Epicurist of stoïcijn
 

Bent u overwegend een epicurist of een stoïcijn, genot of plicht wat is voor u het belangerijkste?

Epicurist tot in de kist :-)

De definities die hier gegeven worden voor epicurist en voor stoïcijn zijn wel erg eenzijdig. Er stak heel wat meer achter beide filosofische attitudes. Zo is het stoïcisme veeleer het streven naar een inwendige sereniteit. Het niet uit uw lood laten slaan door anderen of door uitwendige gebeurtenissen. Vandaar ook het streven om zo weinig mogelijk emoties te etaleren en het lijden te aanvaarden. Wat door sommigen dan verkeerdelijk als onverschilligheid wordt bestempeld.

Het is evident dat er meer achter elke filosofie schuilt dan een enkel woord kan omvatten. Het is ook niet mijn bedoeling om hier een hele filosofisch historische uiteenzetting te doen van beide scholen. Enkel met betrekking tot deze twee grondbeginselen wil ik de ingesteldheid van de mensen op dit forum achterhalen.

Heb stoicijn gestemd, maar de opmerking van guercus blijft steekhouden. Zonder is je onderzoek krachtloos.

Krachtloos is het waarschijnlijk, ik vond het in de eerste plaats leuk om er eens naar te polsen.
Beschouw het anders gewoon alsof ik vraag naar genot of plicht op zich. Zonder per se te refereren naar de filosofische scholen, ik dacht enkel, het beestje moet wel een naam hebben.

Eigenlijk streefde zowel de Stoïcijnen als de Epicuristen naar een vorm van inwendige sereniteit, maar op een andere manier afhankelijk van de persoon zijn karakter en affiniteit. Het Epicurisme wordt dikwijls gelinkt met het zoeken naar genot maar eigenlijk is het Epicurisme daar in wezen het tegengestelde van wat de moderne mens daar onder verstaat. De geneugte zit in de kleine dingen en alles bij maten. Eigenlijk is zowel het Stoïcisme als het Epicurisme een levensdiscipline.

Het epicurisme is inderdaad niet helemaal hetzelfde als pakweg hedonisme.

Kijk wat onder andere het probleem is:

Je poll zorgt ervoor dat het blijkt dat je toffe mensen hebt die graag genieten en leuk zijn (denk de Dronkoersianen van dit forum) en saaie droogstoppels die niet anders doen dan werken en hun plicht naleven.


Da's een zeer, zeer vertekend beeld.

Sorry maar dat probeer ik geenszins te insinueren. Ik denk ook zeker niet dat ik dat gedaan heb. Ik heb slechts de twee begrippen gesteld, genot of plicht. Die connotaties komen enkel van u.
Als u er toch over begint is het misschien wel een discussie waard. Zijn mensen die genot hoger achten ook doorgaans aangenamer in de omgang? En zijn mensen die plicht nastreven inderdaad saai?
Ik denk persoonlijk als je Epicurus en Zeno van citium samen in een kamer zou steken en ze hierover zou laten discussiëren dat ze mekaar van van alles en nog wat zouden beschuldigen. Het zou dus geen aangenaam gesprek zijn en evenmin saai.

Stoïcijn, want het is veel leuker om de stiekem de katjes in het donker te knijpen.;-)

Beide stromingen lijken me perfect combineerbaar.

Ben jij apolitiek dan?
Aan je briesende berichten hier te zien, verre van.

De hedonist gaat actief op zoek naar genot, terwijl de epicurist enkel pijn vermijdt.

Jij lijkt me eerder een cynicus.

Beide filosofieën gaan er van uit dat de mens zich volgens zijn natuur dient te gedragen. Zou men niet kunnen stellen dat het grote verschil tussen beide het feit is dat epicuristen slechts het nastreven van genot als natuurlijk gedrag beschouwden, terwijl de stoïcijnen beweerden dat rekening houden met het genot voor andere mensen ook deel uitmaakt van deze menselijke natuur?

Stoïcijn!

Nogmaal, epicuristen streven niet naar genot, maar naar het vermijden van pijn.
Dat is een fundamenteel verschil.

Waarom?

Als je een beter beeld wilt hebben over het Epicurisme er is recent een nieuw boek verschenen over Lucretius 'De natuur van de dingen.' die hier in boeken wordt besproken.