Zelfmoordcijfers doorheen de geschiedenis
 

Beste forummers,

Het vraagstuk van zelfmoordcijfers doorheen de geschiedenis lijkt mij bijzonder relevant. Eerst en vooral een oproep aan de historici hier: welke cijfers hierover zijn betrouwbaar, hoe kan men dit onderzoeken, ... .
Verder: wat kunnen we concluderen uit die cijfers?


Momenteel zitten we aan zes zelfmoorden per dag in dit land.

Ben je iets van plan?

dan moet je ook rekening houden met demografie en dus de relativiteit van stijgingscijfer incalculeren.

Maar zeker iets intressants. Hoe complexer onze samenleving wordt, hoe meer het voorkomt volgens mij (interne conflicten)

Ja.

Ik wil een discussie starten over het relevantste onderwerp in onze tijd:

Waarom doden zes mensen per dag zich in ons land?
Is deze grootte-orde van zelfmoordcijfers constant door de geschiedenis heen?
Zijn de oorzaken van zelfmoord een element die in elke maatschappijvorm zal bestaan, of kunnen deze geelimineerd worden of op zijn minst sterk gedrukt in frequentie?
Waarom spreken politieke partijen over 1 enkel onderwerp: of zwembaden nu publiek of privaat moeten zijn?, in plaats van bepaalde andere problemen aan te pakken.


Welke andere problemen? We zitten in een van de meest welvarende landen ter wereld. Het is bijgevolg duidelijk dat materiele welvaart de zelfmoordcijfers niet doet krimpen. Meer zelfs: materiele welvaart is na een bepaald niveau ervan volstrekt irrelevant voor het welzijn van de mens, neem ik aan.
Links zal je vertellen dat socio-economische ongelijkheid de oorzaak is.
Ik denk van niet. Ik denk dat moest iedereen even welvarend zijn, en die graad van welvarendheid hoog zou liggen, dat de zelfmoordcijfers enkel zouden stijgen.


Wat is de grootste ongelukmaker van onze tijd? En indien het is wat ik denk wat het is, waarom wordt er geen woord over gerept in de ideologie van zo goed als alle politieke stromingen?

Durkheim heeft hierover een boek, le suicide.

Om eventuele vragen te beantwoorden: ik ben niet suicidaal en sta zeer sterk in mijn schoenen. Maar ik ben suicidaal geweest in het verleden.

Belangrijke vraag Flannelcondoom.

Zelfmoord is een van die themas waar de zogezegd 'ontwikkelde' wereld bijzonder weinig aandacht aan wensen te schenken, zeker in de media. Mensen zouden wel eens tot de conclusie kunnen komen dat in plaats van ''vooruitgang' er eerder sprake is van simpele 'verandering' en dat het 'westen' wel eens iets kan leren van andere plaatsen op de wereld, waardoor het superioriteitsdenken een deuk krijgt. Naar zichzelf kijken is moeilijk voor velen.

Van het internet
Birth cohort analysis of suicide mortality in Belgium 1954–1981 by a graphic and a quantitative method

Een van de redenen van de stijgende zelfmoorden is de ondermijning van de sociale netwerken door een steeds meer individualistischer wordende maatschappij. Dat individualisme past bij het gepromoveerde liberale economische model, maar de zelfmoordcijfers tonen dat het niet zo past bij de menselijke natuur. De mens zoekt nu eenmaal niet slechts persoonlijk gewin. Als men hem daartoe poogt te reduceren door een brutaal egoïstisch economisch systeem te promoten, als zou het gaan om een systeem dat het dichts zou aanleunen bij de menselijke natuur, beginnen de zelfmoorden te stijgen.

Dat is slechts 1 deel van het verhaal. Ook de steeds inkrimpende vrijheden, de verplichtingen en verbiedmaatschappij, die blijkbaar perfect samen kunnen met dat liberalisme in het westen, reduceren de mens tot een vakje in een kooi, een tandwieletje in een systeem. De oorzaak van die tendenzen ligt dan weer eerder bij diegenen die een allesomvattende staat promoveren. Een Kafka universum is bevorderlijk voor de zelfmoorden. De bureaucratische dictatuur die in België steeds meer geïnstaleerd is geraakt is net als het individualisme een voedingsbbodem voor liefdeloosheid...en dat de oorzaak waar zelfmoorden uiteindelijk toe kunnen herleid worden, een empathieloze, hartloze maatschappij. Verwar die liefde trouwens niet met het bestaan van 'sociale programma's', die soms juist die liefdeloosheid bevorderen, omdat ze de liefde juist uit de menselijke relatie distilleren.


Maak ritsen verplicht en je zal meer zelfmoorden kennen. Jammer dat beleidsmakers vaak zo oppervlakkig denken.

Overigens vraag ik mij af waarom op dit forum dit sociaal probleem amper wordt besproken, terwijl dat Ward de Bever, Groot-Olland, Poco Linkiewinkies, het bestaan van God, Pedofiele Pastoors en andere irrelevanza elke dag met veel plezier wordt herkauwd, uitgespuwd, weer in de mond genomen en verder herkauwd.

Zolang er in 3/4 van de wereld een taboe rust over zelfmoorden is het weinig relevant een vergelijkende studie erover te maken om dan te besluiten dat het westen veel meer zelfmoorden kent dan vb. de islamitische paradijzen! Enkel indien men een gelijkaardige instelling heeft tegenover zelfdoding kan men vergelijkingen maken.

en toch lijkt he tme als een paal boven water te staan dat er bv. in Bolivia minder zelfmoorden gebeuren dan in België. Gewoon eens rondkijken in je kenissenkring en een rekensommetje maken (aantal zelfmoorden van kennissen gedeeld door aantal kennissen).

Daarbij toont de angehaalde cohortstudie een stijging van de zelfmoorden in België met de generaties. Blijkbaar is dat voor sommigen niet van belang, zolang we maar beter doen dat de islamieten of zo. Wat een ongelofelijke zever is me dat zeg.

Maar wie zegt dat er een stijging is in Belgie? het TABOE (vooral het katholieke taboe) is weg en DUS wordt er meer open over gesproken. Vroeger pleegde toch niemand zelfmoord!

Het heeft voor een deel met machteloosheid, zelfbedrog, angst voor verandering te maken. De herdenking die nodig is om het systeem liefdevoller te maken raakt aan de fundamenten van dat systeem. Dat kunnen velen niet aan. Liever wat over islamieten zagen dus.

Johan Bollen,

Over individualisme vs nonindividualisme (het woord collectivisme of een ander woord neem ik niet in de mond) vraag ik mij het volgende af:

We hebben voorbeelden van minder individualistische culturen, ook hier op deze bodem. Een kenmerk ervan is dat bijvoorbeeld familiebanden als iets sacraal worden gezien, anders dan de inertieel-biologische zwakke vorm van respect die ze krijgen bij de meer noorderlijke culturen.
Een proces dat ik waarneem is dit:
Naarmate een groep mensen groter wordt, wordt het kleinste gemeenschappelijk moreel veelvoud kleiner en kleiner.
Waarmee allerlei weinig voorkomende zaken (homofilie, transseksualiteit, ...) als vies worden gezien. Traditie maakt deze zaak erger.

In onze maatschappij zijn de zogenaamde organische sociale banden gefragmenteerd, maar kunnen bijvoorbeeld homoseksuele lederpolitiesmfetisjisten elkaar opzoeken en elkaar begrijpen en helpen bij het beoefenen van de hobby.

Mijn hypothese is dit: naarmate organische sociale banden stijgen, neemt het geluk van een voldoende "normaal" mens toe door een grote sociale acceptatie binnen een groep, maar stijgt het ongeluk dan weer bij mensen die door hun persoonlijke eigenschappen niet aanvaard worden/zullen worden indien ze zichzelf zijn.
Omgekeerd, wanneer deze banden verwateren, wordt het eenvoudiger (maar ik zeg niet veel eenvoudiger, meer hierover later!) om de persoonlijke eigenschappen volledig te uiten, maar stijgt de kans op sociaal isolement.



Nu vraag ik mij af: is een derde weg mogelijk?

Ik denk dat het vooral te maken heeft met een geestelijke/ spirituele leegte. (Ik heb het hier niet over religie). Ook het individualisme en de constante (werk)druk zal ook wel zijn negatief effect hebben.

Je betoog over islamitische paradijzen interesseert mij geen moer, grimbergen.

Wat je aanhaalt is een mogelijk methodologisch probleem waar dat kan opgevangen worden door de methodologie aan te passen. Zoek eens op wat een cohortstudie eigenlijk is.

Toegegeven...het fenomeen zou diepgaander moeten onderzocht worden. Maar kijk hoeveel geld er gaat aan reklame voor tabak en hoeveel naar de preventie van roken. Of kijk hoe mensen zonder probleem afhankelijk mogen zijn van drugs zolang die maar verdeeld worden door de farmaceutische industrie, en je zou kunnen beseffen dat zo'n studies geen prioriteit zullen zijn, omdat volksgezondheid bijzonder ondergeschikt is aan bevolkingscontrole.

Een schitterende opmerking.

Ik heb mij onlangs aan de kassa in de Aldi het volgende afgevraagd: moesten kassiersters en ander personeel dat moet lachen bij het uitoefenen van werk minder vriendelijk doen, zou er een stijging of juist een daling zijn in het gevoel van isolement?


Het is opmerkelijk hoe de politieke structuren hiermee omgaan. Ze verwachten dat ze enkel mogelijkheid moeten creeren, en dat de rest vanzelf gaat.
Een beetje zoals in de economie. Wie niet voldoende kapitaal heeft gaat ten onder.
Wie niet voldoende emotioneel kapitaal heeft, ook.

Ja. Ik merk dit bij veel mensen in mijn omgeving. Getalenteerde, capabele mensen. Maar ze weten niet waarvoor te leven. Ik doe mijn uiterste best om ze omhoog te trekken, maar ik kan niet meer doen dan ik kan.

Ze zijn misschien verloren geraakt in hun zoektocht naar wie ze echt zijn. daaraan gebonden het streven naar een toekomst of naar een waarde van het leven, van zichzelf. Veel kun je inderdaad niet doen. Ze moeten de weg zelf vinden.

Misschien kunnen suicidale gevoelens ook te maken hebben met het feit dat we teveel mogelijkheden hebben en niet kunnen kiezen of teveel hebben en dus niks meer waardevol genoeg vinden om na te streven. Vroeger wist men wie men was en wat men ging worden en er was geen overdreven luxe dus was er wel altijd iets om na te streven. Trouwens alles ging natuurlijker en niet geforceerd. Men genoot ook meer van de natuur want tv en radio waren er niet bij iedereen. Nu zit men heel de tijd achter de tv en internet. Het sociale leven verplaatst zich naar daar.

De werkdruk is ook dodelijk. Constant moeten presteren en bekaf zijn gewoon. Ik denk dat al die zaken wel een negatieve invloed hebben.

Er is ook een tekort aan erkenning voor wie men is.

Als men ziet hoe in het oude Rome of in Japan de zelfmoorden te pas en te onpas werden uitgevoerd, dan denk ik niet dat we hier anno 2011 een topperiode meemaken.

In islamitische paradijzen plegen hopen vrouwen zelfmoord om uit hun dagelijkse miserie te geraken, in India pleegden de weduwen sati om te ontsnappen aan de verkrachtingen door de moslims nadat hun echtgenoot overleed, maar joehoe! in het WESTEN pleegt men zelfmoord omdat de maatschappij individualistisch is geworden! juist!