Nationalisme als stroming: ook links !
 

Mijn oog viel op een nieuwsbericht van de nva, waar ik las:
(maar waarin ik even de aandacht vestig met wat kleurtjes en vetjes ...)


Daarom wou ik eens vragen aan onze linksgerichte medeforummers wat zij hiervan denken.
Wisten ze dit trouwens ? Namelijk dat nationalisme in de rest van de wereld het omgekeerde (is) lijkt als bij ons (de kleinere gehelen zijn 'vrijheidsstrijders', de grotere gehelen zijn de conservatieve grotere gehelen.
En dat links en rechts daar niet mee te maken hebben.

Ziin de linkse Basken dan tegen de internationale solidariteit? Of zijn ze alleen tegen solidariteit met de Catalanen en de Andaluziërs ?

Afijn, in welk licht zien jullie eigenlijk de Vlaamse kwestie ??

Het is al jaren wachten op een linkse Vlaams-nationalistische partij.
In zekere zin is N-VA al een behoorlijke stap vooruit; Vlaams-nationalisme wordt nu toch al niet meer geassocieerd met marcherende bruinhemden met kaalgeschoren koppen.

In de toekomst zit er zeker wel zoiets aan te komen. Of het nu een nieuwe partij is, of een huidige linkse partij die het Vlaamse licht ziet.

De reden hiervoor is dat het begrip nationalisme verkeerd geïnterpreteerd wordt.
Een separatistische partij wordt automatisch in het nationalistische kamp geduwd, terwijl die partij niet altijd nationalistisch is.
Het opkomen voor het eigen volk wordt automatisch gecatalogeerd als nationalisme.
Ik ben vb separatist met wat chauvinisme voor Vlaanderen, maar zeker geen nationalist.

Mja. Wanneer men in België het woord 'Nationalisme' zegt denkt iedereen spontaan aan de SS Langemarck, marcherende bruinhemden, Joden op de trein, het kamp van Breendonk, de moord op Georgin, kaalhoofdige foorposters die met Vlaamse vlaggen zwendelen op herdenkingen van VNV-leiders, etc.

Euhm, niet dus.
Dan denk ik aan een politieke stroming die pleit voor het laten samenvallen van culturele grenzen met bestuurlijke grenzen. Er zijn doorheen de geschiedenis duizenden vormen van nationalisme geweest, waarvan sommigen tot excessen en grote misdaden geleid hebben. Dat kan je trouwens ook zeggen van het socialisme.

De meeste regionalistische stromingen zijn inderdaad in het linkse kamp te situeren. Het voormalige IRA had zo bijvoorbeeld een marxistische ondertoon.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Linksnationalisme

http://linksnational.de/

Hitler was een linkse nationalist.

Hij noemde zijn ideologisch nationaalsocialistisch, maar in werkelijkheid was het meer een gecorrigeerde vrije markt met (nog steeds) vrij spel voor het grootkapitaal. Niks te planeconomie, centrale prijszetting, cooperatieven, etc. Hitler links noemen is maw fout.

Het partijprogramma uit 1920 liegt er nochtans niet om. Dat bij de uitvoering er wat fout gelopen is, is een detail.

Maar het programma gisterenavond over het pakt tussen Hitler en Stalin was wel interessant

Wow. Dat er nationalisten bestaan met linkse socio-economische opvattingen is niet zo vreemd. N-VA zit vooralsnog met Brepoels niet toevallig in een linkse fractie in het Europees parlement en het is ook niet toevallig dat de meeste mensen die internationaal naar voor worden geschoven door de N-VA meestal behoren tot de zeer kleine groepering van progressieve Vlaams-nationalisten binnen N-VA. Enerzijds praat dat internationaal makkelijker en anderzijds is men er in Vlaanderen van af.

De Vlaamse kwestie anno 2010 is in mijn ogen een combinatie van cultureel revanchisme (Van Aelst) en ecomisch egoisme (Voka). Het doel van de staatshervorming is om in Vlaanderen een rechtser beleid te kunnen voeren dan op federaal vlak met de PS mogelijk is (en indirect de Franstaligen dwingen om hetzelfde te doen). Ik zie daar niets links aan. Anno 2011 kan men in de Belgische context ook absoluut niet meer spreken van nationale onderdrukking of een aanval op de Nederlandstalige taal of cultuur.

Er zijn zeer veel voormalige IRA's geweest met tal van afsplitsingen. ;) Een bepaalde periode heeft de Ierse republikeinse beweging inderdaad geflirt met het marxisme zoals de meeste onafhankelijkheidsbewegingen in die periode tot en met Khadaffi.

Men kan in Vlaanderen ook een links beleid gaan voeren. Na de staatshervorming, of bij een onafhankelijke staat gaan wij als Vlamingen tenminste zelf het recht hebben van ons beleid en onze toekomst te bepalen. Links of rechts.

En die 'aanval' op de Nederlandse cultuur is er enkel in 1830 geweest. Het is nu een gif dat langzaam maar zeker in/door Vlaanderen sluipt. Langzaam maar zeker takelt het onze cultuur meer en meer af. Daar moeten we ons vrij van maken.

Op zich is dit toch niet zo abnormaal hé. nationalisten en socialisten gaan beiden uit van een collectief bewustzijn. nationalisten definieëren dit collectief als "volk", socialisten als "arbeiders" en internationalisten vinden dat de gehele mensheid als collectief bestaat.

liberalen gaan eerder uit van het individu, maw nationalistische liberalen, dat kan volgens mij niet.

dit is wel zéér naïef.

Toevallig vond ik gisteren wat oude documenten van ons bedrijf. Zelfs nog in 1969 bijvoorbeeld, was een brief van de Papierfabriek te Langerbrugge (Papeteries de Belgique) gericht aan mijn vader, ééntalig in het Frans. Een gewone zakelijke brief tussen twee firma's in het hart van Oost-Vlaanderen. Dit maar om aan te tonen hoe sterk de Franse overheersing was.

Fred.

Jij misschien niet, maar er zijn genoeg Belgen (Walen en Brusselaars dus) die wel dat beeld hebben.

De taalstrijd was toen nochtans net gestreden.

De franse revolutie van 1789 was een nationalistische revolutie, die in wezen verraden is door Napoleon I die een nieuw "West Romeins Keizerrijk" wilde vormen. Taalkundig zou het frans "het nieuwe latijn" worden.

Volgens Marx was de franse revolutie een "bourgeois" revolutie in de zin dat ze een einde maakte aan de overheersende rol van adel en clerus in de maatschappij en "de burger" aan de macht bracht die dan op zijn beurt de "onderklasse" nl. het proletariaat ging onderdrukken. Politiek gezien was "het spook van hert communisme" een anti-burgerlijke beweging die dus ook de nationalistische idealen van de burgerij bekampte ; vandaar de oprichting van de eerste internationale : het streven naar solidaritiet met alle prelateriërs
in de wereld (de industriële wereld in feite).

Een tijd geleden ging ik eens met enkele leden van "politics" naar een spreekbeurt ingericht door een internationale van burgerbewegingen waarbij een spreker uit Servië
zijn mening naar voren bracht dat "nationalisme" en "progressief socialisme" in feite totaal onverzoenbaar zijn. Geeft de samenvoeging van de termen "nationalisme " en "socialisme" niet de naam van een illustere partij weer nl. "nationaal-socialisme" ?

Momenteel loopt er een heruitzending van het docudrama over Stalin en de WWII, in de eerste aflevering blijkt duidelijk dat onze Jozef zijn regime in de praktijk niet veel anders ziet dan wat de NSDAP in Duitsland aan het doen was & zijn middelen eigenlijk nog radikaler waren dan die van de nazi's.

Het is verleidelijk om het nationalisme te veroordelenom het geweldadige verleden van de diverse nationalistische bewegingen. Het is ook verleidelijk om de imperialistische politiek van de grotere naties eveneens toe te schrijven aan een verder doorgedreven nationalisme een "super-nationalisme" als het ware, wat dan zijn kiem zou vinden in elk nationalistisch streven en/of elke nationalistische partij.

Het volstaat om elke flamingant de mogelijkheid voor te spiegelen van een "hereniging" met Zeeuws en Frans Vlaanderen om de vlaamse trots en de vlaamse leeuw en alle mogelijke parfernalia op te roepen in de beste traditie van bvb. het verlangen naar vereniging met de sudetenduitsers. Het front der "Heimatvertriebenen" in Duitsland stierf
om zeer aannemelijke redenen een stille dood..

Moeten we ten slotte "Nationalisme" verwerpen ? Zeer zeker niet : we moeten hier rekening mee houden, niets is "natuurlijker" dan het gevoel van "lotsverbondenheid" tussen grote groepen mensen : zigeuners, joden, armeniërs, chinezen en esperantisten
zijn eigenlijk "volkeren" die verspreid over de ganse wereld wonen en als dusdanig "nationalistische" gevoelens koesteren zonder daarom dadelijk overal een eigen grondgebied te claimen.

Zeldzaam zijn de staten die door "volkeren" gesticht zijn ; de meeste staten zijn het resultaat van feodale oorlogen of zijn buffergebieden tussen imperiale staten. De bevolking is bijna nooit "origineel" maar meestal het reultaat van eeuwenlange kleinere of grotere migraties.

Vlaanderen en de verfransingspogingen :

Inderdaad : promotie maken voor ca. 1975 in de bedrijfswereld of zelfs als ambtenaar in gemeente- en/of staatsdienst was onmogelijk zonder een redelijk grondige kennis van de franse taal. Vanaf 1975 (ca) was de kennis van Engels, Duits en Spaans naast het frans een belangrijk criterium. De vereiste scholingsgraad stijgt sindsdien voortdurend, wie tegenwoordig geen master na master doet wordt opzijgeschoven. Velen zullen derhalve met een zekere heimwee terugdenken aan de goede oude tijd dat het volstond "zijn Frans" een beetje goed te kennen.

Aan de andere kant van de taalgrens in België dacht men dat van alle vreemde talen het gelukkig zo was dat men geen Nederlands hoeft te kennen - ook die mensen weten intussen wel beter; zelfs in redelijk verre "buitenlanden" zoals Noordfrankrijk (chez les Chti's)weet men intussen dat in de onverbiddelijke concurrentiestrijd dat de "nederlandstalige markt" interessant genoeg is om het Nederlands te leren en op die manier in het voordeel te zijn.

Het unieke aan België is dat de meerderheid van de bevolking zich geminorizeerd voelt, terwijl de minderheid krampachtig een status quo en zekere voordelen nastreeft.
In die optiek is het streven naar een onafhankelijk Vlaanderen zoiets alsof de duitstalige zwitsers zich zouden willen losscheuren van het anderstalige landsgedeelte.
Voor de "buitenwereld" is Zwitserland een duitstalig land met enkele taalminderheden,
een geïnformeerd iemand zal wel weten dat Genève een franstalige stad is, maar daar houdt het ook op. Hetzelfde fenomeen heeft volstrekt zich in stilte over België : waar men vroeger dacht dat het hier over een franstalige staat gaat weet zowat iedereen in de wereld dat er ook Nederlands gesproken wordt en in de toekomst hebben we misschien het cachet van een nederlandstalig land met een frans- duits- en letzemburgischtalige minderheid.

Fundamenteel is de "nationalistische kwestie" er een van een tegenstelling tussen "persoonlijke vrijheid" en "onderworpen zijn aan een groep". Het paradoxale van vrijheid is en blijft het feit dat je slechts dan vrij bent indien je je vrijheid ten gunste van een of ander ideaal/groep kan opgeven. De hoogste graad van vrijheid is misschien die van een monnol die in een strenge orde intrad.