De realiteit van de kennis van het Frans
 

Neem nu een onderwijzer.
Hij/zij wordt klaargestoomd om Frans te kunnen onderwijzen aan kindjes van 11 en 12 jaar.
Maar hij komt toevallig terecht in de kleinere klasjes.

Na 10 of 15 jaar heeft hij/zij al die jaren geen bakkes Frans meer gesproken, tenzij op de camping in de Ardennen ("ma femme et moi, et deux enfants, une caravane ...")

Wat hij/zij nog kan, is heel menselijk: niks meer. Of zijt ge het Frans van vader Marchal vergeten ?


Idem dito, maar nog wat erger, voor de regent wiskunde, scheikunde ...
Idem dito voor je verzekeringsmakelaar, je bankbediende, je winkelier (van kassierster tot Delhaize-eigenaar), je garagist, je kinesist, je architect, de ingenieur ... bijna zelfs je arts (maar die heeft zijn Latijnse drill nog in zijn genen).

Slechts de mensen die naar de hoofdstad pendelen, èn die er in een tweetalige bureau terecht komen, onderhouden hun Frans.



En het is niet anders aan de andere kant van de toekomstige staatsgrens.


Ben jij een uitzondering ?

ik ben een uitzondering: ik heb er nooit iets van terechtgebracht, en ik zit nog steeds op hetzelfde niveau als toen: wat onsamenhangend gebroebel.

Ik heb tientallen jaren in Antwerpen gewerkt en j�*, mijn Frans was toen ook vlot. Genoeg om voor mijn baas te vertalen en na m'n uren mod te zijn op een Frans forum.

Zelfs de Fransen kunnen tegenwoordig Engels.

Ik had liever dat ze gewoon Frans bleven spreken, dan kon je hen tenminste verstaan.

Oui monsieur, je suis une exception :lol: :lol: :lol:

Vroeger in Antwerpen was kennis van het Frans in de maritieme sector (en andere misschien ook) absoluut onontbeerlijk. 't Was niet voor niets de CMB.

Franse aangetrouwde familie is op dat gebied een zegen ! Je blijft je Frans onderhouden zonder er veel extra inspanning voor te moeten doen. Je moet immers met die mensen communiceren.

Ik vind dat taalonderricht, alleszins in het basisonderwijs, zou moeten worden gegeven door iemand die uit de taalgemeenschap komt, of uit een meertalige gemeenschap zoals het Brusselse, of alleszins door iemand die kan aantonen de taal onder de knie te hebben. Zoals he nu is mag je zelfs geen les geven binnen een andere taalgemeenschap.

Ik heb destijds eens de door de leerkracht gecorrigeerde taken en toetsen Frans van mijn kinderen gecontroleerd. Om bij te wenen. Zelfs in de verbeteringen staan er kemels van fouten. Kan je de leerkracht iets verwijten ?

Die spreken Franglais, is mij trouwens bevestigd door een Fransman, een echte, gene waal... ;-)

Op school bakte ik er niet veel van, intereseerde mij ook geen bal trouwens...

Op t werk moest ik mijn plan tireren , heb zelf verschildende keren voor franstalige bazen gewerkt, 2 keer voor ne Fransman, en voor 2 of 3 waalen, dat lukte toch.

Het meest bizarre was mijn Italiaanse baas, waar we na een half uur vergaderen, Italiaans, Frans en Engels hadden gebruikt, allemaal door mekaar, al naargelang de verschillende gesprekspartners die erbij waren, Het is mij daar zelf ooit overkomen dat ge gewoon in het Engels of Frans verder gaat tegen een kerel die ook Nederlands spreekt. heel bizar.

jème la belgique.

cet uun peejie formidabel.

Vertaal :
"Duitsland was de vijand"

La Germaine etait la viande.

"Nou en of !!"

Maintenant et ou !!

Talenkennis staat of valt gewoon met de mogelijkheid tot regelmatig gebruik.

Vroeger wist ik niet of ik nu Engels dan wel Nederlands sprak, nu draait mijn tong driedubbel als ik Engels wil spreken (na een gebrek aan praktijk gedurende 13 jaar). Gaat wel rap over na een paar uurtjes.

Frans hetzelfde: ik heb nooit/jamais één woord frans gebruikt op het werk en ging ook nooit naar Frankrijk op verlof (op een paar weekends parijs na). Daarom duurt het toch ook een dag of drie voor ik mijn draai teruggevonden heb, na een week ben ik zelfs terug in het frans aan het denken! Of ik dan correct frans broebel is de vraag. Maar gewoonlijk begrijpen de mensen me perfect en aan de snelheid waarmee ze me terug antwoorden ga ik er maar van uit dat ze denken dat ik de taal perfect meester ben.

Ik had deze zomer de indruk dat meer en meer Franse jongeren Engels praten van zodra ze horen dat je niet Franstalig bent, het is ooit anders geweest. 't Is gewoon meer dan duidelijk dat deze mensen inzien dat Engels de enige taal van de toekomst is.

Een taal moet je onderhouden. Ikzelf heb 4 schooljaren Franstalig onderwijs gevolgd. Ik had als kind ook Franstalige buurmeisjes. Dagelijks sprak ik Frans, heel vlot en was ik (bijna) perfect tweetalig.
De laatste jaren spreek ik nog nauwelijks Frans. Let wel: ik spreek dit nog meer dan behoorlijk. Toch valt het me op dat ik dikwijls naar woorden moet zoeken. Zo van: allee, ik KEN dat woord maar ik kan er niet meer opkomen. Omgekeerd ook: iemand zegt een Frans woord en dan weet ik de betekenis er niet meer van. Onlangs nog vroeg iemand naar mijn "interlocuteur". Wie dat was. Het heeft mij toen minutenlang gekost om mij te herinneren wat een "interlocuteur" ook alweer was.:-)
Dus: een taal moet onderhouden worden.

En de vertaalkunsten van Google helpen niet veel. Toen ik daarnet een Duitse brief schreef en aan het twijfelen was over het woordje "verpatzen", tikte ik het even in en kreeg als Nederlandse vertaling ... "mof" ... :roll:

:lol: grappig.

Woow, vou parlé très bien Fransé!:-):lol:

ik trek mijn plan maar heb mij voorgenomen om mijn engels en mijn frans te verbeteren en daarna nog een paar talen te leren

Na het 6e middelbaar was mijn Frans vrij goed. Daarna 6 jaar in Leuven gezeten en amper 1 jaar iets gehad dat op Frans moest lijken. Dan 5 jaar gewerkt waar uitsluitend Nederlands/Engels werd gebabbeld, met als gevolg dat mijn Frans een dikke ramp was. Nu werk ik sinds 2 jaar op een Nederlands/frans bedrijf en heb ik het weer goed beet.