Nederland: Socialist Cohen hekelt eigen immigratiebeleid
 

PvdA-lijsttrekker Job Cohen heeft zich tijdens een internationale bijeenkomst van sociaal-democraten in Oslo van een andere kant laten zien. De PvdA'er liet stellig weten dat Nederland "niet goed is omgesprongen met migratie".
Cohen deed er nog een schepje bovenop en meende dat immigranten beperkte burgerrechten zouden moeten krijgen. De PvdA'er doelt daarmee wellicht op het inperken van de zogenaamde sociale rechten, bijvoorbeeld het recht op sociale voorzieningen, waarop zijn voorganger Wouter Bos al eerder aandrong.

http://www.telegraaf.nl/binnenland/9...?sn=binnenland


Als het kalf verdronken is, dempt men de put...

Bijna een jaar nadat de socialisten door het Nederlandse electoraat bruut afgestrafd werden, o.a. vanwege hun eigen, veel te ruimhartige en ronduit ten hemel schreiend slechte immigratie- en integratiepolitiek, proberen ze nu het tij te doen keren door zowat het tegenovergestelde te gaan beweren van wat decennia lang hun mantra is geweest.
Jarenlang hebben zij er als regeringpartij aan meegewerkt, en vaker wel dan niet zelf het initiatief genomen om de poorten wagenwijd open te zetten, uitgeprocedeerde asielzoekers alsnog te regulariseren, en meer van dat fraais, dat Nederland, net als België en de andere Westeuropese landen, maatschappelijk totaal ontwricht is geraakt, en nu keren ze opeens hun kar in een wanhopige poging de totale en meer dan terechte ondergang van hun partij tegen te gaan.
Niet zozeer omdat ze hun eigen kardinale fouten plotseling ingezien zouden hebben, denk ik, maar eerder om ten koste van alles hun politieke macht te kunnen blijven uitoefenen en hun sleutelposities in de maatschappij te kunnen blijven behouden. Wat een stelletje onbetrouwbare hypocrieten daar.

En dat zogenaamde inperken van sociale rechten voor immigranten kan enkel en alleen maar gezien worden als een poging de autochtone achterban die naar SP en PVV verdwenen is, weer terug te lokken. Ik hoop oprecht dat niemand daar nog in zal trappen.

Moest Geert Wilders met zo'n voorstellen afkomen, dan zou hij direct opnieuw als 'blonde Hitler' gebrandmerkt worden.

Multicul en ongebreidelde immigratie voorstellen als "the way to be" en "we moeten er hoe dan ook leren mee leven" staan nu eenmaal synoniem voor hypocrisie en volksverlakkerij. Die ingevoerde pest weer kwijtraken is een ander probleem...
Maar problemen zijn er om opgelost te worden!

Socialistische hypocrisie op zijn best!

Ik las zojuist dit stukje over deze zaak:

Daar heeft Job tien jaar voor nodig gehad. Tien jaar geleden immers vertelde Paul Scheffer de PvdA dat de multiculturele samenleving dramatisch is mislukt. Tien jaar heeft Job vervolgens verspild aan theedrinken, boel bij elkaar houden en dromen over Een Ander Nederland. Tien jaar heeft Job geklaagd over de onderbuik van de samenleving. Tien jaar heeft hij verprutst met het maken van zinloze Godwins. Dus nu wordt het bal in de PvdA-tent. Reken maar dat de allochtone achterban van de PvdA en het oud-Linkse partijkader Jobs voortschrijdende inzichten niet gaan pikken. Dat slachtverbod zat al niet lekker en nou dit nog. Ik verheug me dus op het ingelaste PvdA-congres dat er ongetwijfeld binnenkort gaat komen. Met moties, amendementen en stemkaartjes in vele kleuren. Sociaaldemocraten in verwarring zijn altijd hoogst amusant. En leuker dan het Eurovisie Songfestival.

http://ashersbash.wordpress.com/2011...iet-het-licht/

Ook dit artikel uit de NRC van 9 februari 2009 zei het al:

Zonder een drastisch veranderd standpunt omtrent immigratie zal de integratieproblematiek onopgelost blijven. Wanneer erkent de PvdA haar ware rol in de ontstane problematiek?

Minimaal een miljoen migranten kwam afgelopen dertig jaar naar Nederland dat hoegenaamd geen 'immigratieland' was. Scheffer sprak in 2000 nog over 'we', 'de elites' en 'de nationale overheid' ('Het Multiculturele Drama', NRC Handelsblad, 29 januari 2000). En ook de Tijdelijke Commissie-Blok spreidde in 2004 de verantwoordelijkheid voor de hieruit ontstane problematiek.

Gespreide verantwoordelijkheid is zoiets als geen verantwoordelijkheid. Een zekere hiërarchie is noodzakelijk voor voortschrijdend inzicht. En als Nederland geen immigratieland was, wat gebeurde er dan wel? De optiek van de honderdduizenden Nederlanders die deze wijken met tegenzin hebben verlaten biedt een pijnlijke conclusie.

De PvdA ontkende als dominante linkse partij decennialang dat haar traditionele achterban de grote steden ontvluchtte. Vele stadsbewoners raakten ontheemd door de komst van niet-westerse migranten. Al in 1972 trokken buurtbewoners – de verloedering zat - in de Rotterdamse Afrikaanderbuurt Turkse gastarbeiders uit hun pensions. Van stadsbestuurders kregen ze te horen dat ze 'maar naar de Alexanderpolder moesten vertrekken'.

Politiek establishment, journalistiek en burger werden sinds de jaren 1970 verbaal gegijzeld: kritiek op immigratie ontving het etiket 'racisme'. Had Nederland in de oorlog niet een disproportioneel groot aantal joden tijdens de holocaust uitgeleverd?' Schuldcomplex en maakbaarheidsmythe raakten onlosmakelijk verbonden, en daarboven cirkelde met een wakend oog de obsessie voor bureaucratische macht. Wat Janmaat en Bolkestein niet lukte, werd de verdienste van Fortuyn. Anders dan Wim Kok midden jaren negentig - 'Immigratie is geen verkiezingsthema!' - promoveerde hij in 2002 immigratie tot de kern van het debat.

Dat maakt de PvdA toch niet hoofdverantwoordelijk voor de massale immigratie? Jawel. De PvdA domineerde sinds midden jaren 1960 in toenemende mate de bureaucratie. Volkshuisvesting, onderwijs, sociale diensten en subsidie-instanties in volksbuurten vielen hier onder.

Socialistische en communistische bureaucratieën streven in de kern hetzelfde doel na, namelijk het verkrijgen van de macht middels het opheffen van bestaande eigendomsverhoudingen, voorop de private eigendom. Communistische regimes doen dat als éénpartij-dictaturen met sociale 'zuiveringen'. Klassenduiding – via stigmatiserende definities – is daarbij bepalend, etniciteit in eerste aanleg niet.

Tot in de jaren 1990 wilde de PvdA de eigendomsverhoudingen ingrijpend veranderen. Het verlies van de traditionele achterban gooide roet in het eten. Nederlandse arbeiders maakten sinds midden jaren 1960 aanspraak op de voorrechten van de middenklasse: de 'sociale kwestie' was daarmee opgelost. Werd de PvdA na dit succes opgeheven? Neen. Dus moest er een nieuwe onderklasse worden geschapen: kansarme immigranten. Obstructie van hervormingen in de sociale zekerheid, terwijl Nederland sinds 1973 een snel groeiende werkloosheid kende, rechtvaardigde hun komst. Voor grote werkgevers was de migrant het goedkoopste alternatief. De agenda van de grootste vakbonden – aanvankelijk wel kritisch over immigratie – werd bepaald door bestuurders die zelf uit de PvdA voortkwamen.

Massa-immigratie vormde één kant van de medaille, die 'ondankbare' Nederlandse arbeidersklasse haar plaats wijzen de andere.

lees hier verder