Piero |
30 oktober 2011 14:23 |
Persoonlijkheid en droompersonages
In het onderstaande onderzoek ik in welke verhouding het ik staat tot zijn droompersonages.
De neurofysiologie heeft enig licht geworpen op de vraag wat het ik of de persoonlijkheid is en waar het zetelt. De persoonlijkheid is een werking van de prefrontale cortex. Deze persoonlijkheid ontstaat uit gewaarwording en interpretatie van de confrontatie van het individu met zijn lichaam en zijn omgeving. Wij kennen naast onze eigen persoonlijkheid ook de persoonlijkheid van anderen, althans, wij menen de anderen te kennen.
Tijdens de droom is de prefrontale cortex ook actief en het ik is aanwezig. Maar er ontbreekt meestal iets aan de werkelijkheidszin omdat de zintuigen geen informatie aandragen. Waar komt dan de informatie vandaan die dient als onderwerp van de droom? Die informatie komt toch uit de hersengebieden die de zintuigen bedienen omdat deze hersengebieden tijdens de slaap toch enigszins functioneren. Het is een synthese van chaos aan prikkels afkomstig van delen van de hersenen. De prefrontale cortex construeert uit die chaotische prikkels een schijnwerkelijkheid en droompersonages die een relatie aangaan met de persoon. Hiervan las ik het volgende voorbeeld:
Citaat:
geregeld droom ik lucide (volop bewustzijn en redeneringsvermogen tijdens de droom)
Meestal is het zo, zodra ik me bewust ben dat ik droom, dat ik enkele experimenten uitvoer. Ik raak bijvoorbeeld droomobjecten aan (coniveer of een fontein bijvoorbeeld) en constateer dat de zintuigelijke beleving identiek is wanneer ik niet droom.
Nu het volgende, de laatste tijd probeer ik tijdens de droom gesprekken aan te knopen met mensen die ik ontmoet tijdens de droom, het meest creapy hiervan is dat ik gerichte vragen aan ze stel en hierop uitgebreid antwoord krijg. Soms stellen de droompersonages ook vragen aan mij :/
|
Het lijkt er op dat het brein in staat is om fictieve personages te creëren die met het ik een relatie aan gaan. In een uiterste geval neemt een ander personage ook nog eens bezit van de persoon, of liever van zijn lichaam, namelijk in het geval van mensen met een tweede persoonlijkheid. We spreken dan niet van schizofrenie maar van een dissociatieve identiteitsstoornis. De godsdienst heeft deze stoornis, evenals schizofrenie, opgevat als bezeten zijn door geesten, liever dan aan een persoon meerdere zielen toe te kennen.
Ik kan begrijpen hoe droompersonages tot stand komen. Maar hoe kan het dat ze in dromen blijven terugkomen en de dromer blijven verrassen en boeien? Leiden ze een soort van illegaal bestaan in ons brein?
|