Open relaties
 

Voordelen:
- geen jaloezie
- meer "plezier"
- geen nood om tegen je natuurlijke instincten in te gaan
--- dit zorgt voor minder frustraties, met als gevolg minder verwante problemen als incest, huiselijk geweld, partnerverkrachtingen etc
- bij goede afspraken heeft dit helemaal geen invloed op de partner. Ziektes en zwangerschappen kunnen perfect vermeden worden met de hedendaagse technologie.
- de liefde voor je vaste partner zal groeien door betekenisloze (maar leuke) flirts
- ....

Nadelen:
- voor mensen met een zwak karakter zal dit altijd twijfels creëeren
- niet voor iedereen
- eerlijkheid is het belangrijkste, voor sommigen is dit een groot probleem
- je moet taboes van religieuze en maatschappelijke indoctrinatie durven doorbreken. Voor streng opgevoede mensen wordt dit heel zwaar (maar kan zeer bevrijdend zijn)
- ...

ik denk niet dat de types die dergelijk geweld plegen, degene zijn die open staan voor een open relatie.

waarom betekenisloos?

Ik geloof niet in open relaties. Volgens mij vallen er op den duur altijd wel ergens slachtoffers...

ik denk dat ook.

langs de andere kant zijn er massa's mensen die hun partner bedriegen. ook niet zonder gevolgen.

Maatschappelijke 'experimenten' op dit gebied in de 'hippie' jaren zestig en zeventig van vorige eeuw, toonden aan dat zulke 'open relaties' voor de meesten niet zijn weggelegd en dat er op termijn toch achterdocht en jaloezie de bovenhand gaan halen. Je lijkt wel opnieuw de tijd van de 'communes' te willen gaan beleven, de meesten bleken echter op termijn niet bevredigend te zijn. 'Open seksuele contacten' met diverse partners kunnen in eerste instantie wel leuk zijn als ze een behoefte bevredigen, maar op termijn zal er altijd tussen de diverse partners een concurrentiestrijd ontstaan en de drang naar meer 'exclusieve' liefde. Vele mensen die zulke 'hippie-achtige' experimenten meededen, zijn er vaak gedesillusioneerd of ongelukkig uitgekomen, omdat een mens nu eenmaal behoefte heeft aan een vaste stek en een min of meer vaste partner die niet al te openlijk 'naast de pot plast'. In 'progressieve' steden als Kopenhagen, Amsterdam en Parijs ontstonden er einde jaren zestig diverse van zulke communes, waar zelfs heelder gezinnen met kinderen leefden en waarvan de ouders (letterlijk) openlijk seks beleefden met andere partners al naargelang hun driften. Bezit was uit den boze en naast de partners werden ook de meeste materiële zaken gedeeld. Ik ken overigens iemand die als kind is opgegroeid in zo'n commune met zijn hippie-ouders (tevens krakers) en die vond dat toch geen leuke ervaring.

Hoewel niet met voorgaande 'communes' te vergelijken, zie je een gelijkaardig patroon ook in 'parenclubs' waar aan partnerruil gedaan wordt. Aanvankelijk beginnen de meeste koppels daar 'open minded' aan, maar op langere termijn neemt ook hier het wantrouwen toe en raakt het relatieweefsel 'onherstelbaar' beschadigd. Niet verwonderlijk dat na enige tijd vele van die ruimdenkende koppels toch de scheiding aanvragen. Natuurlijk hadden vele van die mensen al onderliggende relatieproblemen en probeerden ze dit 'swingen' als iets nieuws.

We zijn misschien geen biologische monogamisten, maar ik denk toch dat vele mensen niet in de wieg gelegd zijn om openlijk relaties met meerdere partners tegelijkertijd te onderhouden. Jongeren hebben ook vaak vele partners, maar ze lijken toch eerder te opteren voor 'seriële monogamie' dan voor parallelle seksuele contacten.

Zijn mensen überhaupt monogaam ?
Misschien een simpele vraag maar als ik zo eens rond kijk ..........

Ik ben er vrij zeker van dat in het overgrote deel van de relaties minstens 1 van beide partners vreemdgaat. Mensen zijn van nature polygaam, en onze instincten zijn sterker dan de religieus-maatschappelijke indoctrinatie. Wanneer hier degelijke afspraken rond gemaakt worden, hoeft er ook geen ruzie om gemaakt te worden. Je elimineert gewoon een factor die een relatie kan beëindigen, een factor die objectief geen invloed hoeft te hebben maar toch zeer vaak voorkomt.

Monogamie is een recept voor teleurstelling, ruzie en scheidingen.

Ik denk biologisch gezien van niet (de mensapen die het dichtste bij ons staan op evolutionair gebied zijn dat ook niet), maar bij de mens speelt natuurlijk ook de maatschappelijke, culturele en sociale context. Het is toch vrij universeel dat men (zeker openlijk) zijn driften onder controle moet kunnen houden. Men bespringt bijvoorbeeld niet elke man/vrouw die men op straat tegenkomt en die men aantrekkelijk vindt. Mijn hondje bijvoorbeeld heeft duidelijk geen 'reserves' als hij een mooi teefje op straat paseert, die gaat enkel af op zijn biologische instinct.

Vanuit wetenschappelijke hoek heeft men zelfs met morfologisch-antropologisch onderzoek kunnen aantonen dat de homo sapiens sapiens (wij dus), althans de mannen, geen 'natuurlijke' monogamist is. Bij aapachtigen en mensapen heeft men de grootte van (jawel) de testes vergeleken en bij volstrekt ontrouwe en polygame soorten zoals de bonobo's die een stuk kleiner zijn dan de mens, ziet men bijzonder dikke en grote 'juwelen'. Bij de reuzengrote gorilla's daarentegen die hondstrouw zijn aan één seksuele partner (en dus volstrekt monogaam) merkte men in verhouding bijzonder kleine testikels op. De mensen zijn gezegend met middelgrote exemplaren, en daaruit besluiten de onderzoekers dan ook dat we semi-monogaam zijn, niet hondstrouw, maar het is ook niet zo dat we voorbestemd zijn om in volstrekte polygamie te leven. Dit onderzoek is enkele jaren geleden aan bod geweest in een zeer leerrijke BBC-docu, maar vraag me nu niet meer de welke.

Natuurlijk is de mens als geen ander dier gebonden aan sociale en culturele restricties en regeltjes en allicht daarom gebeurt bij ons 'overspel' meestal in het geniep en pakken de meeste mannen (tenzij misschien onder 'vrienden' aan de toog) niet al te openlijk uit met hun seksuele ontrouw en lusten.

Polygamie is een recept voor achterdocht, jaloezie, paranoia, frustratie, nog meer scheidingen en (niet onbelangrijk) geslachtsziekten. De menselijke natuur is nu eenmaal zeer 'bezitterig' en dat staat ook een 'perfecte' polygamie in de weg. Bovendien richt heel ons maatschappelijk consumptiepatroon, sociaal en cultureel leven, evenals ons gezinsleven, zich (nog) grotendeels op een monogame relatie tussen man en vrouw met kinderen. Ik zeg niet dat dit laatste het ideale is, maar het is niet evident zich daar met succes aan te onttrekken.

Over welke vorm van geweld gaat het ?

De mens is van nature niet monogaam.
Dit omdat polygamie een van de belangrijkste voorwaarden is voor een gunstige evolutie van een soort. (The origin of species)

Maar er zijn wel sturende factoren naarmate de mens zich ontwikkeld heeft: cultuur en hiërarchie in een samenleving.

Kortweg monogamie is een product van de intelligentie, niet van het instinkt.

dus niet-monogame mensen zijn niet intelligent? ;)

Eens goed opzoeken wat "intelligentie" wil zeggen in de biologie. ;-)

idd, onderzoek toonde zelfs aan dat een vrouw die 'vreemd gaat', meer kans heeft zwanger te worden van het sperma van de 'indringer' (dus de minnaar of one night stand) dan van de vaste partner (waartegen het lichaam blijkbaar een soort van 'resistentie' kan ontwikkelen). Dit uitgerekent om de genenpoel zo gevarieerd mogelijk te houden en dat is biologisch gunstiger dan veel kinderen bij dezelfde vader. Een vrouw die tijdens haar vruchtbaarheidsperiode evenveel seksuele betrekkingen heeft met haar 'officiële' partner als met haar aanbidder, heeft dus meer kans op dat moment zwanger te geraken van laatstgenoemde.

Tot er iemand jaloers wordt natuurlijk.

Je zet het zelf al tussen aanhalingstekens, geen goed begin.

Dat iets natuurlijk is, maakt het niet meteen wenselijk.

Nonsens. Tenzij je me een bron kan tonen waarin dat bevestigd wordt.

Behalve een mentale invloed dan. Maar goed, verder heb je hier een punt.

Of je wordt verliefd op een ander, dat kan ook. Maar ook daar is in wezen niks mis mee.

Ja, mensen die liever niet hebben dat hun vrouw door iemand anders wordt uitgeboord/hun man iemand anders uitboort hebben een zwak karakter. Je moet toch eens wat meer natuurdocumentaires bekijken (als je dan toch graag de natuurlijk-gedragroute wil opgaan).

Nope, maar een staafmixer in je reet duwen is ook niet voor iedereen. Of dat nu een nadeel is ...

Eerlijkheid is met stip de meest overroepen deugd. Lang leve de leugen!

Waarom zou dat per se moeten? Iedereen doet natuurlijk wat h/zij wil, maar ik heb niet de indruk dat ik me per se moet ontworstelen van het taboe tegen op zaterdag in mijn onderbroek in een of andere groezelige parenclub te staan kijken hoe twee vadsige veertigers mijn vriendin palen om nadien samen een hapje te halen aan het buffet. Mag het?

Toen ik 15, 16 jaar was dacht ik dat ook...

Ik geloof niet in open relaties.

Monogamie is een historisch-maatschappelijk antwoord op SOA's.

De jaren 60, als ge syfilis of zo wou oplopen, dan was je bij een commune wel op de juiste plek.

Maar als "beestje" is de mens niet monogaam.

²

Ben het volledig eens met Steve.

open relaties? al genoeg miserie met één partner. :-D