Ethias: De belastingbetaler mag de putten vullen
 

Wat maakt dit cadeautje aan die plunderaars nu nog uit?
Ze zijn gewend veel meer te krijgen.

Geen paniek, Yves en Didier hebben ons verzekerd dat de redding van Dexia ons geen euro ging kosten!

Dexia wordt de ondergang van België!!

Toch verwonderlijk dat ethias problemen heeft. Ze hadden een steve nochtans in de rvb zitten.

Dadelijk ga je zonder gerechtelijk onderzoek, nog beweren, dat er ook maar iemand een fout gemaakt heeft bij Dexia.:roll:;-)

steve (van de anderssocialisten en van de hoeren) weet wel waarom hij niet meer op tv wil komen

Dat is inderdaad de stijl van de Belgische parketten, eerst opsluiten en dan eens gaan onderzoeken.

Dat is inderdaad de kern van het gevangenisprobleem in Belgie. Dat, en de duizenden geinterneerden, ook die zitten opgesloten zonder veroordeeld te zijn.

Lang leve Dexia!

ETHIAS:
Wij duwen de privé verzekeringsmaatschappijen uit de markt door concurrentie.
Wij betalen onszelf hoge premies uit omdat onze omzet meer stijgt dan de concurrentie.
Wij hebben slecht geteld en komen geld tekort.
De belastingbetaler moet voor dat verschil opdraaien.
Wij behouden onze voordelen.

Men roept steeds om meer controle door de staat.
Wel Ethias is de enige verzekeringsmaatschappij waarvan de interne structuren zwaar door de staat worden gecontroleerd en het is meteen ook de enige verzekeringsmaatschappij die zwaar in de problemen is gekomen. :roll:
Ethias zou naar ik heb horen zeggen, zelfs zware solvabiliteitsproblemen kunnen hebben.

Shhht :D

En we boeren rustig verder en we doen de concurrentie de duvel aan op kosten van de belastingbetaler. :-D
Jaren geleden zei een inspecteur van Fortis -Leven mij al dat de rendementen die Ethias gaf op hun Tak-21 producten onmogelijk waren en zouden leiden tot de ondergang.

Desondanks hebben die van Fortis het zelf zo goed niet gedaan precies, nee? 8-)

Fortis verzekeringen maakte enkel deel uit van de holding en is zelf nooit in de problemen gekomen.
De verzekeringsmaatschappij viel dan ook buiten de nationalisatie.

Handelaar A verkoopt een product voor 1000 euro.
Handelaar B verkoopt een product voor 900 euro.
Wie heeft het beste gewerkt? Handelaar A die met hard werken niet goedkoper kan verkopen of handelaar B die met op zijn gemakske te werken+ een staatssubsidie van 200 euro niet goedkoper kan verkopen?

Wie houdt na enkel jaren de meeste klanten over?
Wie heeft eigenlijk op het einde van de rekening het duurste verkocht. Wetende dat de consumenten die 200 euro via belasting moet ophoesten.

Ik hoop dat een tekening niet nodig is.

Als ik als pensioenfonds mijn geld voor 30% in obligaties van eigen en andere landen beleg, die door hun schuld al een hogere rente moeten betalen en daarom aanvankelijk rendabeler zijn, en men gebruikt mijn belegging, deels om de rente op de schuld te betalen en deels om met mondjesmaat werkplaatsen te subsidiëren, kan je het draaien of keren gelijk je wil, je zal steeds opnieuw steun moeten blijven verlenen om de schuld te dempen.
Je blijft lenen en steunmaatregelen vragen om de put te dempen en het oorspronkelijk belegde pensioenkapitaal, word omgezet in steeds meer schuldpapier.
Zo gaat er steeds meer van het pensioenkapitaal verloren en zal de gewone werkende burger de banken en de landen moeten blijven steunen door hogere sociale en belasting bijdragen.
Het is dus een vicieuze cirkel waar men het overblijvend geld in pompt, maar niets voor terugkrijgt.
Dan praat ik nog niet over het graaien in de kleine resterende pot, door diegenen die aan de top van de kapitaal voorziening staan.
Het privé groot kapitaal en hun marionetten, onze politici.
Hoe het werkt zie je ook in de grote bedrijven.
Als de CEO en het volledige bestuur een maand niet aanwezig zijn, merkt niemand het.
Als de werknemers één dag afwezig zijn, is het enige wat draait, de CEO en het bestuur met hun vingers.:roll:;-)

Hieronder nog een mooi voorbeeld hoe het werkt.

24/12/11, 10u00
© photo news

"Haïti is klaar om zaken te doen." Dat zei president Michel Martelly onlangs toen hij in aanwezigheid van de voormalige Amerikaanse president Bill Clinton het startschot gaf voor een gigantische industriezone in het noorden van het land.
Martelly en zijn adviseurs - zoals Clinton - willen de eilandstaat neerzetten als een paradijs voor buitenlandse investeerders. Tot op zekere hoogte is het dat ook. Bedrijven krijgen vijftien jaar vrijstelling van belastingen en in sommige gevallen flinke subsidies. Het land trekt veel zakenmensen aan die zoeken naar kansen in het wederopbouw proces na de aardbeving van januari 2010. Eind november bezochten honderden ondernemers een tweedaagse conferentie in de hoofdstad.

Vooral kleding fabrikanten zijn geïnteresseerd, zegt Georges Sassine, hoofd van de Associatie van Haïtiaanse Industrieën. De trots van de nieuwe regering is het Industriepark Caracol, dat wordt gebouwd met 124 miljoen dollar (95 miljoen euro) Amerikaans belastinggeld en 55 miljoen dollar (42 miljoen euro) van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank.

Niet-duurzaam
In een nieuw rapport van Haïti Grassroots Watch (HGW) wordt er echter op gewezen dat een nadruk op de assemblage-industrie geen "grote verandering" zal brengen en ook niet noodzakelijk zal leiden tot "duurzame ontwikkeling."

Ondanks de vele kanttekeningen, nadelen en risico's, zijn de grote Haïtiaanse en buitenlandse media unaniem positief over het nieuwe park en Martelly's focus op buitenlandse investeringen. Er worden termen gebruikt als "hoop", "goed nieuws" en "vooruitgang", zonder verder vragen te stellen. Desondanks zijn er zeker winnaars en verliezers.

"Het probleem is dat ik al 25 jaar in de fabriek werk en ik heb nog steeds geen eigen huis", zegt Evelyne Pierre-Paul. Ze heeft momenteel zelfs geen huurhuis. Voor de aardbeving van januari 2010 huurde ze met haar drie kinderen een tweekamerappartement voor 190 euro per jaar. Dat werd echter verwoest door de aardbeving en ze heeft nog geen geld om opnieuw te gaan huren. Drieëntwintig maanden na de catastrofe waarbij honderdduizenden mensen omkwamen, woont ze nog met haar kinderen in een tent in een vluchtelingenkamp.

Misdadig
Pierre-Pauls gemiddelde dag inkomen ligt hoger dan het minimumloon voor fabriekswerk van 2,86 euro per dag. Ze verdient ongeveer 4,50 euro per dag. Daarmee kan ze echter nog geen kwart van de dagelijks basis benodigdheden voor levensonderhoud bekostigen.

Uit gegevens van HGW blijkt dat fabrieksarbeiders doorgaans de helft van hun salaris al kwijt zijn aan de kosten van vervoer van en naar hun werk en hun middageten.

Om een gezin te kunnen onderhouden, zou het salaris van fabrieksarbeiders volgens het Amerikaanse Solidarity Center, dat gelieerd is aan de vakbondsfederatie AFL-CIO, vijf keer hoger moeten zijn dan het huidige gemiddelde.

"Het is een grote fout om te gokken op slavenarbeid terwijl buitenlandse bedrijven rijk worden", zegt econoom Camille Chalmers. "Het is niet alleen een fout, het is een misdaad."

Tijdelijke industrie
Pierre-Pauls baas, Charles Baker van One World Apparel, erkent dat zijn werknemers te weinig betaald krijgen. "Als je eerlijk bent, weet je dat het niet genoeg is", zegt Baker, die tweemaal in de race was voor het presidentschap. "Als ik 19 euro zou kunnen betalen, zou ik dat doen. Maar de situatie in Haïti laat dat niet toe."

Baker en andere werkgevers zeggen dat er niet meer betaald kan worden omdat hun afnemers - zoals Gildan Activewear, Hanes, Levi's, GAP, Banana Republic, K-Mart en Wal-Mart - dan afhaken.

Volgens Baker is de assemblage-industrie slechts een stap in de ontwikkeling van Haïti. Hij ziet die industrie voor laag opgeleiden als tijdelijk. "We zijn bezig de ladder te beklimmen en dit is slechts één stap." (ips/gb)