Beste Els,

In 2054 zal ik een oude, rimpelige vogelverschrikker van 78 zijn. Wateren gaat almaar moeilijker, ik hoor amper nog wat de zuster me toeschreeuwt, mijn hangpenis verschrompelt, mijn botten kraken, mijn gewrichten knarsen en piepen.

De medische wereld stelt me nog 30 jaar leven in het vooruitzicht. Pil A om de 5 uur, pil B na elke maaltijd en pil C voor het slapengaan - als ik het niet vergeet natuurlijk, want mijn geheugen sputtert steeds vaker. Ik herinner me zelfs niet meer wie Els van Weert was, wier staatsbegrafenis live op de televisie wordt uitgezonden.

Die 30 jaar zijn me er te veel aan. Ik wil mijn leven in schoonheid eindigen. Ik wil waardig geleefd hebben en dus ook waardig sterven.

Zal ik tegen 2054 een vaarwelpilletje kunnen nemen, beste Els? Indien dat zo zou zijn, dan zal ik u tegen die tijd niét vergeten zijn en met nostalgische ontroering uw staatsbegrafenis volgen op de televisie.

Indien ik vroeger vertrek: dress sexy at my funeral,
Pyramus

Beste,

Een mens op het einde van zijn leven ondraaglijk laten afzien is onmenselijk. Daarom is er ook, met onze steun, een euthanasiewetgeving gekomen die het onder strikte voorwaarden mogelijk maakt voortijdig en actief een einde te maken aan het lijden van zo iemand die er uitdrukkelijk om vraagt uit dat lijden verlost te worden. We zijn bereid die wetgeving te evalueren en eventueel bij te sturen bv. als het gaat om kinderen en jongeren die terminaal ziek zijn en ondraaglijk lijden.

Ik vind het ook dat iedereen het recht in eigen handen zou moeten hebben. Maar dan wel in eigen handen, niet in handen van de dokters, niet in handen van de familie.
1 ding heb ik mijn familie en mijn vriendin al gezegd, als ik morgen een ongeluk heb dat ik volledig verlamb ben, trek dan mijn stekker uit. Ik denk niet dat ik dan nog veel aan mijn leven ga hebben en ik ga dan een ander leven moet in beslag nemen. Want er gaat altijd iemand moeten zijn die voor mij kan zorgen. Dit wil ik niet! Dit is persoonlijk. Er zijn anderen die wel in leven willen blijven. Ik respecteer hun mening hierover, maar ik vind dat de overheid de mening van iedereen moet kunnen respecteren! Ik vind dat je dit op voorhand moet kunnen vastleggen. Dat ze mij een pilletje mogen geven als ik verlamd ben. Wat als ik dan niet meer kan praten? Dan kan ik niet meer zeggen dat ik dood ben en dan zit ik daar maar te staren...

Als ik me niet vergis hebben in Nederland de links-liberalen van D'66 o.l.v. Els Borst wél gepleit voor een uitbreiding van het recht op 'waardig sterven' (de discussie rond de zogenaamde 'pil van Drion'). In Vlaanderen zijn de geesten daar kennelijk nog steeds niet rijp voor. Bang voor de 'publieke opinie', oftewel de dictatuur van de meerderheid.

http://www.rws.be

Vreest u met de euthanasiewet geen misbruiken zoals:
-Het manipuleren van de succesierechten.
-Zuivere winstbejach van de erfgenamen.
-Gemakzucht van de ziekenhuizen.
-Financiele voordelen voor de ziekenkassen.

Met de huidige wetgeving is dat mogelijk!

Als het enkel de patient zelf is die het kan zeggen dan hebben de familieleden zich niet te moeien en ook de dokters niet! Zij kunnen enkel advies geven maar uiteindelijk moet ge zelf kunnen beslissen ja of nee.
En als hij op die moment niet meer in staat is om hierop te antwoorden dan mogen ze in mijn geval me een pilleke geven. Maar kvind dat iedereen dit persoonlijk moet kunnen beslissen!

Ik kan mij grotendeels in uw redenering terugvinden, maar er blijven problemen bestaan zoals bijvoorbeeld een comapatiënt waarvan men niet weet of hij/zij er nog bovenop zou kunnen komen. In dat geval kan men niet aan de patiënt vragen of het licht uitgedraaid mag worden of niet. Het zou erg zijn die mens zijn pilleke te geven als er nog kansen zijn, en ergens lijkt het dan toch het beste de dokters daarover te laten oordelen.
In andere gevallen sta ik u bij in de mening dat de patiënt zelf voor een groot stuk zou mogen meebeslissen.

Wel bv door het te laten opnemen in een testament of dergelijks. Dat je nu beslist van als ik in coma lig en de dokters geven me niet veel kans wil ik mijn pilleke. K, er zijn altijd wel gevallen waarin het moeilijk is. Maar die zijn er met elke wet hé! In ieder geval kvind dat je meer inzeg moet hebben in u eigen leven en dood.