De federale kieskring : een oplossing voor morgen?
 

DE FEDERALE KIESKRING : EEN OPLOSSING VOOR MORGEN ?

Over het oplossingsvermogen van een ééngemaakte federale kieskring waar van Bastenaken tot Oostende over de taal en regio-grenzen heen iedereen voor iedereen stemmen kan.

Als paddestoelen groeien burgerinitiatieven uit de grond die oplossingen aanreiken voor de Belgische politieke crisis. Groepen als de Paviagroep (1) of Niet In Onze Naam (2) pleiten voor een federale kieskring uit schrik voor communautaire brandhaarden.Het probleem, waarvoor de ééngemaakte kieskring als oplossing naar voren wordt geschoven, stelt zich echter ook op andere beslissingsniveau's. Zo kunnen Brusselaars bij de Gemeenschapsverkiezingen (Vlaamse Gemeenschap of Franse Gemeenschap) alleen stemmen voor Brusselaars en niet voor bv. Antwerpenaren of Luikenaars (en vice-versa). En bij de Europese verkiezingen zitten we met hetzelfde probleem : dan kunnen wij alleen stemmen voor Belgische kandidaten en bv. niet voor een Zweed, een Nederlander of een Tsjech. Een breed (internationaal) debat over democratie - los van de Belgische communautaire problematiek - dringt zich hierbij op.*

Men mag in alle geval een ééngemaakte federale kieskring niet als mirakeloplossing voor de communautaire problematiek naar voren schuiven. BHV is eigenlijk al zo'n ééngemaakte kieskring waar Franstaligen, Nederlandstaligen en anderstaligen zowel op Frans als Nederlandstalige kandidaten kunnen stemmen. Het is dus een federale kieskring in het klein. Maar het is nu net in deze kieskring dat Olivier Maingain, de voorzitter van de Franstalige nationalisten van het FDF, de hitparade aanvoert van politici met grootst aantal voorkeurstemmen. Hij kreeg bij de laatste verkiezingen 63.000 voorkeurstemmen achter zijn naam ( Laurette Onkelinx was n° 2 met 40.000 voorkeurstemmen en Joëlle Milquet n° 3 met 33.000 voorkeurstemmen). (3)
Er is ook weinig enthousiasme bij de grootste partijen van het land, dit zowel aan Frans als Nederlandstalige kant. De PS heeft schrik dat dergelijke ééngemaakte kieskring vooral Vlaamse politici zal bevoordelen omdat die hun betere tweetaligheid dan volop zullen kunnen uitspelen. Guy Verhofstadt bv. is populair in Franstalig België. Bij N-VA leeft dan weer de vrees dat dit de verfransingsdruk in Vlaanderen gaat verhogen.
Belangrijker lijkt mij om in gans België een grotere twee en meertaligheid te stimuleren wat vooral een pijnpunt is in Franstalig België (volgens een studie in 2000 zou de drietaligheid NL/FR/EN op ongeveer 40% liggen in Vlaanderen, 31% in Brussel en 7% in Wallonië) (4). Om te beginnen zouden de media in Franstalig België in plaats van andere talen stelselmatig te dubben beter kiezen voor ondertiteling. Ook Europa zou op dat vlak massaal het voorbeeld moeten volgen van Vlaanderen, Nederland en de Scandinavische landen. Het verhoogt het contact met andere talen en stimuleert meertaligheid.

Maar dit alles mag geen reden zijn om het recht op zelfbestuur van Gemeenschappen, Regio's en Naties niet te erkennen zowel binnen een Belgische, Europese als internationale context. We moeten meer zelfbestuur en meer solidariteit samen opbouwen. België hervormen tot een confederatie van 4 zelfstandige en solidaire deelstaten (Vlaanderen, Wallonië, Brussel en Duitstalig België) is waarschijnlijk de beste weg om in te slaan. Artikel 35 van de Grondwet activeren (5) kan hierbij een belangrijke rol spelen om de verdere hervorming van de Belgische staat in deze richting te heroriënteren.

Hendrik Verroken
DenkSpoor - www.denkspoor.be



Bronnen:
1) Paviagroep
http://www.paviagroup.be/
2) Niet In Onze Naam
http://www.facebook.com/home.php?sk=...00561963350178
3) Voorkeurstemmen politici 2010
http://docu.vlaamserand.be/ned/webpa...?WebpageId=583
4) La connaissance des langues en Belgique - door Victor Ginsburgh en Shlomo Weber
http://www.cairn.info/article.php?ID...=RPVE_461_0031
5) Tijd voor Artikel 35 - door An Goovaerts
http://trends.rnews.be/nl/economie/o...4727616684.htm

Dit is nog onrealistischer dan een annexatie van Wallonië door Luxemburg.

Belgicisten halen de federale kieskring aan als "dé oplossing", hetgeen gewoonlijk duidt op een totaal gebrek aan kennis van de Belgische politiek en geschiedenis. Soms zijn het zeer intelligente mensen die zo'n federale kieskring voorstellen: hen zou ik een grote mate van naïviteit verwijten. Je kan een politiek systeem niet fundamenteel veranderen door louter de kieskring te veranderen. Na de federale kieskring zullen de samenlevingen, de partijen en media gesplitst blijven. Het voorbeeld van BHV lijkt er zelfs op te wijzen dat tegenstellingen eerder versterkt worden.

is dat dan een probleem voor u ?(dat geplitst blijven)

Nee, omdat ik mij niet heb voorgenomen de maatschappij en het politieke systeem naar mijn hand te zetten. De democratische realiteit is niet Belgisch, maar Vlaams en Franstalig, en ik zie als democraat niet in waarom ik daartegen zou moeten ingrijpen, zelfs als dat mogelijk zou zijn.

Er is meer één systeem met een federale kieskring en dat is die zonder federalisme: unitair met meerderheid der Vlamingen.

Ik ben pro Federale kieskring en ik ben geen Belgicist.

Waarom bent u dan voor een federale kieskring?

Omdat we in 1 land wonen.

Dus een Waal moet kunnen kiezen voor wie hij/zij wil en vice-versa.

En ja, zonder alarmbellen en andere toestanden.

Mijn stelling is: als we voldoende met elkaar gemeen hebben, kunnen we in één land gaan wonen. (volk -> staat)
Uw stelling is: als we in één land wonen, moeten we genoeg met elkaar gemeen gaan hebben. (staat -> volk)

Maar goed, laat maar komen, die afschaffing van alarmbellen en dergelijke zaken! Ik denk echter dat (en dat is best begrijpelijk) de Franstalige politici daar het meeste tegen zullen zijn...

Toen België nog een unitaire staat was, bestond er ook geen landelijke kieskring. Dus, wat u daar stelt "we leven in één land" is geen argument.

Juist d�*t willen de Franstaligen niet.

Gij hebt daar mee ook geen tegenargument. Toen de katholieken nog ongestoord kinderzieltjes konden redden hadden we het meervoudig algemeen kiesrecht voor mannen.

Een landelijke kieskring voor federale verkiezingen betekent niet de afbouw van gewesten en gemeenschappen.

Laten de meeste Franstaligen nu net naar de stations uit Frankrijk kijken. Daar zit niemand op leestelevisie te wachten.

Maar hoe zou een Vlaming dat moeten weten?

:lol:

* De meeste Franstaligen kijken niet naar Franse stations. Het ligt onder 1/3. Het marktaandeel van TF1 + A2 + FR3 ligt in Franstalig België op 30%.
http://www.ipb.be/upload/Marketing/p...9_NL_15-17.pdf

* De oorspronkelijke taal intact houden en kiezen voor ondertiteling is goed voor iedereen, Frankrijk inbegrepen. De EU zou daar een richtlijn over kunnen maken in het kader van de promotie van de meertaligheid.

* Het is niet leestelevisie maar lees & luistertelevisie. Want als je ondertiteling leest luister je ook altijd mee. Dat is nu ook het punt. Anders heeft het geen zin.

Invoeren die hap, zou een reuzestap zijn naar democratie.
Pas op, het heeft een hoop voordelen want zowel Vlaanse als Waalse partijen zullen meer rekening moeten houden met de andere taalgemeenschap omdat ze anders riskeren bij de volgende verkiezingen afgestraft te worden.

Win-Win situatie dus.

Mooie theorie, maar waarom gebeurt dit niet in BHV?

Het enige verschil zal zijn dat de onwerkbare compromissen, die nu na lang en vruchteloos onderhandelen uit de bus komen en waar niemand beter van wordt, dan al gewoon deel zullen uitmaken van de verkiezingspropaganda. Wie zal daar op zitten te wachten om zijn stem aan te geven?

U gaat er verkeerdelijk van uit dat er door een landelijke kieskring geen regionale spreiding meer zal zijn van het kiespubliek in relatie tot een aantal partijen. Dat is wel een grote misvatting. Ook binnen een dergelijke kieskring zal zich een specifiek, taal- en regiogebonden stemgedrag uiten, net zoals dat zich nu ook voordoet.

Daarenboven zie ik geen enkele democratische meerwaarde in een landelijke kieskring. Zelfs in een land met de hoogste democratische beleving als Zwitserland bestaat het niet en wordt het niet als een gemis of een beknibbeling op de democratische werking gezien.