De Vlaming gaat te graag rechtstreeks naar de Spoeddienst van het ziekenhuis.
 

De Vlaming gaat te graag rechtstreeks naar de Spoeddienst van het ziekenhuis.
Dat hoorden we op het nieuws, vandaag nog eens ...

En dat zou veel geld kosten.

Ik vraag me dan af: zijn die spoedartsen dan zo'n kiekens dat die niet een 'verkoudheid' of een 'oorontsteking' aan dezelfde prijs kunnen vaststellen en er iets voor voorschrijven, dan een huisarts ?

Ik vraag me dan af: is het niet beter om een spoeddienst te bemannen met een supplementaire arts: een huisarts ? (als het dan toch zoveel kost aan de ziekenkassen, dat ze er zo over moeten lullen, dan zullen die huisartsen op die spoeddiensten wel werk genoeg hebben;
bovendien kan de wachtdienst voor huisartsen afgeschaft worden; kan de partner van de arts geruster slapen; enz.)

Tja als je al niet meer naar het ziekenhuis mag gaan wanneer je u ziek voelt maar eerst een briefje van de huisarts nodig heeft?

Het takelt hier steeds verder af.

Schoofzak, op zich het concept: koppel een huisarts aan een ziekenhuis, vind ik niet zo'n gek gegeven. Zelf heb ik me ook al een aantal keer gebogen over de vraag of dat wenselijk is.
Te meer daar het ervoor zorgt dat de informatie over een patiënt nog meer geconcentreerd wordt binnen één organisatie, wat de zorgverlening normaal gezien ten goede komt.


Natuurlijk zijn die urgentie-artsen niet achterlijk, maar zij zijn in wezen min of meer verplicht een patiënt te helpen en bovendien zijn zij een beetje het eindstation van de medische hulp. Er is geen hogere instantie meer. Ze hebben dus een grote verantwoordelijkheid en moeten hun werk grondig doen. Alles wat ernstig bedreigend kan zijn, moet uitgesloten worden op wetenschappelijke objectiveerbare gronden. Of de arts/het ziekenhuis kan in de problemen komen, moest het toch misgaan...

In de praktijk wordt soms ook al bloed getrokken nog voordat een arts je gezien heeft, daar dit in België door verpleegkundigen gedaan wordt. Bij sommige spoedafdelingen zal men ook al onmiddellijk starten met het nakijken van vitale functies zoals bloeddruk, zuurstofverzadigingsgraad, ... Dat zal bij de huisarts niet gebeuren en dit verhoogt sowieso al de prijs. Maar de prijs wordt natuurlijk vooral verhoogd omdat er op een spoeddienst veel meer gespecialiseerd (en ondersteunend) personeel en infrastructuur aanwezig is, die niet nuttig ingezet wordt als er mensen komen die geprikt zijn door een brandnetel, bij wijze van spreken. Dat is verspilling van middelen.
Het is alsof je een ingenieursdiploma moet hebben om de vloer te mogen kuisen, om een oneerbiedige vergelijking te maken. Het 'loont zich niet'.

Dat is te meer problematisch omdat er een groot tekort is aan medisch personeel, zowel verpleegkundigen, zorgkundigen als urgentie-artsen!

Geen terugbetaling voor onnodige bezoekjes aan spoed. Iedereen zal het dan wel snel afleren wanneer ze de volle pot moeten betalen.

Probleem maar tevens noodzaak is dat een urgentie-arts niet zomaar nee kan zeggen wie thuis hoort op op spoed of bij een huisarts zonder die persoon te onderzoeken en dan is het kwaad - pakweg een patient die al maanden z'n kiespijn heeft genegeerd - al gedaan want de uren dat zo iemand op spoed alle resources neemt mindert de tijd en aandacht voor wie wel dringende onderzoeken en zorgen nodig heeft.

Breid het stelsel van de forfaitaire geneeskunde uit. 't Zal rap gedaan zijn met onnodige visites aan de spoed. Plus: voor het riziv zou het kostenplaatje veel duidelijker worden. Kijk, zo eenvoudig kan het soms zijn: willen ze besparen in de sz? Dat kan, door simpelweg het forfaitaire stelsel uit te breiden.

Vraag is hoe je dat bepaalt. Ik ben zelf twee keer opgenomen op spoed (buiten mijn wil om) en 1 keer was het terecht... de andere keer niet.

Ook geen slecht idee. Alleen ben ik bang dat het de deur openzet voor administratieve "fraude".
Het aandeel bedreigde personeelsleden op een spoedafdeling groeit ...

De problematiek van een overvraag aan spoeddiensten is in Brussel het grootst. Dat heeft te maken met de aanwezigheid van allochtonen die sneller de spoed opzoeken, ook als het niet nodig is. En sta me toe om iets te zeggen dat niet politiek correct doch wel een feit is: die al sneller in situaties lijken verzeild te raken waarin spoed noodzakelijk is of anderen in situaties brengen waardoor zij spoedeisende hulp nodig hebben ...

Dat ze geen enkele van de drie landstalen machtig zijn noch enige kennis van ons land hebben, is een extra probleem.
Begin maar eens een huisarts te zoeken namelijk als je niet eens weet dat die bestaat, waarvoor hij dient, hoe je hem moet zoeken (het bordje 'huisarts' of de rubriek 'wachtdienst' zullen ze niet lezen).

Of hoe je net ervoor kan zorgen dat mensen gestigmatiseerd worden, door hun iets wezenlijk als de taal en de cultuur van het land te ontzeggen. Ik pleit dan ook voor een doorgedreven taal- en culturele kennis (op eigen kosten, al dan niet door het leveren van arbeid betaald) voor iedere vreemdeling die zich hier permanent wil vestigen. Maar dat is off-topic. ;)

Asielzoekers hebben sowieso de bijkomende incentive dat alle hulpverlening gratis is, en dus lang niet enkel de "dringende" zoals dat genoemd wordt. Al leidt de interpretatie van dat woord er allicht wel toe dat ze sneller naar de spoed zullen gaan ...

Pardon ???
Schoof, je hebt niet goed geluisterd hoor: het zijn vooral de brusselaars en de walen die voor een verdraaide scheet naar de spoed lopen !!!

:-P :| :-P

Ik ken persoonlijk niemand die direct naar spoed gaat ipv eerst naar de huisarts, tenzij het al een zeer ernstig probleem is.

Ik ben onlangs ook geweest, schouderfractuur. Zie mijn huisarts daar niet zo direct iets aan doen :)

Euh is de spoed zo niet voor DRINGENDE zaken? Zo waar ge elk moment aan kunt doodgaan. Voor een schouderfractuur zit ge daar toch echt niet op uw plaats.

Normaal gezien is er een schaal waarin medisch personeel de graad van urgentie kan inschatten, volgens een aantal vaste criteria. Meer weet ik daar zo niet direct over.

Er zijn situaties waarin het terecht is, en waarin niet. M�*�*r soms blijkt pas dat het niet terecht is nadat men over objectieve gegevens beschikt die dat aantonen. Soms heeft zelfs een arts die nodig omdat hij het ook niet goed weet.
Indien er dan iets ergs kwalijk wat acuut kon geworden zijn, wordt uitgesloten, vind ik niet dat je kan spreken van een onterecht spoed-bezoek.
Het klassieke gevoel is de hevige pijn in de buik (bij een kind) rechtsonderaan die maar niet weg wil gaan maar die integendeel zelfs erger wordt. Er is ook koorts ... Op een bepaald moment besluiten de ouders naar de spoed te gaan op verdenking van een appendicitis. Het is niet aan te raden dat die er te lang blijft zitten als die ontstoken wordt ... :? Dat is dus dringend.
In het ziekenhuis kan echter op basis van beeldmateriaal blijken dat er niets aan de hand is. Een uitsluiting die de huisarts nooit waterdicht had kunnen maken overigens. Toch vind ik niet dat je hier kan spreken van een onterecht spoedbezoek. Tenzij het natuurlijk gaat om een kind dat nog vrolijk rondliep en hooguit even zei dat het een steekje in de zij had. ;)
Of nog zoiets: een hevige smak of val. Gewricht bezeerd. Is het gebroken of iets dergelijks of niet? En is er dan een gips nodig of niet? In al de gevallen waar het antwoord 'neen' is, vind ik niet dat je kan spreken van een overbodig spoedbezoek. Het kon immers wel zijn dat ...

Wanneer ik denk aan overbodige spoedbezoeken, denk ik echt aan gevallen die bv. al drie weken rondlopen met hevige keelpijn en op een avond besluiten dat ze het beu zijn. Of die al lang rugpijn hebben maar die plots heviger wordt. Of mensen die overdag een snede in hun vinger krijgen.
Veel mensen vergeten dat een huisarts ook beschikt over naald en draad.
Enfin, al die dingen die waarschijnlijk niet in 1-2-3 tot levensbedreigende situaties of permanent verlies van functies/organen kunnen escaleren maar waarvoor je evengoed die dag naar huisarts of specialist kan gaan, lijken me onterechte spoedbezoeken.
Jammergenoeg heb je ook huisartsen die nogal snel klachten van patiënten afdoen als niemendalletjes. Mensen hebben nogal eens de ervaring niet te worden doorverwezen terwijl ze denken dat dit wel noodzakelijk is (en soms ook noodzakelijk bleek). Ik denk daarom dat een goede band met de huisarts plus bewijzen dat hij competent is, ook belangrijk is.

Met potentiële breuken en/of ernstige snijwonden mag je gewoon naar spoed, hoor.

http://www.maguza.be/zorg/p/artikel/...oor-alles-goed

Steve kan het weten, dat zie je zó aan z'n avatar...
;-)

Heu ... of voor zaken die kunnen leiden tot permanente schade of functieverlies?

Even schetsen: een schouderfractuur, of iig een ongeval waarna er duidelijk iets mis blijkt met de schouder.

Situatie 1:
Het ongeval gebeurt, je hebt zeer hevige pijn. Terwijl je je kranig probeert te houen, zoek je op of je huisarts spreekuur heeft. Indien niet bel je hem of hij kan afkomen voor een dringend bezoek. Stel: je geraakt binnen bij de huisarts. In de wachtzaal zitten tussen andere patiënten indien het een open fractuur betreft en je arm zijn functionaliteit heeft verloren lijkt niet aan te raden, wil je niet meer spoedeisende hulp slachtoffers maken. (Niet iedereen kan tegen bloederige taferelen.)
Als je bij de huisarts geraakt of hij bij jou, kan hij je een pijnstiller geven en doorverwijzen naar radiologie. Dringend ... via de spoed dus ... Nu nog naar de spoed rijden met een straf medicijn in je bloed en een arm/schouder die niet zo goed meer wil en maar hopen dat je niet onwel wordt onderweg. :|

Situatie 2:
Je gaat rechtstreeks naar de spoed. Men maakt foto's op radiologie en gipst je in.
Ik zou dat vrij hard aanraden, gezien een fractuur gepaard kan gaan met hevige pijn waardoor onwel worden niet uit te sluiten is. Er kan veel bloedverlies optreden, waardoor onwel worden eveneens mogelijk is en er wel een noodsituatie kan ontstaan. Er kunnen zenuwen, pezen, ... beschadigd zijn of raken indien alles niet snel gestabiliseerd wordt ...

Enfin, zo'n dingen horen niet onder 'onterechte spoedbezoeken'. :)

Spoed is voor zaken die niet kunnen wachten, als ge om 2u 's nachts uwe schouder breekt op 300km van uw thuis en ge uwe arm niet meer kunt bewegen, dan is dat dringend.

Dat hangt er vanaf, de gemiddelde bediende zou op zijn werk niet eens hinder ondervinden door zo'n blessure.

Ambtenaar?

Dokters gewoon een loon geven zoals werknemers.
En direct de "horde van geneesheren" afschaffen.
Laat de Poolse dokters maar komen ;)
Je zou de kosten voor de sociale zekerheid nogal zien dalen.

Natuurlijk kan een spoedarts dat.
Maar daar dient een spoeddienst niet voor.
De eerste filter moet de huisarts zijn, hij kan bepalen of het nodig is om de spoeddienst te belasten of niet.

Indien iedereen onmiddellijk naar de spoeddienst zou gaan, dan zou de dienst niet meer kunnen doen waarvoor ze eigenlijk in leven geroepen is.