Onze oude dag ..... rusthuizen...
 

Sinds meer dan een jaar werden de rusthuizen van het OCMW overgenomen door een overkoepelende organisatie 'Het zorgbedrijf'.
Sinds die overname gaat het met de instellingen zwaar bergaf.
De reden ? Besparingen tot en met.
Sinds 3 weken krijgen onze bejaarden niet eens genoeg eten meer. De rantsoenen zijn belachelijk klein geworden.
Klagen kunnen ze niet. Want de afdeling waarover het hier gaat, betreft het gedeelte met de dementen. De zwaksten onder de zwakken, zeg maar.
Weinig bezoek dus vrijwel geen sociale controle.
Daarbij komt dan nog dat het personeel voor een groot gedeelte uit vreemdelingen bestaat, nauwelijks Nederlands praat en niet graag werkt.
Ook de wetgeving in verband met de kennis van verzorging wordt overtreden.
De besparingen hebben blijkbaar maar één doel : de topsalarissen van de directieleden van het OCMW moeten betaald kunnen worden.
Zie ook :

http://asp.gva.be/nieuws/Antwerpen/default.asp?art={7DB128EC-4078-4A9B-A8E9-B5A497DD8A59}

Maar dat gaat duidelijk ten koste van de degelijke verzorging van onze bejaarden. De situatie is schrijnend. Er gaan verhalen van kuisvrouwen die, door gebrek aan degelijk opgeleid en gemotiveerd personeel, het werk doen van verzorgend personeel.
Daar waar mensen alle dagen gewassen worden, slaat men de laatste tijd deze wasbeurt gewoon over. Te weinig personeel en te hoge werkdruk.
De dementen weten niet beter en laten betijen. Het sporadische bezoek trekt zich van de situatie niets aan wegens onwetend.
Het is overduidelijk dat niemand zich nog geroepen voelt om dit beroep te kiezen, laat staan er voor te studeren.
Te laag loon en continu in een onderbemand RVT werken...je zou niet willen ruilen.
Ik heb deze informatie uit de eerste hand en heb met eigen ogen de porties eten van deze bejaarden mogen aanschouwen. Schandalig. Een ander woord heb ik er niet voor.
Langs de éne kant deelt het OCMW geld uit maar langs de andere kant worden onze bejaarden op een mensonwaardige manier behandeld.
En dat is NIET de schuld van het personeel, dat wil ik benadrukken.
Want ik kan alleen maar veel respect opbrengen voor de witte raven die deze job willen doen.
Heeft u iemand in de familie die in een RVT verblijft ? Controleer AUB de verzorging. Het personeel zal u dankbaar zijn wanneer u dingen meldt die niet door de beugel kunnen.
Ik heb deze informatie uit eerste hand. Mijn echtgenote begon jaren geleden uit gemeende naastenliefde op de afdeling dementen. Haar motivatie smelt weg door de onvoorstelbare wantoestanden die ze dagelijks moet zien.
Als dat de toekomst is voor iemand die heel z'n leven heeft gewerkt en afgedragen, zal ik, als mijn tijd gekomen is, wel thuis creperen.

Wat is te laag loon? ;-)

dat is exact de bedoeling.

Ik vind 1250 Euro netto véél te weinig als je bedenkt wat die mensen daarvoor moeten doen. (na 3 jaar tewerkgesteld)
Dementen hebben nogal eens de neiging om dingen te doen die op z'n minst wansmakelijke jobkes opleveren.
Met alle respect voor die dementen, uiteraard.
Ik zie het mezelf absoluut voor die prijs niet doen.

Dat is inderdaad weinig...

Dank U... ;-)

1250 is voor elke job te weinig

Dat is inderdaad mijn punt. Terwijl er toch flink wat verantwoordelijkheid op je schouders rust.
Vandaar ook de desinteresse.

Veel dank voor deze uiterst zinvolle post, Hurricane !

Ik had enkele jaren geleden zelf een geliefde grootmoeder in een rusthuis en ik kan de schrijnende toestanden, hoewel ze nu zoals u aangeeft allicht nog erger zijn, enkel maar beamen. Mijn grootmoeder zat dan weliswaar nog in een rusthuis dat gold als een van de betere OCMW rusthuizen in de stad. Het is een schrale troost, maar vele privé- of katholieke rusthuizen verzorgen hun bejaarden nauwelijks beter dan hun OCMW-collega's. Er zijn uiteraard enkele privéinstellingen die hun bejaarden als een koning/konging behandelen, maar deze zijn meestal niet weggelegd voor gewone stervelingen, je moet er (als familie) al heel gefortuneerd voor zijn !

Het verplegend personeel kan ik inderdaad weinig verwijten, maar de lonen zijn inderdaad schrijnend laag en vooral de permanente onderbemanning is een ware last ! Dit heeft onder andere als gevolg dat men de meeste hulpbehoevende bejaarden al vlak na het vroege avondeten in hun bed legt, al is dit maar 18.00 of 19.00 u 's avonds. Deze mensen slapen vaak niet uit hun eigen 14 uur per etmaal, daarom doet men uiteraard een dagelijkse ronde met talloze slaap- en kalmeerpilletjes, om de bejaarden toch maar te doen stilliggen in hun bed of te doen inslapen. Uit gemakzucht doet men ook nog zindelijke bejaarden vaak een pamper om, omdat men dan gepland alle pampers kan vervangen en met wat geluk te bejaarden verschonen, i.p.v. tijd te moeten verspelen om de bejaarden zelf naar het toilet te begeleiden. Dit is uiteraard voor de nog bewuste bejaarden zeer vernederend en op den duur gaan ook deze effectief ongecontroleerd beginnen te ontlasten.

Verder viel het me sterk op dat mensen (zoals mijn grootmoeder) die veel bezoek ontvingen, beter werden vezorgd en gevoed dan mensen die moederziel alleen zaten/lagen te wachten op een plaatsje op het kerkhof. Ik kan het personeel dat eigenlijk niet verwijten, gezien de onderbemanning was er gewoon te weinig tijd om iedereen voldoende en met evenveel liefde te verzorgen. Naar de buitenwereld toe heeft men echter nog een klein beetje een imago als 'zorginstelling' op te houden, dus moest men de keuze maken de mensen met bezoekende familie voor te trekken op de eenzame sukkelaars.

Vanwege meedere beroertes kon mijn grootmoeder niet meer makkelijk communiceren met de mensen om haar heen, maar uit haar reacties viel op te maken dat ze daar helemaal niet gelukkig was, ondanks dat het schare aanwezige personeel zijn uiterste best deed en roeide met de zeer korte riemen die ze hadden. Gelukkig heeft deze lijdensweg maar een kort jaar voor haar geduurd, haar overlijden kwam - dat komt bij buitenstaanders cru over maar het is een welgemeend gevoel - als een echte verlossing voor haar en haar familie.

Deze 'ervaring' (mensen die nog nooit te maken hebben gehad met een RVT kunnen dit - met alle respect - onmogelijk bevatten) heeft me één ding zeker geleerd en dat is dat we als maatschappij onze hulpbehoevende bejaarden met zeer weinig respect behandelen en vaak (letterlijk) in een vergeetput stoppen en er niet meer naar omkijken. We schreeuwen in de media vaak moord en brand dat er plaatsgebrek in scholen en crèches is en de politiek verbindt zich eraan daar vanalles aan te doen, maar over de bejaardenzorg wordt zelden met een woord gerept. Het is enkel maar een triestige vaststelling die ik over deze samenleving kan doen. Mensen hebben vaak - in tegenstelling tot wat er vaak beweerd wordt - geen keuze en dienen door omstandigheden verzorgd te worden in een RVT. Thuis laten wonen op zichzelf met zorg of bij een van de kinderen is vaak geen optie, probeer maar eens een incontinente dementerende bejaarde te verzorgen als je zelf nog met een eigen leven (werk, huishouden, andere familie,...) zit ! Met de toenemende vergrijzing vraag ik me af wanneer de politiek en de sector zelf hier maatregelen gaan nemen. Gezien de nakende zware besparingsplannen van onze nog te vormen regering en de bevriezing van zorgbudgetten op zowel Vlaams als lokaal niveau, voorzie ik echter een verdere 'verslechtering' in de toekomst.

Mijn moeder (dochter van mijn grootmoeder) en ikzelf hebben reeds besloten in de mate van 'onze mogelijkheden' uit zulke gevangenissen zelf weg te blijven indien het zover is. Ofwel op een 'propere manier' via legaal geregelde euthanasie, anders bestaan er nog pilletjes of heus wel andere middeltjes om zulke crepeeroorden te vermijden ! Niemand heeft het recht in onze plaats te beslissen dat we nog jaren in zulke RVT's verder moeten afzien, recht op leven houdt immers ook recht op waardig sterven in.

Bedankt, Freespirit, voor de bevestiging en het aanvullen van mijn verhaal.
We hebben hier onderling ook al afspraken gemaakt voor de toekomst.
Geen van ons beide wil ooit in zulke instelling terecht komen.
De bejaarden worden niet alleen hun eigendommen ontnomen. Vooral hun waarde verdwijnt nadat ze de drempel van een RVT passeren.
Als we allemaal even liefdevol met onze bejaarden zouden omgaan als met onze kinderen, zou het er allemaal anders uitzien.
Velen vergeten dat we allemaal ooit zélf bejaard zullen worden.
De stemmen zijn te zwak om te worden gehoord. Vandaar mijn post op het forum.
Voor wat het waard is ...

Dat zijn de gevolgen van de privatisering van de zorgsector.
Wie kan betalen, krijgt zelfs snachts om 2 uur champagne op zijn kamer.
De rest kan stikken.

Inderdaad. Na 60 jaar socialisme zou een mens toch meer mogen verwachten ?
Ik vrees dat het geld voor andere doeleinden wordt gebruikt :cry:

Ik heb nog een jaar verpleegkunde gestudeerd en dit was ook een reden waarom ik er ben uitgestapt. En het ligt wel degelijk aan het personeel ook. Je hebt er goeie en je hebt er slechte. Personeel die bewoners niet wassen omdat ze anders hun koffiepauze missen...
Ook op materieel vlak natuurlijk. Er was een rusthuis waar met 2 handdoeken een hele week moest gedaan worden en een pamper moest 3 dagen aangehouden worden, vuil of niet.

Dat is niet meer dan logisch.

Om twee uur 's nachts is helemaal niet logisch, maar we nemen het je niet kwalijk hoor (dat je het functioneren van een rusthuis gelijkwaardig inschat aan dit van een ...Casino:lol:)

Het is nu ook niet zo dat je zomaar euthanasie kan krijgen om het rusthuis te vermijden...

Ik ga naar Zwitserland op laatste reis, als het zover is.

Als ik poen bovenhaal, krijg ik champagne op elke plaats en op elk uur.
Zelfs in 't Volkshuis.

Veel succes.

Maar wat is het punt als je incontinent bent?

Geen probleem.
Dan heeft het laaggeschoold personeel uit de onbeschaafde landen ook iets te drinken.

De situaties zijn echt schrijnend.
Ik hoop heel hard dat m'n beide ouders nog lang mogen leven.
Ik hoop ook heel hard dat ze tot hun dood thuis gaan kunnen blijven. Dat is niet altijd haalbaar (veiligheidsredenen - mijn grootmoeder is naar een geriatrie gegaan nadat ze door haar aanhoudende vergetelheid bijna haar huis en de halve straat had opgeblazen), maar ik wil die mensen nooit op zo'n plek zien belanden.

Niet dramatiseren.
Er zijn uiteraard mindere homes, maar er zijn ook homes waar prachtig logement en verzorging is.