Hebben de Vlamingen recht op hun eigen algemene manieren van spreken?
 

Hebben de Vlamingen recht op hun eigen algemene manieren van spreken?


antwoord:

De puristen zullen er zich moeten aan wennen dat de Vlamingen hun standaard uitdrukkingen die door iedereen in Vlaanderen gebruikt worden, niet zullen laten vallen voor de Nederlanders, ook niet als Vlaanderen daar deel gaat van uitmaken

Ze hebben evenveel recht van bestaan als die van de Nederlanders en vormen een verrijking van de Nederlandse taal.

bv wij zeggen

hij is gewonnen


alleen met lijdend voorwerp

hij heeft iets gewonnen


daar moeten de puristen niet over zeuren

Waarom zou dat moeten veranderen? Gebruiken ze nu dan in Nederland ook al in alle gebieden dezelfde woorden en uitdrukkingen, zonder regionale nuances?

In de lage landen verstaan ze mij overal.

begriijp de bedoeling van je vraag niet

ik heb het over woordgebruik dat algemeen of toch gebruikelijk is in vlaanderen, maar in het noorden als belgisch bestempeld wordt

Amai, als 'kik goesting heb voor 'nen boterham met gelei, dan heeft daar gene Hollander iets aan te zeggen.

Vlaams is gewoon veel mooier dan de wijze van spreken van onze Hollandse taalgenoten! ;-)

Nederlanders spreken ook zelden deftig algemeen nederlands hoor.

Maar ik vind het wel gepast om de dialecten buiten een professionele omgeving te houden. Ik heb het niet zo op collegas die menen dat iedereen maar plat antwerps of maaslands moet kunnen.

Dat is juist, ik heb ook een tijd in Nederland gewerkt en daar lette ik altijd op mijn taal. Niet meer dan normaal, vind ik.

Hmm in mijn studentenjaren in Amsterdam werd zelfs zeer gekuist Vlaams (geen ge-gij maar alleen maar jou's enzo) nog om de vijf botten niet verstaan, misschien dat ze in Amsterdam iets navelstaarderiger zijn en minder hun best doen om niet-Randstadters te verstaan, maar mijn indruk was toch dat ik elke 5de zin nog 2-3 keer moest uitspreken (of herformuleren) voordat ze ook maar een idee had waarover ik het had. Na 4 jaar hebt ge dan wel geleerd welke woorden en constructies ge het best vermijdt, maar zelfs dan.
Volgens mij speelt daarin ook wel een ander soort humor mee, en andere intonatie. (Nederlanders intoneren bijv. extremer als ze een vraag stellen, dus altijd als ik iets vraag, snappen ze helemaal niet dat ik een vraag stel aangezien ik dan niet op de Hollandse manier intoneer, en blijven ze mij een antwoord schuldig totdat ik ze aanpor om toch maar te antwoorden (op welke vraag dan??))


Verder ben ik er zowizo voor om de Zuidnederlandse varianten meer status te gunnen binnen het ABN, met de nieuwere taalzekerdere generatie zal dat wel gedeeltelijk zichzelf realiseren. Maar ik erger mij constant aan het feit dat geschreven AN in de pers ook bij ons al een soort van onnodig imitatie-Amsterdams is geworden.
Dan staat op de cover van de Knack (focus of weekend) iets over 'x of y belazert patati patata', stilistisch kan het af en toe wel eens nuttig zijn, maar 1) belazeren zegt in België echt niemand (behalve .5% Ollandofielen en .5% nederbelgskes) en 2) der zijn genoeg niet-Amsterdams/bargoense alternatieven.

Verder ben ik nog lid van de terug-plezant-club, tegen de eenheidsworst van het vreselijke "leuk" dat vandaag de dag al zijn synoniemen heeft versmoord en elke nuancering/rijkdom aan emoties heeft gedevalueerd want wat betekent nu een "vind ik leuk"-klikje nog...



Nog even aan Tavek: wat 'mensen' beschouwen als 'mensen die overal maar Plat-Antwerps spreken', is natuurlijk helemaal geen plat Antwerps. Alleen hoort men zo weinig plat-Antwerps dat nu elk matig antwerps accent als arrogant dialect wordt beschouwd, terwijl het eigenlijk al heel gekuist is.
(er zijn er natuurlijk die het iets minder kuisen, en als dat de verstaanbaarheid in het gedrang brengt, tjah, maar hoe de gemiddelde Antwerpenaar vandaag spreekt in de algemene omgang heeft 'em evenveel van zijn dialect moeten opofferen dan de Westvlaming die omgangstaal spreekt met zijn zwaar WVL accent zenne. Niks tegen die WVL overigens; maar dat men dan ook ons dezelfde vrijheid gunt ook al zijn we 'arrogante dikkenekken').

Ik spreek Brugs.

:clapping: :bday:

jij bent dan ook een straffen Hendrik. :)

Puristen mogen zoveel zeuren als ze willen, ik ben even vlaams als jij, maar gebruik de voorbeelden die je aanhaalt niet.

Na enkele generaties worden "fouten" toch opgenomen in de officiële versie van een taal. Soms is dat verrijking (uitgebreider woordenschat) soms verarming (wegvallen verschil tussen "dan" en "als" ~ groter dan -> groter als).

Vreemd dat dit je een zorg is...

Amsterdam is dan ook het meest extreme voorbeeld dat je aan kunt halen wat dit betreft. Ze denken daar echt dat ze het Nederlands hebben uitgevonden en hebben zelf niet eens door dat ook zij een dialect spreken. Dat is inderdaad de spreekwoordelijke Amsterdamse arrogantie en navelstaarderij. Ze verstaan niemand uit de "provincie", of beter gezegd, willen zo iemand niet verstaan. Niet alleen Vlamingen, maar ook Groningers, Friezen, Tukkers, Brabanders, Zeeuwen etc hebben daarmee te kampen zodra ze in Amsterdam, en bij uitbreiding de Randstad, terechtkomen. En ja, ze hebben er een ander soort humor dan elders in het Nederlandse taalgebied die directer en meer op de man gericht is.

Een man die fier is op zijn dialect zo zie ik mij ;). Hoe heet de taal trouwens die wijlen Hugo Claus sprak? Hij dacht waarschijnlijk dat hij interessant was om zo bekakt te spreken.

Dat is het probleem niet, het probleem (naja probleem) is dat ze daardoor subtielere Vlaamse humor helemaal niet snappen en echt alles wat je zegt letterlijk & serieus nemen als je er geen enorm spektakel bijmaakt...

Wat jij bekakt vindt, kan een ander zich in thuisvoelen. Met fierheid hoort ook tolerantie jegens anderen.
Ik heb pas later nederlands geleerd, waardoor ik redelijk volgens het boekje praat en waardoor platte dialecten bij mij als een beetje achterlijk overkwamen.
Maar als je ervoor openstaat merk je dat de inhoud van wat er gezegd wordt belangrijker dan het accent of de taalfouten.

Wel storend is het verkeerd gebruik van woorden waardoor de boodschap niet meer duidelijk is.

Hugo Claus sprak een vrijwel accentloos Nederlands, maar bekakt zou ik het niet willen noemen. Koningin Beatrix daarentegen spreekt wel typisch bekakt, en bijvoorbeeld ook een Frits Bolkestein.

Dat is een correcte waarneming, denk ik.

Maar gevoel voor bepaalde vormen van humor is natuurlijk evenzeer individueel als nationaal-cultureel. Het enigste punt dat ik daarmede woude aantonen is dat 'mekandere verstaan' meer inhoudt dan alleen maar een identieke standaardtaal spreken.

Misschien hing ik ook wel wat teveel met stoners rond in mijn 3+ jaren in Amsterdam en ging daardoor ook wel wat meer nuance verloren ;)