LSP : Overzomeren met formateur Di Rupo
 

Zeker is enkel dat iedere regering ons in één of andere vorm zal doen opdraaien voor de crisis...Artikel door Anja Deschoemacker uit de juni-editie van 'De Linkse Socialist'Na “koninklijk verkenner” en “verduidelijker” kunnen we nu ook “overzomeren” aan ons woordenboek toevoegen. Overzomeren lijkt op dit moment het enige perspectief te zijn. Niet dat er nu velen zijn die denken dat deze nieuwe fase op een oplossing zal uitdraaien… Maar tijdens de vakantie moeten we er ons hoofd niet over breken. LSP roept op tot waakzaamheid: hoe groot de verschillen tussen de Vlaamse en Franstalige partijen ook mogen lijken, ze zijn het wel eens over wie de factuur van de crisis gepresenteerd zal krijgen. En dat zijn – opnieuw – niet de grote bedrijven en de kapitaalbezitters, maar de gewone werkenden en hun gezinnen.

Als in Vlaanderen de alarmklok wordt geluid over het gebrek aan personeel in de gehandicaptenzorg of de jeugdzorg – of ook nog in de rusthuizen die ondanks prijzen die een pak boven het gemiddelde pensioen liggen toch nog massaal antidepressiva en kalmeermiddelen nodig hebben om met te weinig personeel te veel werk te verrichten – dan krijgen de actievoerders van minister-president Kris Peeters hetzelfde te horen als de Franstalige leerkrachten horen van minister-president Rudy Demotte. Namelijk: er zijn geen middelen en de middelen die er zijn moeten “bij prioriteit naar schuldafbouw gaan”.

Ook de staatshervorming wordt er vaak bijgesleurd als excuus waarom een versterking van de sociale politiek en de openbare diensten niet mogelijk is: de Brusselse ambtenaren die massaal niet benoemd zijn en dus noch werkzekerheid noch een uitzicht op een goed pensioenstelsel hebben, krijgen van minister-president Picqué te horen dat er een herfinanciering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest nodig is.

En zo loopt het verhaal ook voor de regering van lopende zaken. Nu zal bijvoorbeeld de beloofde welvaartsaanpassing van een aantal pensioenen worden uitgesteld. Daarover kan de regering beslissen, ook in lopende zaken. Maar beslissen dat grote bedrijven en kapitaalkrachtigen hun massale legale, semilegale en illegale belastingontwijking stoppen, dat kan “uiteraard” niet in lopende zaken. Zo kan er niet geraakt worden aan de notionele intrestaftrek. Overigens stelt geen enkele partij voor om in een echte regering in de toekomst die notionele intrestaftrek af te schaffen of zelfs maar fundamenteel terug te schroeven.

En nu heeft ook formateur Di Rupo, misschien binnenkort premier Di Rupo, duidelijkheid gecreëerd. Veel heeft hij niet gezegd in zijn toespraak om zijn formateurschap aan te kondigen, maar hij maakte wel meteen duidelijk dat hij het keurslijf van 17 �* 20 miljard besparingen om in 2015 een begroting in evenwicht te hebben ten volle aanvaardt. De PS beweert dan wel geen hard besparingsbeleid te aanvaarden, maar dit zou de grootste besparingsoperatie op zo’n korte tijd ooit uit de Belgische geschiedenis zijn.

Over de noodzakelijke herfinanciering van de sociale zekerheid (noodzakelijk niet zozeer door de vergrijzing, maar vooral door de stelselmatige afbouw van de patronale bijdragen) creëert Onkelinx dan weer duidelijkheid: hoewel de Nationale Bank en het Planbureau ook als mogelijke bron de verhoging van de vennootschapsbelastingen (via een verlaging van de notionele intrest) voorstelt, gaat zij voluit voor de Algemene Sociale Bijdrage: wat de bazen niet meer betalen in de globale lonen, mag iedereen nu uit zijn/ haar nettoloon betalen!

Of we nu na de zomer een nieuwe regering krijgen als gevolg van de onderhandelingen onder leiding van Di Rupo of een voortzetting van de regering van lopende zaken met uitgebreide bevoegdheden of verkiezingen, zal uiteindelijk weinig fundamenteel verschil maken in deze zaken. Het enige waar we op zullen kunnen rekenen, is onze eigen kracht en mobilisatie. Zes op de tien Belgen zouden zich ongerust maken over de politieke crisis en ze hebben uiteraard gelijk. Als we echter tegelijk niet onze ogen openhouden voor de eenheid tussen de onderhandelende partijen over het vrijwaren van de belangen van de superrijke minderheid door het doorschuiven van de rekening van de crisis naar de grote meerderheid van de bevolking, zullen we daar een enorme prijs voor betalen. Ze kunnen het misschien niet eens zijn over het hoe, maar geen van die partijen zal bij prioriteit onze levenstandaard en die van onze kinderen verdedigen!

Bron: politics.be