porpo |
25 februari 2011 15:34 |
Ik weet het echt niet beste collega bgf324, enerzijds zeer zeker ja en anderzijds twijfel ik. Ik weet zeker dat ik de kant van het volk kies. In het begin steunde ik een hervorming binnen hetzelfde systeem en dezelfde regering van Kaddafi die eerlijk gezegd veel gedaan heeft als het gaat om het imperialisme stoppen/verzwakken/vertragen in de regio, maar toen ik zag hoe hij met zijn eigen volk omging, begon ik, zoals veel Libiërs, anders te denken.
Er is een tweede reden waarom ik het volk steun. Succes van revolutie in Libië, nadat het volk in Tunesië en Egypte echt grote stappen vooruit zijn gegaan, betekent veel voor de Arabische wereld. Indien het volledig in Egypte slaagt (nu zijn ze 20% geslaagd en er blijven nog 4 stappen), dan gebeurt het ook in Arabische wereld want Egypte is het hart van Arabische wereld en deze wereld is het hart van islamitische wereld en indien het zo verder gaat, dan verwachten we binnen een decennia misschien grote Intifada's in de derde wereld, Intifada's die om:
1) soevereiniteit
2) vrijheid (regeringen moeten open worden voor kritiek en kritiek op alle socio-economische en politieke toestanden, en die moeten verkozen worden)
3) sociale rechtvaardigheid
vragen en deze willen bereiken.
Derde reden is dat er vandaag in deze wereld in veel landen de totalitaire regimes niet kunnen functioneren, dus:
- socialisme, socialistische democratie, democratische socialisme, sociale democratie.
- nationalisme, nationalistische democratie, democratische nationalisme, nationale democratie.
- islamisme, islamistische democratie, democratische islamisme, islamitische democratie.
- liberalisme, liberale democratie, democratische liberalisme, liberalistische democratie.
Dus socialisme, nationalisme, islamisme en liberalisme moeten we gewoon vergeten in veel landen vandaag. Democratische * (misschien) en men moet rekening houden met de historische en sociale achtergrond van een bepaald land, ook de natuur en de verschillen tussen de landen en culturen. Geen -ismes, geen oplegging van socio-economische politieke theorieën ( ideologie moet privé zijn, scheiding van ideologie en politiek) en er blijven deze oplossingen:
liberale liberalistische democratie
islamitische islamistische democratie
nationale nationalistische democratie
sociale socialistische democratie
Je moet soms een deel van je principes en idealen opgeven in voordeel van samenleven, samenwerking en vrede. Als je een maatschappij kunt creëren waar +90% Liberalisten zijn, en de rest van 10% niet, dan is een liberalistische --democratische-- (democratisch want je geeft vrijheid voor 10% ook) staat mogelijk op voorwaarde dat je jouw buren en de rest van de wereld niet probeert te besmetten met oneerlijke manieren. Verandering van een systeem gebeurt in de basis en gaat altijd geleidelijk in stappen en duurt decennia's, of misschien eeuwen, of anders door een oorlog, politieke monopolie en verovering (opdringerig).
|