Evenwichtsformule
 

De Fishervergelijking

M x V = P x T

waarin:

• M (money) = de totale hoeveelheid geld (chartaal en giraal) in omloop
• V (velocity) = de omloopsnelheid van het geld
• P (price) = het gemiddelde prijsniveau van alle goederen en
• T (tradevolume) = het handelsvolume of het aantal handelstransacties

Ik stel me de vraag, vandaag moeten we iedereen aan het werk proberen te krijgen. Of dit nu in functie is ter aflossing van de opgebouwde schuld doet hier even niet ter zake. Eén van de middelen daartoe is om ‘geplande slijtage’ in te voeren in het productieproces, op deze manier kunnen we meer handelsvolume creëren (met bijhorende werkgelegenheid).

Wat zou er nu gebeuren moesten we die geplande slijtage niet invoeren ?

Ah, je hebt ook de uitzending van Ter Zake gezien?
Alleen ging die niet over het invoeren van geplande slijtage, maar over het reeds decennialang bestaan daarvan.

Maar om -uit de losse pols- te antwoorden op je vraag:
- T veel lager - aangezien producten langer meegaan
- P hoger - vaste kosten afgeschreven over minder eenheden
- V lager
- M ??

We moeten nu eenmaal iedereen aan het werk krijgen, de geplande slijtage is daar een middel toe. Je antwoord is wel interessant, dient P dan ook niet verhoogd te worden omdat er dan meer werkloosheid komt ?

Wat is "geplande" slijtage? Slijtage gebeurt toch gewoon of je het nu wil of niet? En doelbewust extra slijtage invoeren zal ook wel niet vaak gebeuren. Tis niet dat ondernemingen expres met een hamer tegen hun machines slaan zodat ze sneller kapotgaan. De enige logische verklaring die ik kan bedenken voor de term "geplande slijtage" is dat bedrijven doorhebben dat hun machines sowieso verslijten en hierop anticiperen door die (onvermijdelijke) slijtage in te plannen in hun productieproces zodat ze niet voor verrassingen komen te staan zoals een machine die uit elkaar valt op een cruciaal moment.

Dit lijkt mij wel in tegenstelling tot MIS zijn redenering die geplande slijtage lijkt te interpreteren als: doelbewust uw machines sneller laten kapotgaan.
MIS zijn redenering doet mij hieraan denken: http://en.wikipedia.org/wiki/Parable..._broken_window

De vergelijking die MIS geeft is niet de Fisher vergelijking, maar de kwantiteitstheorie van geld, zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Quantity_theory_of_money
Een meer voorkomende vorm van deze vergelijking is MV=PQ, waar je Q kan beschouwen als het BBP.

De Fisher vergelijking vind je hier terug: http://en.wikipedia.org/wiki/Fisher_equation

In je printer zouden chips zitten die het systeem laten stoppen bij een aantal geprinte pagina's (om maar een voorbeeld te noemen). Men doet dit doelbewust om iedereen aan het werk te krijgen.

Zie het verschil niet zo met wat er stond, andere link ?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Fishervergelijking

Wie is "men"? Waarom zou de printerproducent iedereen aan het werk willen krijgen? Die wil toch gewoon meer winst maken? Hij gaat toch gewoon de printer produceren die hem het meeste winst oplevert. Daarbij moet hij een afweging maken tussen prijs/kwaliteit en wat zijn klanten hiervoor willen betalen. Hij is toch niet zo altruistisch dat hij winst gaat opofferen om de werkloosheid te doen dalen?

Interessante link dat je gaf ...

http://en.wikipedia.org/wiki/Uneconomic_growth

Politiek wil ons toch ook aan het werk om geld te produceren, men vraagt zich toch niet af of deze productie nuttig is ? Geplande slijtage is dan een goed middel om iedereen aan het werk te krijgen, in het beste geval produceren wij meer dan onze buurlanden, op deze manier komt er dan geld vrij om de staatsschuld af te lossen. Dat is toch wat men finaal zegt, niet dan ? Zo tracht politiek Europa dat monetaire probleempje toch op te lossen, niet ?

Er is een verschil tussen de Engelse Wiki pagina en de Nederlandse. In de Engelse versie spreekt men over de kwantiteitstheorie van geld waar Fisher 1 van de bijdragers toe was. In de Nederlandse versie spreekt men van de Fisher vergelijking. Dat is sowieso al verwarrend is omdat er al een andere Fisher equation bestaat over nominale en reële interestvoeten. De NL wiki is ook niet erg goed onderbouwd met bronnen.

Tis anders niet de politiek die beslist om printers sneller te laten stukgaan.

Dat geloof ik, ze werken wel samen om de werkloosheid naar beneden te krijgen. Vroeger was werkloosheid de vrucht van onze arbeid (ic vrije tijd), die dagen zijn blijkbaar voorbij. Het is nu produceren om meer winst te halen dan anderen, dit met als doel de aflossing van de schulden. Nu heel Europa deze strategie volgt, kunnen we logischerwijs ook de gecreëerde vrije tijd vanuit het verleden terug inleveren. Dit moge dan wel eenvoudige logica zijn, het wil daarom niet zeggen dat het getuigt van gezond economisch verstand. Het is even logisch dat de bevolking hiertegen in opstand komt.

In de normale Fishervergelijking komt rente niet ter sprake, dat is zelfs absurd en een storend element voor de evenwichtsoefening. Dat de rente dit evenwicht verstoort, zien we elke dag, de verwarring navenant.

K (kapitaalverstrekker)

M x V = P x T

S (schuldenaar)

Derhalve, de bank speelt de tussenpersoon tussen de kapitaalverstrekker en de schuldenaar, het geld van de schuldenaar gaat terug in het normale circuit. Op dat moment ontstaat er een virtueel getal bij K en S. Om welke reden dan ook, het getal van S is nu dermate hoog opgelopen dat heel Europa beeft en bibbert, en de rest van de wereld blijkbaar ook. Iets anders voorgesteld :

K = S
M = P x T / V = Q

De vraag van vandaag

Met welke factor dienen we Q te manipuleren opdat de relatieve kapitaalsinjectie gelijk wordt aan de overeenkomstig aangepaste schuld. Maw, hoe krijgt de kapitaalverstrekker z’n geld fysiek terug in handen zonder dat de evenwichtsformule op zichzelf verstoord wordt ? Nog anders, hoe kunnen we op een creatieve manier de schuld aflossen zonder dat de bevolking gedwongen wordt tot regressieve handelingen die geen economische logica meer herbergen ?

De geplande slijtage is NIET voorzien om mensen aan het werk te krijgen; dat is een belangrijke pilaar van het wegwerp-principe en de motor geweest van onze economie; als men producten produceert die lang meegaan, makkelijk upgedate kunnen worden ect. dan moeten de mensen niet constant kopen en maken en dan gaat het geld of de economie niet rond en kan er geen woekerwinsten gemaakt worden. De geveinsde schaarste is een rechstreeks broertje daarvan trouwens.

Interessant wel, je lijkt te veronderstellen dat het pleidooi voor een duurzame economie een fabeltje is om zichzelf een beetje interessant te profileren. Politiek zou op deze manier gestudeerd hebben om ons te misleiden en zichzelf te verrijken door de geplande slijtage te promoten, dat geloof ik niet. Politiek heeft namelijk de verantwoordelijkheid haar bevolking te dienen naar best vermogen, met oog voor het maatschappelijk welzijn, inclusief de wereld waarbinnen dit welzijn kan ervaren worden. Je lijkt te veronderstellen dat we ook minder kunnen werken als de geplande slijtage niet zou gehanteerd worden, dit zou een mentaliteitswijziging van jewelste betekenen, niet waar ?

Een antwoord op de vraag van gisteren, nog steeds actueel

Teneinde de kapitaalverstrekker z’n virtuele getal om te zetten in baar geld, kunnen we ervoor kiezen om Q te manipuleren. Dit noemen we F1 of de Q-factor, de doelstelling indachtig en in theorie leidt dit tot het volgende.

F1 = 1 + S/Q

of, aangezien K = S

F1 = 1 + K/Q

Aangezien Q op zich een combinatie van factoren is, stelt zich de vraag hoe we dit op de meest eenvoudige manier kunnen toepassen ?

Das ni volledig juist. Het kan voor een individueel bedrijf wel nuttig zijn om producten te verkopen die snel kapot gaan. Maar das niet in elk geval zo. Concurrentie is hier erg belangrijk. Voor niet-duurzame producten kunt ge niet dezelfde prijs vragen als voor duurzame producten. Dus als er concurrenten zijn die wel duurzame producten produceren, dan gaan zij meer verkopen dan u en gade gij failliet gaan. En als degenen die bij u een niet-duurzaam product kopen dat snel kapot ging, dan gaan ze de volgende keer bij uw concurrent een duurzaam product kopen. Concurrentie zorgt er dus voor dat er wel duurzame producten geproduceerd worden.

Maar das slechts op micro economisch vlak. Op macro economisch vlak geldt uw verklaring niet meer. Mensen willen sowieso blijven kopen. Tis niet nodig om goederen te verkopen die snel kapotgaan. Op macroeconomisch vlak is het gewoon nodig om nieuwe goederen te verkopen. Gaan TV's megalang mee, dan kunnen gezinnen besparen op TV's en bluray spelers kopen. Voor de economie als geheel maakt het niet uit of gezinnen nu 2 tv's kopen of 1 TV en 1 bluray speler. Als elektronica nooit zou kapotgaan, dan zouden mensen wel iets anders vinden dat ze graag willen kopen.

Mogen we dan ook zeggen dat een duurzame economie onmogelijk kan lukken omdat dan mensen failliet gaan ? Dus niet enkel is geplande slijtage een middel om de werkloosheid tegen te gaan, het genereert op zich ook klimaatconferenties (en bijhorende werkgelegenheid) ?

Nee dat kan je niet zeggen. Geen idee hoe je bij die conclusie komt.