D'ARTOIS |
26 juli 2011 10:41 |
Politieke correctheid (in ver doorgedreven zin) is grotendeels geïnspireerd op het gedachtegoed van de marxistische, neo-marxistische of cultureel marxistische denktank, de Frankfurter Schule of [Frankfurt School], die voor ogen had om het marxistisch ideaal niet, zoals in de Sovjet-Unie, door revolutie te realiseren, maar door het promoten van een neo-marxistische cultuur. De grondslagen voor deze stroming werden vlak na de WWI reeds gelegd.
In ruimere zin wordt door vele (onbewuste) gebruikers van discriminerend taalgebruik met politieke correctheid ook wel verwezen naar het linkse, op repressieve tolerantie gebaseerde gedachtegoed dat vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw de Nederlandse politiek heeft gedomineerd. De term wordt dan vooral badinerend gebruikt voor diegenen die dit gedachtegoed op een dogmatische manier aanhangen, zonder oog te hebben voor de keerzijden. Ook klinkt in het gebruik van de term vaak het verwijt van onoprechtheid door: iemand die een politiek correct standpunt inneemt zou dit vooral doen om bij een invloedrijke politieke kliek in het gevlij te komen, of om voor een nobel mens te worden aangezien.
Waar politieke correctheid aanvankelijk alleen lelijke woorden en namen verving door nettere aanduidingen, werden in een later stadium ook uitspraken, stellingen, historische opvattingen en visies vervangen. Zo mocht bijvoorbeeld niet meer worden gesteld dat Columbus Amerika ontdekte, hij bereikte enkel als eerste Europeaan het land van de Indianen. Politiek correcte mensen zien daarnaast bijvoorbeeld graag dat zwarte auteurs worden opgenomen in de literaire canon.
Een en ander is aan te vullen met het woord/begrip 'Negationisme' een synoniem voor politiek geschoeide ontkenning.
E.e.a. is ontleend aan officiele omschrijvingen, en ook op internet te vinden.
Ondertussen is de term een eigen leven gaan leiden en meer de nadruk legt op het politieke tabu.
|