrisis ontstaan?
Hoe is de kredietcrisis ontstaan?
Hoe interpreteer je het beleid van bnp paribas omtrent zijn informaticasysteem?
Wat is het probleem van noodlijdende landen in Afrika?
Hoe interpreteer je de snelle wissels van leidinggevenden?

Zelfs als al deze zaken veroorzaakt zijn door korte termijn denken - quod non - dan nog bewijst dat niet wat jij wilt. :)

Wat wil ik bewijzen?
In de eerste plaats klaag ik een problematiek aan waarmee ik geconfronteerd wordt vanuit mijn werksituatie. Oorspronkelijk keek ik niet verder dan problematiek binnen de Vlaamse overheid, maar wanneer je kijkt naar de eventuele oorzaak merk je op dat het probleem waarschijnlijk ruimer ligt.
Om terug te keren naar het voorbeeld van bnp, het is niet zo dat het management daar niets aan wil doen, maar zij juist door te snel te moeten anticiperen op een snel veranderende wereld daar weinig aan kunnen doen. Vandaar uit stelde ik mij ook de vraag of het mogelijk is dat de zeer haastige maatschappij eventueel het lange termijn denken onmogelijk maakt. Wil ik dit persé bewijzen...nee,... wil ik daar over discuteren om zaken beter te begrijpen,....ja. Is de stelling niet correct , fijn....maar om dit te weten te komen kan je daar best over praten en brainstormen. Ik kan toch moeilijk iets bewijzen waar de redenering nog bezig is??? En welk nut zou dit hebben? Het gaat hier niet over mijn eigen grote gelijk he.

Was dat op mij A ? Dan lijkt het mij toch wel dat je beter wat kan specifiëren dan alleen lol. En daarbij dat was niet psychologiseren (voor zover deze term al bestaat dan) dat is gewoon wat ik ervan denk en hoe ik het ervaar.

Waarom denk jij trouwens dat je altijd gelijk hebt ? Is dat zoiets als de übermensch mentaliteit van de Duitsers voor en tijdens de 2de wereldoorlog ?

Draai het eens om, kan jij aantonen dat leidinggevenden op lange termijn denken. In alle bedrijven waar ik gewerkt hebt, was de langste termijn 1 jaar en dat wil zeggen tot de volgende bonus....dat is empirisch bewezen. Voil�*

Domme mensen hebben een kortetermijnvisie. Intelligente mensen kiezen voor een langetermijnvisie. Iemand die dom ( kortzichtig ) is, is namelijk intellectueel niet in staat om op lange termijn te kijken en ziet maar een klein deel in het grote geheel.

Thans wordt er op zowat alle gebied teveel voor kortetermijnvisie gekozen. De mens is gewoon een kortzichtig wezen. Het socialisme is er haast een stereotiep voorbeeld van.

Vb. De sossen kiezen ervoor om de uitkeringen te verhogen zodat de mensen een meer menswaardig leven kunnen leiden. Oh fantastisch toch?
Of toch niet? Bekijk je dergelijke maatregel op lange termijn dan zie je dat de werkloosheidsval, die in België al erg groot is, nog groter zal worden en mensen dus nog minder zullen gestimuleerd worden en nog minder gemotiveerd zullen zijn om werk te zoeken en om te gaan werken. Dat zal dus voor zorgen dat meer mensen zich in de werkloosheid wentelen om te genieten van een uitkering en zal het hele sociale systeem onbetaalbaar maken en onderuit halen. Dit is overigens in het verleden reeds gebeurd, vandaar dat men sinds enkele jaren strenger is gaan optreden tegen werkweigeraars door onder meer hen te schorsen.

Kortom, men zou steeds voor de langetermijnvisie en duurzame oplossing moeten gaan, maar de mens is nu eenmaal een dom en door geld verziekt wezen wat ertoe leidt dat men eerder voor kortetermijnvisie gaat.

Volgens mij heeft korte termijnvisie niks met politieke overtuiging te maken. Dat het dom is, zoveel is zeker. Of het bewust dom is of niet, dat is iets anders....als er al een verschil is.