Mijn idee van solidariteit
 

Een van mijn beste vrienden is student. Alhoewel hij een weekendjobke heeft, zijn er wel eens periodes dat hij wat moeilijk heeft om rond te komen. Dan leen ik hem al eens 10 of 20 euro, met de belofte dat ik het een week later terug heb. Zonder fout komt hij het mij keer op keer terugbrengen.

Solidariteit is dan ook gebaseerd op enkele kernpunten
- wederzijds respect
- enkel (renteloze) leningen, geen giften
- altijd vrijwillig vanuit de uitlener
- beperkte bedragen om een dringende uitgave te coveren, niet om van te overleven

Het belgisch systeem faalt op alle vier de punten. Bijgevolg is er geen solidariteit tussen de twee landsdelen, maar wel chantage/diefstal.

:thumbsup:

Lenen is geen vorm van solidadariteit.

Waarom moeten we ook met de Franstaligen solidair zijn? Ik zou liever solidair zijn met mensen die het echt nodig hebben en niet met parasieten.

Zeker wel. Je helpt iemand uit de nood. Maar solidariteit is niet onvoorwaardelijk, altijd tijdelijk en degene die geholpen wordt heeft serieuze verplichtingen erdoor.

Zoals je ziet in mijn post leen ik hem geregeld geld. Zolang hij zijn verplichtingen nakomt, zal ik hem blijven lenen.

Natuurlijk is een gemeenschap zonder verplichte solidariteit uitgesloten...

Belangrijk is wel dat die (verplichte) solidariteit transparant is... en verantwoord.

Maar dat weet U wellicht ook... ;-)

Uiteraard.

Wacht jongens, zal ik het zeggen.

Solidariteit is als ik teveel heb en een deel geef aan u die tekort komt. Geven dus en niet lenen.
U moet me dus geen eisen stellen want solidariteit is iets dat ik uit vrije wil doe als het mogelijk is.

Solidariteit is dus niet verplicht.

Ook een mogelijke vorm, maar ik ben daartegen. Dat creëert afhankelijkheid. Wanneer iemand verplicht is terug te betalen dan zal hij leren om verantwoordelijk om te springen met wat hij krijgt.

Jaja, ik zeg niet dat je hem niets mag lenen, ik zeg alleen dat dit geen solidariteit is.

Ik ging in Brussel eens naar een nachtwinkel. Voor mij stond een man samen met zijn zoon ( 8-9 jaar) aan te schuiven voor 2 flessen water te kopen. Hij haalde al zijn klein geld boven en kon maar 1 fles betalen. De zoon keek van schaamte naar de grond.
Ik ben het grondig eens dat we met de transfers niet spreken over solidariteit maar over diefstal. Echter gaat de gewone man daar de dupe van zijn als wij morgen de transfers stoppen. Brussel en Wallonie gaan er 20% op achteruit ( geen 10 of 15 zoals Moureaux zegt ). Dit kunnen we echt niet maken.
Ik ben voorstander om de transfers te beperken in tijd. Dus bv nog 15 jaar en elk jaar wat minder.

Zeker kunnen we dat maken. Eerst op nul zetten en dan onderhandelen over wat ze nog nodig hebben, uiteraard met compensaties.

Zowel het Belgisch, Europees als globaal systeem faalt, omdat alles gebaseerd is op het winst principe en niet het solidariteit principe. Als een bedrijf winst maakt en dat mag niet alleen, dat moet zelfs, maar als die winst dan enkel gaat naar investeerders en het topmanagement en niet voor een deel, naar diegenen die op de werkvloer, die winst mee geproduceerd hebben, doorbreekt men die solidariteit. Als men dit bijvoorbeeld doet gelijk met het top management, met warrants toe te kennen aan iedere werknemer die slechts na vertrek of slechts om de 5 jaar opgenomen of omgezet mogen worden, versterkt men niet alleen de band met zijn werknemers, maar versterkt men ook de wil bij die werknemers om een winstgevend bedrijf te hebben.