lessen Frans in Vlaams onderwijs zijn zieltogend
 

Voor wie het nog niet moest weten, de lessen Frans die in Vlaanderen onderwezen worden zijn van een bedenkelijk laag niveau.
Vanaf het 5de leerjaar in het lager onderwijs begint men met de Franse lessen, tot het 6de middelbaar. Dit zijn acht volledige jaren waarin men een taal zou moeten aanleren. Praktisch tijdverspilling als je nagaat dat maar erg weinig (jong)volwassenen redelijk Frans spreken.
De hele aanpak, van begin tot einde, is dan ook totaal fout, geen idee welke idioot we daarvoor aansprakelijk moeten stellen..

De eindtermen van het lager onderwijs stellen dat de leerlingen op het einde van hun loopbaan in de lagere school, na twee jaar Franse lessen, in staat moeten zijn om "Franse zinnen over te schrijven". Dat geloof je toch zelf niet? Iedereen die een balpen kan hanteren kan zinnen overschrijven, of dit nu Nederlands, Frans, Chinees of Oud-Peruviaans is. Wat er nu eigenlijk staat is zelfs niet belangrijk, zinnen vertalen of begrijpen is hierbij van geen tel.
Het heeft geduurd tot het vierde middelbaar voor een leerkracht tijdens de les regelmatig Frans begon te spreken, en ook haar instructies en vragen in de onderwezen taal stelde. De nadruk ligt dan ook helemaal niet op het spreken van een taal, maar op het lezen en schrijven ervan. Dat is uiteraard ook belangrijk, maar veel minder belangrijk als je ergens de weg wilt vragen, iets wilt kopen of gewoonweg een conversatie wilt voeren.
Het is zeer triestig te moeten vaststellen dat op het eind van het middelbaar een halve klas buist op een luistertest omdat ze amper begrijpen wat er gezegd wordt. En dan zijn dit dialogen die speciaal zijn opgenomen om te gebruiken tijdens Franse lessen, dus ze ratelen niet zo hard door en er wordt 'algemeen Frans' gesproken.

Het kan dan ook niet verbazen dat er van pakweg 30 personen van mijn jaar bij het behalen van het diploma van het secundair onderwijs misschien slechts twee of drie waren die een mondje Frans spraken. Om van een vlotte conversatie nog maar te zwijgen want dat is gewoonweg onbestaande.

Herr Eberhard zal content zijn, binnenkort zijn er geen Vlamingen meer die nog (voldoende) Frans beheersen om Franstaligen überhaupt te woord te kunnen staan. Al lijkt me dat niet de weg die we op willen..

de vraag is dan wel wat ze TIJDENS de lessen dan allemaal doen? Ik had vanaf het tweede middelbaar een lerares die geen woord Nederlands sprak (in de les: ze was perfect tweetalig), maar ons wel met handen en voeten uitlegde in het Frans hoe en wat we moesten zeggen. Na vier jaar waren wij allemaal lekker vlot in het Frans bezig.

Ik heb het nadien nooit meer gebruikt (behalve eens tijdens een verlofje in Frankrijk). Maar ik kan het met enige moeite nog wel terug bovenhalen, terwijl mijn kinderen dan mijn niveau zelfs niet halen. Raar.

Bwa, een beetje nuancering kan geen kwaad. Ik sprak geen vloeiend Frans op mijn 18e, maar slecht was het nu ook weer niet. Mijn grote probleem, als je dat zo mag noemen als het aankomt op de kennis van een lokaal taaltje, was het feit dat ik de 5 daaropvolgende jaren aan de unief welgeteld 1 jaar Frans heb gehad a rato van 1 uur per week. Het was dan ook zo dat ik zowat alles kwijt was toen ik afstudeerde. Nu werk ik echter in een tweetalige omgeving en ik heb het weer beet.

Ik ben nog niet zo lang geleden afgestudeerd en ben nu zelf bezig met onderwijs. Het gaat hier dus over vrij recente zaken die ik bij vrijwel iedereen in mijn leeftijdscategorie tegenkom.


Dit wil uiteraard niet zeggen dat dit overal zo is, maar het geeft toch een indicatie.

Ik vind het jammer dat ik geen moedertaalspreker had voor Frans. Echte Franstaligen kunnen beter hun eigen taal onderwijzen dan Nederlandstaligen Frans, door de bank genomen.
Ooit had ik wel een moedertaalspreekster als vervangster voor een hoogzwangere lerares (die matig lesgaf, beetje zoals OP beschrijft). Zij gaf naast Frans ook Godsdienst. Nederlands sprak ze vloeiend, maar geen dialect en altijd met een sterk Frans accent. Dit werd niet geaccepteerd door de Bloed en Bodem-mentaliteit in onze klas. Uiteindelijk besloot ze dat lesgeven onmogelijk was in een dergelijke klas en werd ze vervangen door een weinig charismatische Nederlandstalige meneer met een mongolenkop.

Jammer, want ze gaf erg goed les wanneer ze Frans gaf. In feite was ze de enige lerares die met enthousiasme over het Frans praatte.

Het grote probleem is dat weinigen nog het nut inzien van het leren van een lokaal taaltje. Men denkt beter af te zijn met een goeie kennis van het Engels en ze hebben gelijk ook.

Het is waar. De klootjesvolkmentaliteit zal altijd de meerderheid uitmaken. Of dat nu in Vlaanderen is, in Wallonië, in Brussel, of waar dan ook.

Als uw stelling klopt, dan ziet de toekomst van het Nederlands er zeer somber uit.

Ik denk persoonlijk dat de problematiek omtrent het verplicht aanleren van talen meer te maken heeft met de manier waarop ze onderwezen worden. Het individu heeft van nature uit vaak geen zin om een taal (om het even dewelke) te leren. Een taal moet aantrekkelijk gemaakt worden opdat ze vlot aangeleerd zou worden.

De manier waarop ik op school Frans leerde (talenrichting) was wel goed, op enkele dingen na.

De woordenschat was vaak heel slecht gekozen. Soms waren het lijsten met 'jongerentaal', totaal nutteloos dus. Op andere momenten weer woorden die enkel in heel specifieke situaties bruikbaar zijn.

De teksten en filmfragmenten die we te zien kregen waren verschrikkelijk. Teksten vol jongerentaal, over de onnozelste dingen. Vaak leken het artikels een franstalige versie van Joepie/Dag Allemaal. Ook heel veel belachelijke multiculturele indoctrinatie, elk jaar wel een les of drie rond één of andere film over Marokkanen en hoe perfect geïntegreerd ze wel zijn. Niet dat ik racistisch wil klinken, maar dat werd ik echt kotsbeu.

De manier waarop we Duits leerden was echter verschrikkelijk. Te veel focus op 'probeer maar een zin te vormen', waardoor wij uiteindelijk amper Duits konden spreken of schrijven.

Neen, uw "doemscenario" voor de Nederlandse taal jaagt ons weinig of geen angst aan. De Vlaming is geen imperialist - geen actieve alleszins,, die ligt van die zaken helemaal niet wakker.


Neen, het is niet de taal die moet aangepast worden - in doorgedreven zin zelfs aan het individu, omdat daar nu eenmaal het karakter en de betekenis van de begrippen onder te lijden hebben, het is eerder het indvidu dat psychologisch moet aangepast worden opdat hij de taal zou willen leren.

Normaal is acht jaren Frans ruim voldoende om ernstige journalistiek te behandelen of ernstige literatuur. Indien iemand een talenrichting kiest zou die zelfs Middelfrans behandeld moeten krijgen, vind ik. Helaas, dat is meestal niet het geval. Het is gewoonlijk zoals u beschrijft, tot zelfs in ASO toe. Frans wordt tegenwoordig op een zielloze manier behandeld als voorverpakte leerstof, zonder dat er iets nuttigs over geleerd wordt.

Over die multiculturele indoctrinatie: het is inderdaad soms opvallend geforceerd dat men het aan de man wil brengen. Ook ik kreeg vooral teksten te behandelen over Franstalig Afrika, en zelden over Frankrijk of Franse cultuur zelf. Vaak ging het ook over ontwikkelingshulp in Sub-Saharaanse landen. Het mag erover gaan hoor, maar het hoeft niet het hoofdonderwerp te zijn.
Volgens mij komt de grap: 'le français, c'est la langue de France et du Tiers Monde' door ons onderwijs. Tijdens het vak Engels ging het immers ook niets steeds over Indië, Nigerië, Zimbabwe, enz ...

Het niveau van onderwijzen van Frans (en alle andere vakken nota bene) verschilt vooral erg veel van school tot school. Hoe dan ook is Vlaanderen een van de meeste multi-linguistische streken in de geindustrialiseerde wereld. We scoren uitstekend voor Frans en Engels, en goed voor Duits. Is het perfect? Nee, en dat zal het nooit zijn. Verbeteren kan altijd maar we zijn in de wereldtop op dit vlak, en onnozel gezaag en gezever draagt weinig bij vind ik persoonlijk. Ge had beter een brief naar de directeur gestuurd als ge een verbetering wou bereiken, maar ik heb het gevoel dat dat niet echt uw bedoeling is...

Dat is juist, maar hoe doe je dat? Als er iets was waar ik om allerlei redenen tegenop zag in de middelbare school, waren het wel mondelinge oefeningen en dergelijke.

Daarenboven haalt volgens mij zelfs immersie in de les niets uit als daar geen extracurriculair contact bij aansluit. 'Probleem' is dat dat natuurlijk contact met het Frans in het dagelijkse leven (gelukkig maar) al lang niet meer bestaat, en zeer weinig jongeren van die leeftijd gaan expliciet de moeite om Franstalige boeken te lezen, Franstalige televisie te bekijken etc. Dat is jammer, want zodra men de volwassenheid bereikt begint zoiets toch iets minder vlot te gaan.

Dat heeft veel meer te maken met het project 'La Francophonie' dan politiek-correctheid of linkse invloeden hoor. Aangezien er niet echt een gemeenschapsgevoel bestaat tussen alle fransprekenden moet die aangewakkered worden; 'een grote famillie' - pff

Akkoord, ik had ook liever gehad dat men uitsluitend focuste op standaard/academisch taalgebruik. Informele uitdrukkingen en woorden kunnen belangrijk zijn, maar zoiets moet je persoonlijk en in een andere setting onder de knie krijgen. Daarenboven verschillen de geijkte termen voor dat soort dingen ook vaak van regio tot regio, hoewel dat bij Frans minder het geval is.

Bovendien is brave schoolse jongerentaal sullig in vergelijking met echte hippe woordenschat uit 2011.

Idem dito hier.

Mijn leraar Frans sprak ook geen woord Nederlands (tijdens de les dan eh).

Bij de lerares Engels precies hetzelfde en ook de leraar Duits niet.

Ik krijg de indruk dat ik hier de enige ben die meer dan enkel 't Frans in 't lespakket had.

Lokaal taaltje?

Pas op, ik ken iemand die daar heel erg boos om wordt, dalijk ben je 'n 'fascist', of 'n 'gestampte boer'. :-O

Mijn Engels is uitstekend, maar dat heeft buiten misschien (de uitspraak van) enkele specifieke woorden en uitdrukkingen helemaal niets met formeel onderwijs te maken. Mijn Duits daarentegen is lamentabel omdat mijn contact ermee zich beperkte tot enkele uurtjes per week in de derde graad.

Waar is de goede oude tijd toen een ééntalige Franstalige leraar of lerares die taal kon geven, die vaak onze taal aanzag voor 'le flamand, ce patois infect' ?