Discussies over godsdienst en levensbeschouwing verlopen nog al eens in de vorm van redetwisten over waarheid en wetenschappelijke bewijzen versus verbeelding of fantasie en leugens. De verbeelding komt daarbij in een kwaad daglicht te staan. Ik wil hier een lans breken voor de verbeelding. Want ik geloof dat ons bewustzijn en verstand volkomen afhankelijk zijn van onze verbeeldingskracht. Zonder verbeelding zijn we geen mens en zijn we reddeloos verloren. Zonder argumenten durf ik het volgende te stellen;
1. Onze wereldbeschouwing berust grotendeels op verbeelding
2. Onze wiskundige kennis is 100% verbeelding en ontstaan door verbeelding
3. Godsdiensten gebruiken de verbeelding om de gemeenschap te reguleren
4. Kunstenaars gebruiken hun verbeelding om muziek, literatuur of beeldende kunst te maken
5. Politici gebruiken verbeelding om de staat te besturen
6. Zakenmensen beginnen een bedrijf dankzij hun verbeelding
7. Wetenschappers werken intuïtief en boeken resultaat dankzij hun verbeelding
8. Onze communicatie is alleen mogelijk door verbeelding van de aangeboden informatie
Daarmee wil ik niet zeggen dat de verbeelding ons altijd de beste weg wijst:
Een grote misvatting van de roerige jaren zestig was dat de maatschappij zo verstard was dat deze met oproer moest worden omvergeworpen: "De verbeelding aan de macht" was de slogan toen. Men zag helemaal niet dat die verbeelding allang werkzaam was in de naoorlogse herstelprogramma's en progressie van wetten zoals bijvoorbeeld betreffende arbeid en echtscheiding, bijstand en pensioen.
Evenzo is de Arabische lente n.m.m. een vergissing. De verbeelding van Tunesiërs is overgeslagen naar Egypte en Syrië en Bahrein enzovoort. De huidige regimes en maatschappijvormen in de Arabische wereld zijn ook door verbeelding ontstaan en die kunnen niet zomaar van de ene op de andere dag worden opzij gezet. Het verloopt niet altijd zo mooi als de anjer-revolutie in Portugal in 1974.
Zo kom ik tot de gedachte dat de georganiseerde religie van heden en verleden, zoals van de Egyptenaren in de tijd van de Farao's, de Romeinen, de Joden, en Moslims, noodzakelijk was om de chaotische toestanden van godsdiensten en geloven te reguleren. Het enige echt bedenkelijke van deze godsdiensten is dat ze deels op angst gebaseerd waren waardoor ze mensen in een extase of een op psychose gelijkende toestand konden brengen - wat dan weer gezien werd als bewijs van de waarachtigheid van de godsdienst.
Zie bijvoorbeeld
http://www.humanistenforum.nl/nieuws.php?id=215
Vindt u dat godsdienst geen enkel praktisch nut heeft voor de individuele mens, dat het altijd schadelijk is en dat alle wetgeving voor godsdienst uit de wetboeken moet worden verwijderd?