Ik had graag even de hulp van de alwetende gebruikers van dit forum ingeroepen, want ik zit met een probleem. Enfin, het is niet echt een probleem, maar iets dat me al enige tijd bezig houdt. Wie kent namelijk het volgende fenomeen? Het is iets dat me regelmatig overkomt, maar iedereen tegen wie ik erover begin, bekijkt me alsof ik van een andere planeet kom.

Ik heb me laten vertellen dat het in feite niets meer is dan wakker worden tijdens je REM-slaap, waardoor je geestelijk min of meer wakker bent, maar fysiek nog slaapt. Het gevolg daarvan is dat je ongeveer beseft wat er rond je gebeurt, maar je absoluut niet kan bewegen. Vaak (bij mij toch) gaat dit gepaard met een soort angstaanval, niet in het minst omdat je denkt dat er iemand anders in de kamer is, bij je bed staat/zit of zelfs je tegen het bed drukt. Dit duurt niet meer dan enkele seconden, maar het lijkt verdomd lang. In de volksverhalen werd dit fenomeen toegeschreven aan een heks ('de maar') of een ander soort kwelduivel/plaaggeest die daarmee de mensen de duvel aandeed (cf. www.volksverhalenbank.be, trefwoord '[van] de maar [bereden]'). Mij overkomt dit dus geregeld, a rato van één keer per maand, soms meer.

Nu had ik graag geweten

1. of er nog mensen zijn die dit al meegemaakt hebben (of meemaken),
2. wat de precieze verklaring is, en
3. of er iets tegen te doen is (want het kost me elke keer enkele maanden van mijn leven).

Mijn nachtrust en ikzelf zullen er u dankbaar voor zijn...

Dat heet slaap paralyse (sleep paralysis), is een normaal neurologisch verschijnsel, iedereen krijgt dat, maar de meesten beseffen het niet. Dat si dan ook de verklaring: iedereen is geparalyseerd in zijn slaap, maar jij wordt wakker in je REM slaap, en het systeem dat voor de paralyse zorgt springt niet onmiddelijk uit.
Zoek het eens op.

Ik vond het zo interessant dat ik zelf al iets heb opgezocht:
http://www.stanford.edu/~dement/paralysis.html
http://www.castleofspirits.com/sleep.html

Bij de laatste staan vanonder een paar tips.

Bedankt! Het is inderdaad precies wat me soms overkomt (en dat van die stress en te weinig slaap zou wel 's kunnen kloppen).

Ik heb dat ook eens bekeken.

Plots viel mij iets interessants op. Wat bleek?
Sleep Paralysis (SP).
De 'a' komt vanzelf als je in je hoofd de link hebt gelegd.


Aaah zo. :wink:

Zou jij niet eens beter wat meer slapen?

Als ge niet wilt dat ik snurk op dit forum, moet ge dat niet vragen. :wink:

Slaapkop! :P

Ik heb dit lang geleden ook meegemaakt. Ik herinner mij dat ik voor de televisie in slaap viel, en wanneer mijn ouders mij aan tafel riepen, dan hoorde ik iedereen naar de eetkamer lopen, en ik hoorden zelfs mijn ouders boos worden omdat ik niet reageerde. Het duurde een aantal seconden, en ineens kon ik zelf weer bewegen en rechtstaan om naar de eetzaal te lopen.
Ik herinner mij ook dat ik angstaanvallen had omdat ik soms dacht dat ik niet meer zou kunnen bewegen, en het ook niet kon melden, gezien de paralyse.

Het is zeker 25 jaar niet meer gebeurd (ik moest toen zo'n 15 geweest zijn) , maar de herinnering van die feiten zijn mij nog heel fris in het geheugen.

Ik heb er tot vandaag nooit iets of wat over verteld, tegen niemand. Ook toen niet, wanneer ik echt niet zelf kon opstaan of antwoorden op de mensen die mij aan tafel riepen.

Ik heb het al enkele keren gehad dat ik "droomde" dat ik mijn ogen niet kon openen. Waarschijnlijk is dit een gelijkaardig fenomeen.

Boeiend he...

Als klein manneke heb ik eens gedroomd dat ik naar 't wc ging. Met alle gevolgen vandien.

En derna dat ge ging zwemmen zeker? :P

:lol:

Tja, de droom dat ge koorstachtig naar een wc aan het zoeken bent heeft iedereen al weleens gehad zeker?

Heeft er iemand al eens een luciede droom gehad, dat is een droom waarin je 100% beseft dat je aan het dromen bent, en je dus zelf kunt beinvloeden wat er gaat gebeuren?
En dan het interessantste: heeft er iemand al eens een erotische luciede droom gehad? En? Wat gebeurde er? Plezant zeker?

Dit fenomeen wordt door sommigen trouwens aangehaald als mogelijke verklaring voor de ontvoeringen door buitenaardse wezens. Omdat je maar half wakker bent, panikeert, en vaak ook begint te hyperventilleren, zie je gemakkelijk schaduwen die er niet zijn, of meen je zelfs te voelen hoe iemand je vastneemt (o.a. door de druk op de borstkas door de hyperventillatie lijkt het al eens dat iemand je tegen het bed probeert te drukken). Sommigen durven dan wel ens vermoeden dat het om een alien abduction gaat... 0X

Gelukkig heb ik dit fenomeen zelf mog niet (bewust) meegemaakt, maar ik durf wel al eens wakker worden midden in de nacht en niet beseffen hoe laat het is. Om een of andere reden ben ik ervan overtuigd dat het tijd is om op te staan, hoewel de wekker niet is gegaan, en er duidelijk bvb 2:25 op de wekker staat. Iets zegt mij tegenwoordig gelukkig wel dat er iets niet klopt (vroeger heb ik al eens volledig klaar voor het ontbijt in de keuken gestaan om 2 uur 's nachts), maar zelfs als ik dan naar de klok begin te staren en mij probeer te concentreren op hoe laat het nu eigenlijk is, dringt het vaak nog niet meteen door. Soms is het dan het besef dat ik waarschl weer prijs heb dat de knoop doet doorhakken. Soms helpt een blik door het raam, aangezien het op die moment nog wel eens verdacht donker kan zijn buiten. Op andere momenten heb ik dan weer iets van "screw it, als we te laat komen, komen we maar te laat".

Achteraf vind ik dat dan wel best grappig eigenlijk, maar op de moment zelf is het verwarring alom.

Een 'echte' luciede droom heb ik nog niet gehad, denk ik, maar ik ben wel vaak bewust 'aanwezig' bij mijn eigen dromen, in die zin dat ik zelf, in een soort voice-over, commentaar lever bij en reageer op wat er gebeurt (zo'n beetje alsof ik naar een film zit te kijken). Erotische dromen waren daar jammer genoeg nog niet bij - vaak zijn het nachtmerries of bizarre dromen, zodat de commentaren vaak een soort 'Pas op, achter u!'-gehalte krijgen.

Ook bijzonder bizar (waw, een alliteratie) zijn van die echte, ouderwetse koortsdromen. Afgelopen winter had ik een serieuze griep (op een bepaald moment bijna 40° koorts) en dan heb je bij momenten ook van die vreemde dromen of ingevingen, die je op dat moment doodnormaal schijnen. Ik heb me dan een hele tijd, half slapend, half ijlend, het hoofd gebroken over hoe ik in nu eigenlijk mijn bed moest liggen. Mijn (letterlijk) zieke geest had me namelijk laten denk dat je genezing afhing van hoe je in je bed ligt (linker- of rechterzijde, op je rug of buik). Ik heb daar werkelijk alle opties, voor- en nadelen liggen overlopen om snel te kunnen genezen (want het was bijna Kerst).

Freak... :wink:

look who's talking :roll: :wink:

:drinking:

Ondertussen ontbijt ik niet meer (tenzij soms iets op het werk). Dus dat probleem is ook weer van de baan. ;)

Geen problemen met dromen, maar wat me wel vaak overkomt is een plots zwart-voor-de-ogen-worden gepaard gaande met wat evenwichtsstoornissen en een barstende koppijn. Dit duurt hooguit enkele seconden. Bijzonder vervelend als je aan het rennen bent.

Waarschijnlijk is het een redelijk veelvoorkomend fenomeen. Een soort "flauwte" ofzo.