De aanslepende politieke crisis die het federale België nu al vier jaar doormaakt en die sedert juni 2010 zeer acuut werd, blijft niet onopgemerkt op de internationale financiële markten. Verscheidene ratingbureaus reageren. Na Standard & Poor’s, dat in december al zijn vooruitzichten op “negatief” zette, verlaagde op 23 mei jl. ook Fitch de “ratingoutlook” van België van “stabiel” naar “negatief”. Ook die andere grote kredietbeoordelaar, Moody’s, zou zijn rating kunnen herzien.
Nochtans gaat het goed met de Belgische economie. Uit de ‘Barometer van de Belgische Attractiviteit’ die Ernst&Young op 25 mei ll. publiceerde, blijkt dat België het 6de meest aantrekkelijke investeringsland in Europa is. Sommige nationalistische partijen zoals de N-VA bij monde van Jan Jambon, al dan niet gesteund door de zeer partijdige media en opiniemakers, verkondigden dan ook al snel dat Fitch een “grote staatshervorming” (lees: in de richting van veel minder België en dus vele splitsingen van bevoegdheden en middelen) zou vragen. Als die er niet zou komen, dan zou er een ratingverlaging volgen. Een vreemde redenering. Wij wisten niet dat kredietbeoordelaars zich nu ook al bezig hielden met de splitsing van bevoegdheidsdomeinen als verkeer – tot de autorijscholen en de wegcode toe –, het jeugdsanctierecht, het dierenwelzijn of de filmkeuring. Nochtans gaat het hier allemaal om onderdelen van de 143 splitsingen die in de nota’s Di Rupo/De Wever/Vande Lanotte/Beke opgenomen zijn. Een ratingbureau kan zich misschien veel permitteren op vlak van internationale inmenging, maar is nog altijd geen totalitaire organisatie die zich diepgaand inlaat met elk deelaspect van een soevereine staat. Die idiote gedachte is gewoon een nieuwe Vlaams-nationalistische mythe.
Natuurlijk hebben Standard & Poors, Fitch, noch Moody’s zich uitgesproken voor een “grote staatshervorming” in de richting van minder België. Het staat natuurlijk iedereen vrij om het valse gerucht te verspreiden dat ratingbureau’s de desintegratie van Europese landen een goede zaak voor de economie vinden. Hoe gaat men dat dan doen in Griekenland, Portugal en Ijsland, taalhomogene landen die zo goed als failliet zijn? Op basis van welke criteria moeten die landen vergaand gefederaliseerd worden? Bovendien, als de theorie van de “grote staatshervorming” als “uitweg” uit de kredietcris klopt, dan hebben die landen er 10 maal méér nood aan dan België.
Nee, de ratingbureaus vragen geen “staatshervorming”. En als ze dat wel zouden doen – we kunnen immers begrijpen dat deze instellingen zich zorgen maken over de absurde politieke situatie in België die ieder economisch beleid verlamt – dan moet hun pleidooi gezien worden als één voor een unitair België. Want het spreekt voor zich dat men de politiek-communautaire patstelling niet zal oplossen door België nog meer te versnipperen en dus nog duurder, ingewikkelder, instabieler, inefficiënter enz. te maken. Ratingbureaus zijn voorstander van staten met één efficiënte leiding, niet van zes regeringen, zes parlementen en een overbevolkte bureaucratische administratie zoals in België vandaag.
Tot slot kan men dan ook stellen dat, wat de ratingbureaus ook mogen gezegd hebben, het zeker niet de Vlaams-nationalisten kunnen zijn die op basis van de financiële rapporten en aanbevelingen van eerstgenoemden de loftrompet kunnen blazen, wel integendeel !
Bron:
politics.be