Omgekeerde logica als genezingsproces
 

Ahum, sorry ...

Voor wie graag economische blunders van formaat leest ...

En iedereen begrijpt waarom dit een blunder is natuurlijk, je zal wel zien ...

Wat precies is dan aan deflatie onderhevig? Als de prijzen van levensmiddelen dalen en de lonen blijven gelijk is dat een goede zaak voor de werkmens.

Nu is dit allemaal gebaseerd op de veronderstelling dat de hoeveelheid geld in omloop gaat dalen. Dus als China en de VS hun beleid van geld bijdrukken stopzetten. Wat ik niet direct zie gebeuren, zeker niet van de kant van de VS waar ze dankzij de petrodollar gratis kunnen leven.

-

Streepke?

Idd.

Als de prijzen dalen en de lonen hetzelfde zouden blijven, zal dit slechts een tijdelijk karakter kennen. Immers, de werkgever zal, tenzij hij z’n eigen failliet wil tekenen, deze lonen niet lang kunnen uitbetalen aangezien hij minder inkomsten vanuit z’n verkoop realiseert. Ofwel tekent hij dus voor z’n ondergang, ofwel passen de lonen zich aan volgens de lagere prijzen. Om de transparantie te bewaren koppelen we daarom het loon aan het product opdat in relatieve zin de koopkracht ongewijzigd blijft. In de praktijk zal hier dus een synchronisatieprobleem optreden, een bepaalde tijdspanne waarbinnen sommigen die niets van economie kennen gretig zullen pikken en graaien om meer geld naar zich toe te trekken. Het logische gevolg is dan ook een maatschappij waarbinnen de monetaire kloven steeds groter worden en een meerderheid van de bevolking de dupe van het gedrag van de economisch onkundigen, niet in het minst dan ook onvolwassen te noemen.

De veronderstelling dat bij deflatie de geldvoorraad zou dalen is hierbij ook een foute aanname, het tegendeel is waar. Een dergelijke daling is slechts waar als gevolg van kunstmatige ingrepen, zoals bvb de overheid die dat geld uit het economische circuit haalt om de markt bij te sturen. Bij zuivere deflatie vergroot de maatschappelijke geldvoorraad en laat dan ook toe om schulden af te lossen zonder dat de bevolking hiervoor onnodig belast wordt zoals het nu wordt geopperd vanuit het onbegrip dat er heerst over deflatie. Net hierom kunnen we zeggen dat het artikel in de Financieel Economisch Tijd (naar onze perceptie toch een kwaliteitskrant) berust op een denkfout dewelke we zonder probleem een economische blunder kunnen noemen.

Waarom kunnen en mogen we spreken van een economisch blunder van formaat ? Dit antwoord is verbluffend eenvoudig, in het artikel zoals verschenen in de Financieel Economische Tijd verwart men simpelweg nominaal met reëel, en komt dan tot een onheilspellende berichtgeving die men gewoon de wereld instuurt alsof het correct zou zijn. Het controleren van de bron lijkt hierbij totaal vergeten te zijn, niet echt om fier op te zijn. Immers, wanneer prijzen en lonen dalen is ook de lening zelf onderhevig aan hetzelfde principe, deze lening dient dan ook aangepast te worden volgens deze maatschappelijke tendens. En hierom getuigt dit artikel van een economisch inzicht dat er vooral geen is, en dat is echt geen schoonheidsfoutje maar uiterst zwaarwichtig te noemen. Het betekent dat economie ontdaan wordt van haar mogelijkheden, en wie geloof hecht aan dit artikel zal dan ook op zijn/haar beurt deze economische misvatting bekrachtigen, de gevolgen desastreus.

Een lening met een variabele rentevoet zal volgen, denk ik. Eentje met een vaste rentevoet, hm, kun je proberen te vervangen door een goedkopere bij een andere bank, juist? Maar je zult wel kosten hebben.

Ik denk dus wel dat je grosso modo gelijk hebt.

De rentevoet is bij deflatie irrelevant aangezien de nominale geldhoeveelheid groter wordt naarmate de prijzen en lonen dalen. Dit is dan ook de reden waarom rente op zich zeer dubieus is, en ons dan ook gebonden houdt als slaven aan de bank. Blijkbaar is men erin geslaagd om ons heel die tijd te misleiden, zelfs de Financieel Economische Tijd trapt in deze val. Tenzij ze hier zelf belangen bij hebben natuurlijk, dat weten we niet zolang ze niet reageren op ons aangetekend schrijven.