Is kunst elitair, of is ieder mens een kunstenaar?
 

Volgens Joseph Beuys is ieder mens een kunstenaar. Eerlijk gezegd kan ik niet zo erg genieten van de kunst van Beuys (*1986) en zou het mij niet deren als de rommel die hij heeft achtergelaten wordt opgeruimd. Zijn drang tot zelfexpressie met een beslaglegging op de openbare ruimte kan ik niet waarderen. Toch kan ik Beuys niets verwijten. Kunst, ook zijn kunst, wordt bewaard en gekoesterd door liefhebbers en adepten.

De vraag of kunstenaars een apart volkje vormen dat we moeten koesteren is al vaker gesteld. Toch was het weer eens aanleiding voor een debat. We worden het maar niet eens over deze vraag net als over andere zaken die ons geld kosten. In de huidige golf van bezuinigingen worden kunstenaars hard getroffen.

De vraag of kunstbeleid een publieke zaak is lijkt mij, ook in onze pluriforme samenleving, in een democratie, niet moeilijk te beantwoorden. Ja! in mijn optiek. Maar dan komt de vraag welke criteria we zullen aanhouden in het kunstbeleid. Die vraag is lastig te beantwoorden. Opleidingen, opdrachten, beurzen en faciliteren betalen uit algemene middelen?

vals dilemma in je titel.

Waarom?

p.s.

Wat mij betreft luidt het antwoord op die vraag eerder nee. D.w.z. dat de overheid geen gesubsidiëerd kunstbeleid dient te voeren.
Kunst maken is een hobby, net zoals van kunst genieten ook een hobby is. Kan een kunstenaar van zijn hobby zijn werk maken, is dat fijn voor hem, maar zo iemand hoeft niet over de ruggen van de belastingbetalers gefinanciëerd te worden.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou van kunst, van zowel ouderwetse ambachtelijke meesterschilders als van moderne kunstuitingen zoals video-installaties e.d., en van de klassieke beeldhouwkunst tot en met moderne sculpturen, en ga zo maar door, maar de kunstenaar dient wel zelfbedruipend te zijn.

Maar wat doet dit topic eigenlijk in "Godsdienst en levensovertuiging"?

Als we kunst mogen zien als filosofische uiting dan past het bij levensovertuiging. Wat de overheidsbemoeienis en financiering betreft komt kunst enigszins overeen met religie. Ook dat onderwerp wordt hier veelvuldig besproken.

Overigens ben ik van mening dat het forum een rubriek kunst verdient.

Vals dilemma, inderdaad.

Kunst is elitair en ieder mens is een kunstenaar

of kunst is elitair, en niet ieder mens is een kunstenaar.

de twee hebben gewoon geen verband

Ieder mens kan zich creatief uitdrukken
Het elitaire zit hem in de selectie

maar grootsten hoop drukt zich niet uit, laat staan creatief, dat blijven toch nog mensen ?

De kunstwereld wil elitair zijn en controle hebben over het kunstgebeuren. Toen Beuys de kunstacademie wou openstellen voor iedereen werd hij ontslagen. Moest er nu iemand pleiten de tentoonstellingsruimtes in publiek gefinancierde museums open te stellen voor iedereen zou hem hetzelfde lot te wachten staan. We zullen de kunstcritici, curators en pauzen moeten blijven slikken als actuele rechters van een slechts als actueel geziene kunst opgehangen aan individuele 'kunstenaars'. En dan te zeggen dat zo'n eng kunstparadigma van zichzelf denkt allesomvattend te zijn. We kunnen slechts hopen dat de geschiedenis die 'actuele kunstfilter' wat erodeert na verloop van tijd.

Beuys is inderdaad nog revolutionair. Maar hij is eveneens 'gerecupereerd door de markt' (of hoe wordt dat gezegd tegenwoordig), ingepakt en onschadelijk gemaakt. Degene die iedereen een kunstenaar achtte werd zelf op een sokkel geplaatst. Maar als Beuys zo speciaal zou zijn wordt hierdoor tegelijk zijn eigen theorie dan niet ontkracht? Wat zou Beuys zelf gewild hebben...de aanbidding van zijn persoon of de democratisering van de kunst desnoods in anonimiteit voor zijn eigen persoon?

Dat is mijn indruk van Beuys. Maar ik ben geen kunsthistoricus en wil dat ook niet zijn. Het is al 'frustrerend' genoeg in deze individualistische tijd een niet commercieel denkend 'kunstenaar' te zijn, laat staan dat je daarbij nog over anderen zou willen oordelen. Je zou nog beginnen denken dat heel de kunstgeschiedenis een illusie is, hoe dichter bij het nu hoe meer. ;-)

daar draait het om idd

muziek film en literatuur is dank zij het internet al aan t democratiseren ...

de strijd zal des te groter zijn voor de overblijvende controleerbaare brokken

Van vele moderne 'kunstwerken' denk ik dat iedereen wel zoiets kan maken.

Moderne 'kunstenaars' schilderen onder het niveau van de gewone mens, maar lijken zichzelf vaak ook nog eens een elite te achten. Of is kunst pas kunst als je er een 'verklaring' voor kunt geven, zoals men soms zegt... :?

Als iedereen kunstenaar is dan is er geen kunst meer aan.

:-D

Dit is een vaak gehoorde mening maar hij is onjuist. Een goede schilder kan werken van een amateur onderscheiden van werken van een professional door verschil in kwaliteit. Het zelfde geldt voor instrumentale muziek en zang en dans.

Een verklaring geven voor een kunstwerk is meestal niet nodig. Maar er zijn ook kunstwerken die uitnodigen om er een verklaring voor de vinden. Feitelijk wordt elk kunstwerk door de beschouwer of toehoorder min of meer herschapen in zijn bewuste ervaring. Ieder heeft zo zijn eigen indruk van een werk.

Er zijn talloze kunstwerken die werkelijk iedereen kan maken mits een uurtje of zo geduld. Dan nog een dure uitleg er bij - meestal wil de artiest de toeschouwer "laten nadenken" - en hop, weer een stuk rotzooi erbij dat de plaats inneemt van echte kunstwerken.

De kunstwereld zal u van het tegendeel pogen te overtuigen met een bijzonder zwak argument, namelijk dat de insider crowd haar eigen brouwsels weet te herkennen en dat daarom die brouwsels betere kunst zijn dan die uw creatie na een uurtje werk of zo.

In een avondje onder elkaar met vrienden zitten er meer 'spitsvondigheden' dan je tegenkomt bij een gemiddeld museumbezoek. Meer dan 'spitsvondigheden' mag je sowieso al niet verwachten tegenwoordig van de actuele kunst...een aha erbebnisje hier, een keertje op een verkeerd been gezet daar, een verontwaardigingetje creëren bij wat omstaanders al dan niet reëel, en we hebben onze 'lagen van betekenis' en 'nieuw genie'. Zielig die engheid van geest, die reductie van kunst tot bevrediger van de behoeften van een vluchtige mens in een vluchtige tijd, een mens schijnbaar slechts hongerig naar kortstondige stimuli als je de hedendaagse kunst mag geloven. Spijtig dat de kunstwereldkunst slechts tegemoetkomt aan die oppervlakkige behoeften. Oppervlakkige kunst voor een oppervlakkig geacht publiek. En dat wordt dan verheven tot de kunst van onze generatie door onze kunstkenners...

Het officiële kunstwereldje nodigt ons uit, ons oordeelsvermogen overboord te gooien en vertrouwen te stellen in degenen die het beter weten, zoals wij ook al in het stemlokaal doen; het doet dat door schijnbaar het omgekeerde te doen, met de bewering ons kritischer te leren zijn: toch een prachtig geslaagde kans van de machthebbers om een potentieel gevaarlijke groep, de kunstenaars die in hun argeloosheid zouden kunnen uitroepen dat de keizer geen kleren aan heeft, met ijdelheidssubsidies in te palmen en voor de eigen ideologische kar te spannen?

Kunstenaars denken soms nog meer dan politici dat ze boven anderen verheven zijn, dat hun werk geen arbeid is, maar... nou ja, kunst. Zoals alle andere arbeid zou kunst echter dienend moeten zijn. Wat niet dient, dient tot niets, en moet verdwijnen of worden gesubsidieerd. Dan dient het tot meerdere eer en glorie van de kenner-politicus die met zijn artistieke fijnzinnigheid en het geld van de belastingbetaler de roem van de natie heeft vergroot.

Kafka en Van Gogh hadden geen publiek en verdienden niet aan hun kunst. Zij waren echter zo gedreven dat ze ook zonder subsidies hun grote kunst hebben gecreëerd. En ik zie nog geen overheidsmaatregel een nieuwe Kafka of Van Gogh voortbrengen. Zoals altijd geldt ook hier: handen af, overheid!

Een miljoen euro waard of voor het album met "het eerste schilderij van onze baby?"

Hm, wat jammer dat ik het nou niet kan raden! Waar zitten de kenners?