ABVV Reactie van Rudi De Leeuw op het verslag van de Nationale Bank
 

Het verslag van de Nationale Bank analyseert traditiegetrouw de sociaaleconomische ontwikkelingen, in functie van de prioriteiten van de Europese Centrale Bank met de gekende prioriteiten: prijsstabiliteit, begrotingsdiscipline en loonmatiging. Kortom een puur monetaristische benadering.

.Zeker in het kader van de huidige discussie over de invulling van de “economic governance” in Europa krijgen deze doelstellingen een nieuwe en voor de werknemers bedreigende dimensie.

In plaats van te streven naar een coördinatie van het economisch beleid, met inbegrip van het fiscaal beleid dat zou bijdragen tot een duurzame groei van de economie en van de werkgelegenheid, wordt het debat - onder druk van het zogenaamde Duitse model - steeds meer verengd tot nieuwe procedures voor de uitvoering van een hard begrotings- en loonmatigingsbeleid.

Er wordt gestreefd naar afdwingbare doelstellingen voor een streng soberheidsbeleid - met druk op de stelsels van sociale zekerheid en verhoging van de pensioenleeftijd - zonder coördinatie van het fiscaal beleid en zonder inperking van de fiscale concurrentie.

Tegelijk wordt de dreiging voor het inperken van de vrijheid van onderhandelen steeds groter, door een strengere opvolging van de loonevolutie en door aanvallen op de automatische loonindexering.

Alhoewel het verslag van de NBB in se een document is dat in de eerste plaats gedragen wordt door de Gouverneur en de directie van de NBB, waren we bijzonder aandachtig voor mogelijke passussen die geassocieerd kunnen worden met deze gevaarlijke ontwikkelingen op Europees vlak. En alhoewel er rekening gehouden werd met sommige van onze opmerkingen bleven er in de inleiding toch elementen staan die maakten dat ik het verslag niet kon goedkeuren.

Zo wordt in de inleiding gepleit voor een verhoging van de consumptiebelastingen en wordt onvoldoende expliciet de notionele intrestaftrek vernoemd als belastingvrijstelling, die dringend opnieuw moet geëvalueerd worden in het kader van de terugdringing van het begrotingstekort.

Inzake loonontwikkeling werd verwezen naar het belang voor het concurrentievermogen dat inzake kosten vooral moet uitkijken naar de ontwikkeling van de”loonkosten per eenheid product.” Dit is een concept dat niet gehanteerd wordt in het verslag dat de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven opstelt, in uitvoering van de wet van 1996.

Het verengt bovendien de discussie over de kostencompetitiviteit tot de loonkosten, terwijl de energiekosten steeds belangrijker worden voor het concurrentievermogen en in België helemaal niet onder controle zijn, zoals overigens elders in het verslag wordt aangehaald.

Tenslotte heeft het verslag het ook onrechtstreeks over een hervorming van het indexeringssysteem, wat onaanvaardbaar is.

Bron: politics.be