| BigF |
6 december 2011 14:18 |
De Laatste Grote Marokkaanse Piraat.
"Ik vertrek morgen richting Groenland en vaar daarna via de Noord-Atlantische stroomversnellingen door de Van Kwaremontzee naar Ipsberia! Wie vaart met me mee?!!", riep Youssef. Hij riep dat al een hele middag. Niemand op de kade scheen hem te vertrouwen. Een Marokkaanse piraat was dan ook een zeldzaam gezicht in Damme rond de 17de eeuw.
Deze voormiddag had hij 2 man kunnen recruteren, maar die heeft hij nadat ze 'een fritje gingen steken' niet meer teruggezien. En gezien de ene niet kon schrijven en de andere zijn naam niet wist had Youssef ook geen ondertekend contract. Hij ging er dan maar van uit dat hij er alleen voorstond. Trouwens, iemand die zijn naam niet kent, wat kan je daarmee aanvangen? Hij komt niet eens als je hem roept. En hoe roep je hem? Neenee, teveel gedoe.
"Ik vertrek morgen richting Groenland en vaar daarna via de Noord-Atlantische stroomversnellingen door de Van Kwaremontzee naar Ipsberia! Wie vaart met me mee?!!", riep Youssef opnieuw. "Ikke misschien wel, maar dat hangt van de voorwaarden af", sprak plotseling een voorbijganger.
Youssef keek op en voor hem stond een man (dat dacht hij toch) in een olifantenkostuum. "Ok," zei Youssef, "wat zijn de voorwaarden?" "Dat ik ten allen tijde mijn neushoornkostuum mag aanhouden", sprak de man. "Dat is helemaal geen neushoornkostuum", zei Youssef, "dat is een olifantenkostuum." "Ik hoor het al," zei de olifant/neushoorn, "ik ben nog niet aangeworven of je begint al over mijn neushoornkostuum te zagen. Laat al maar zitten, ik ben hier weg." "Nee!!", riep Youssef, "je bent aangeworven." maar de man was al om de hoek verdwenen.
Youssef werd een beetje wanhopig. Hij had grof geld betaald om hier de hele namiddag op de kade staan mogen roepen en het had hem niks opgeleverd.
"Je moet ze beloven dat je ze gaat betalen", had Youssefs vrouw al eens geopperd als hij aan tafel de moeilijke recrutering ter sprak bracht. "Geen denken aan", had Youssef geroepen. "Voor die luizige zeelui op de kade in Damme zou het een eer moeten zijn om mee te mogen varen met Youssef, De Laatste Grote Marokkaanse Piraat!" "Je bent amper 1.65m en wie zegt dat je de laatste Marokkaanse piraat bent?", pareerde zijn echtgenote. Youssef pareerde met enkele welgemikte toeken en zo keerde de rust weer terug in het moslimgezin.
Youssef dacht glimlachend terug aan het incident en besloot het eens te proberen. "Ik vertrek morgen richting Groenland en vaar daarna via de Noord-Atlantische stroomversnellingen door de Van Kwaremontzee naar Ipsberia! Wie vaart met me mee?!!", riep Youssef nogmaals maar hij voegde eraan toe:"En wie meevaart wordt goed betaald! Ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten doen maar dat regel je maar met mijn vrouw. Benen als jonge aspergescheuten, een huid die perzikken doet verschrompelen van jaloezie en tetten als op DDDVids.com!"
Al snel had Youssef veertien man gerecruteerd. "Ik ga thuis nog snel effe zeggen dat we vertrekken en dan zijn we weg", zei Youssef. "Begin de boot al maar in te laden." "Waar ligt je boot?", vroeg er ene en "Wat moeten we inladen?", een andere. "Daar ligt mijn boot", sprak Youssef, en hij wees trots naar het 3,1m lange roeibootje dat tegen de kade lag te klotsen. "En dat moet je inladen", wijzend naar zijn reiskoffer. "Moeten wij met vijftien in dat ding?", vroeg de slimste van de recruten. "En moeten wij daarmee naar Groenland?", vroeg de tweede slimste. "Nee natuurlijk niet", zei Youssef. "We kunnen met 4 man in de boot, de rest zal moeten zwemmen tot we een groter schip kunnen kapen." "Hoe ga jij een groot schip kapen vanuit een roeibootje?", klonk het van uit de rangen. "Dat zijn problemen voor later", zei Youssef, "Doe maar strootje trek om uit te maken wie moet zwemmen. Maar gedenk: zij die in de boot zitten moeten roeien!"
Nadat Youssef vrouwlief had verteld dat hij klaar stond om te vertrekken en hij terug naar de kade keerde was zijn personeel spoorloos. "Jullie zijn gebonden door jullie contract!", riep hij zoals je wel eens in de film ziet met zijn armen naar de hemel reikend.
En zo kwam het dat Youssef helemaal alleen naar Groenland roeide, er daar achter kwam dat Ipsberia helemaal niet bestaat en hij zich van verdriet in een ijsspleet stortte.
|
