Nynorsk |
15 augustus 2011 00:30 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Zapatista
(Bericht 5628673)
Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen fladderaar. Ik werk gewoon niet in een relatie denk ik, maar misschien zal later toch blijken dat u gelijk had.
|
ik zette het daarom tussen aanhalingstekens.
als ik kijk naar m'n ouders... m'n ouders zien elkaar doodgraag, al van in hun jeugd. m'n moeder is 10 jaar geleden invalide geworden. nu is ze opnieuw ernstig ziek, en ze gaat dingen ondergaan die een mens behoorlijk onaantrekkelijk maken op seksueel vlak: ze heeft nu een stoma, binnenkort volgt een borstamputatie. mijn pa gaat nergens heen, die zien elkaar doodgraag, die blijven samen. het moet zalig zijn om zo iemand te hebben die naast u blijft staan. ge kunt dat ook alleen, natuurlijk, maar ik denk dat de meeste mensen dergelijke diepe liefde heel erg koesteren.
Als ge zoiets tegenkomt als je nog maar efkes samen bent, dan overleeft die relatie zoiets niet altijd. En dan zit ge daar alleen eh.
mijn grootouders zijn ook van bij hun jeugd tot de dood van m'n opa samen geweest. wees gerust, die hebben ook momenten gehad dat ze liever alleen waren geweest, maar als ge 70 zijt en ge hebt een levenspartner die er altijd is voor u, dan is dat verdomme fijn.
wat ik niet snap, zijn mensen van boven de 65 die al heel hun leven samen zijn en nog uit elkaar gaan. en dan heb ik het niet over echt slechte relaties, ook over relaties waar weliswaar ergernissen zijn, maar toch niet ZO drastisch slecht gaan. Aanvaard elkaar, geef elkaar ruimte, maar gooi dat toch niet allemaal weg?
Ik denk dat bijna iedereen wel werkt in een relatie. Misschien niet de traditionele relatie. Hoe je dat invult kiest iedereen zelf.
|