respublica |
29 december 2010 21:25 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior
(Bericht 5194863)
Ik weet wel dat BDW ondertussen een soort Godlike status verworven heeft, maar toch graag wat kritische bedenkingen.
1)
Realiteit: sedert augustus stapt de N-VA mee in een onontwarbaar Belgisch compromis.
2)
Realiteit: bijna 100 dagen later is hetzelfde "verhaal" nog steeds niet afgelopen
3)
Realiteit: zie hoger
4) De N-VA dient een splitsingvoorstel in voor BHV in de Kamer (18.10) en in de Senaat (20.10), voorstellen die het later niet zal stemmen
5)
realiteit: de opdracht van Vandelanotte duurt nu niet alleen al maanden en gaat niet alleen over de financieringswet, maar over alle communautaire dossiers
6)
|
Bij punten 1 en 4 moet ik u gelijk geven, dat zijn ook bochten waar ik problemen mee heb. N-VA is echt wel in een klassieke Belgische onderhandeling gestapt en tegen de hoogdringendheidsagendering van je eigen voorstellen stemmen vind ik belachelijk. Punten 2 en 3 zijn niet echt bochten, omdat na elke uitspraak ook de manier van onderhandelen veranderde. De huidige onderhandelingen verlopen heel anders dan de preformatieronde van Di Rupo, die fabula is inderdaad al uit, zoals de Wever zei. Punten 5 en 6 beschouw ik hooguit als slechte communicatie, niet als bochtenwerk.
Al deze eerder strategische bezwaren maken echter niet dat ik niet meer achter N-VA sta. Want, beste Bwarrior, ik ga heus geen belgicist worden door zulke dingetjes. Mijn inzicht in de Belgische geschiedenis sinds 1830 is daar nog iets te groot voor. Als je niet tegen bochten kan, moet je de politiek maar niet volgen. Een bocht van 180* op een essentieel thema, zoals de traditionele partijen al wel gedaan hebben, heb ik bij N-VA gelukkig nog niet gezien.
|