Moet een kind de naam van de vader dragen?
 

Het artikel 335, eerste paragraaf, van het Burgerlijk Wetboek is door de lezers van het vakblad De Juristenkrant uitgeroepen tot ‘meest verwerpelijke wetsartikel’. Het gaat om het artikel dat bepaalt dat een kind de (familie)naam van de vader draagt, wanneer het kind binnen het huwelijk wordt geboren of wanneer een ‘buitenechtelijk’ kind door de vader wordt erkend.

Wat is er eigenlijk op tegen om een kind de naam van de moeder te geven, die nota bene het kind heeft gedragen? Heeft het met mannelijke trots te maken? Is het gewoon gemakkelijk? Of is het geen discussie waard: “als het kind maar een naam heeft”.

Ik denk dat er verschillende oorzaken zijn:

- de vader die zijn kind erkent als zijn biologische nakomeling, was vroeger wel belangrijk, want moeders zonder vader waren een vogel voor de kat.

- van de moeder is men zeker, de vader kan gelijkwie zijn. Het is dus belangrijk om ergens melding te maken van degene die als vader werd aangewezen (door de moeder dan gewoonlijk).

- met de tegenwoordige seriële monogamie wordt het echter veel belangrijker om ook de naam van de moeder aan het kind te geven. Persoonlijk had ik als gescheiden vrouw hoederecht over mijn twee kinderen. Ik heb verschillende malen ontzettend veel moeite gehad met officiele instanties omdat ikzelf "Janssens" heette en het over de kinderen "Peeters" had. Op den duur stelde ik mezelf voor als "mevrouw Janssens en ik heb twee kinderen gebaard". dit hielp dus ook niet. Zo werd mijn moeder "Vercauteren" geweigerd toen ik haar had gevraagd om mijn dochter "Peeters" op te halen, omdat ze volgens de organizatoren een "vreemde" was! "vercauteren" leek namelijk niet op "Janssens" en zeker niet op "Peeters".

Ik pleit alleszins om de kinderen een dubbele achternaam te geven. Als het aan mij ligt wordt zelfs de naam van de moeder dan dominant en valt de naam van de vader af bij de kleinkinderen (nu is het in vb. Spanje of Portugal andersom: de kinderen krijgen twee namen, maar de naam van de grootmoeder valt af bij de kleinkinderen).

Als men zekerheid wenst, volgt men de bloedlijn van de mama... maar daar gaan de mannetjes natuurlijk niet mee akkoord.

Ik heb de familienaam van mijn moeder. Maar ik vind dat vaders naam beter is. Waarom? Omdat het zo was en goed is zo. We moeten niet veranderen om te veranderen.

Ik begrijp dat wel hoor. zonder familienaam van de vader is die helemaal "weg" zoals ik hierboven al schreef.
Twee namen lijkt me het beste.

Kindje "naam moeder","naam vader"

Gedeeltelijk mee eens, wat vroeger de rol van de vader betrof. Maar ik snap uw link naar de naamgeving niet omdat het huwelijk de enige samenlevingsvorm was. Ik denk dat de mannelijke trots belangrijker was, en in zekere zin nu nog steeds een rol speelt.

Het Spaanse systeem lijkt me inderdaad het beste. Dat mag patri- of matrileair doorgegeven worden.

Dus:

A (naam vader) y (naam moeder) OO B (naam vader) y (naam moeder)
|
|
|
kind C (naam vader vader) y (naam vader moeder)

En dan nog 5 voornamen geven zoals bij mij het geval is.
Dan kan je al bijna niet meer van een naam spreken maar al van een halve epistel :p

Met dat laatste ben ik het eens, wat goed is laat je best goed. Maar is hier niet van toepassing. Integendeel. Dat het kind de naam van de moeder draagt zou toch het een en het ander vereenvoudigen. Daarbij, de bloedband met de moeder is onbetwistbaar.

Waarom zou vaders naam beter zijn ?

Na een paar generaties wordt het dan wel lastig. Oharme die kindjes die hun naam moeten leren schrijven.

Dat is niet beter. Het is gewoon één van de zovele tradities dat (in de meeste gevallen dan toch) het kind de naam van de vader draagt.

Die traditie veranderen zou bij veel mannen toch erg gevoelig kunnen liggen.

zoals ik al schreef (en lombas ook) valt de volgende generatie de naam van de moeder weg, zodat enkel de naam van de vader overblijft.

Ik zou verkiezen dat enkel de naam van de moeder blijft en zo de moederlijn lijft behouden.

Als ik het goed begrijp mag men in Spanje kiezen ("Dat mag patri- of matrileair doorgegeven worden.") welke naam men doorgeeft. Dat is nog de beste manier.

En zeker nu in de moederhuizen de aangifte electronisch kan gebeuren en pa niet meer naar het stadhuis moet crossen.

Waarom? Het aantal namen blijft toch hetzelfde?

Als Ramón Turija y Gaspedo's vader Pablo heet en zijn moeder Elsa, dan weet je dat het om Pablo Turija en Elsa Gaspedo gaat.

Als hij trouwt met Elisabeta Oqu�*n y Sarótes en een kindje Juan krijgt, dan wordt de naam van zijn zoon Juan Turija y Oqu�*n.

Wat is er moeilijk aan?

Een ander systeem zou zijn: gens, cognomen, &c.

Of "szoon" en "sdochter".

Al is dat mooi in IJsland maar hier minder.

Ik gruwel al bij de gedachte aan Shanaya Kellysdochter.

Eén van ons koninginnen heeft zo'n dubbele naam:

Fabiola van de frituur (de Mora) en aragon (y Aragon)

Moest ze kinderen hebben gehad dan zouden die dus als volg geheten hebben:

Leopold van Coburg en de Frituur
of in de francais
Leopold de Coburg et de Fraiture

Wat? De Colmart?

:-D

Gij zijt priceless! Echt waar!
:rofl:

Duupje. Er zijn vrouwen die voor minder op de barricades springen, en iedere vorm van ongelijkheid binnen de wetgeving aanklagen.
En dan begrijp ik uw reactie dus niet goed. Er is iets berustends bij de vrouwen, ook bij hoogopgeleide vrouwen. Waarom maken die daar geen probleem van, en wordt het artikel door de juristenkrant betwist ?

Wij WETEN dat het ons kind is rudy. Bij twijfel EISEN we een DNA test waarvan wij WETEN wat de uitslag is.


Jullie moeten ergens tastbaarheden aangereikt krijgen zoals: de naam. Al komt Jantje van de melkboer (janssens), zolang hij naar de man van zijn mama genoemd wordt (peeters) is het OK.
Het toekennen van de naam van de vader is op die manier een zekerheid voor de moeder dat Peeters (die rijker is) voor het kind van Janssens (arme melkboer) zal zorgen.

U hebt net zo'n vrouw gevonden. Hierzo! :-D

Ik maak daar gewoon geen probleem van. Ik zou zelfs niet willen dat één van mijn zonen mijn meisjesnaam zou dragen. Gewoon om die lijn te laten stoppen.

Ik kon in juli nog kiezen welke achternaam mijn jongste kind zou dragen. Ik ben wel niet gehuwd, misschien dat ik daarom die vraag gesteld kreeg.

Dat geloof je toch zelf niet.