kindjes maken, trouwen, scheiden, kindjes maken, trouwen, scheiden, kindjes maken
 

Ben ik nu de enige die vindt dat het een beetje aan het doorslaan is?

men trouwt "omdat men het programma helse bruiden zo leuk vindt" (ik ken zo eentje, zes maanden huwelijk, ouders geruineerd, groots feest. (in omgekeerde volgorde) gelukkig geen kinderen.

ik ken ook: per ongeluk kindje gemaakt, nooit getrouwd, uiteen als het kind zes maanden is, co-ouderschap, kind wil broertje of zusje, terug bijeen, terug kindje in de maak, terug uiteen.

nog in mijn kennissenkring: vijf jaar samenwonend, getrouwd met groot duur feest, geen kind, uiteen na vijf maanden.

en dan komt de aap uit de mouw:

zij: twee kindjes, hij twee kindjes, samen nog twee kindjes.... dan week 1 bij mama 1, week twee bij papa 2, kindjes samen gewoon thuis. auto te klein voor zes, over en weer gerij met de feestdagen.

nog leuker: zij twee kindjes, + eentje dat niet van haar is maar wel van vorige ex (!!), hij: vier kindjes.... twee tieners en twee kleintjes. samen 7 dus.

nog in mijn kring: zij: drie kindjes (pubers), hij twee volwassen kinderen uit huwelijk 1, twee jonge kinderen uit huwelijk 2 (halfweesjes, continu thuis).

is dat de toekomst?

Gewoon niet aan kinderen beginnen.
Ook niet met trouwen.

Ik weet er alles van

Er is nog beter : lesbisch huwelijk, één kind.
Scheiding met co-ouderschap.
Kind heeft nu 4 mama's.

Het kan ook goed aflopen.
Ben ondertussen 25 jaar getrouwd, heb nu 3 volwassen kinderen en heb eigenlijk van niks spijt.
Ik zeg altijd tegen iedereen die vlak voor een huwelijk staat : klap tegen elkaar en blijf dat doen. En zet een fles water naast de wijn.
Probeer ook redelijk te zijn voor elkaar. En zie VOORAL je partner niet als een bezit.
Maar als een fijn iemand waarmee je samen problemen mee kan oplossen.

Trouwen is al lang niet meer nodig:

http://www.vandaag.be/binnenland/868...-fors-toe.html

de meesten die ik ken bevallen eerst en huwen eventueel nadien.

Blijkbaar heten kinderen uit vorige huwelijken/relaties ondertussen "relatiegeschenken" ... iemand al gehoord?

:lol: "relatiegeschenken"
Die moet ik echt onthouden !

In de tijd van mijn grootmoeder was scheiden, vreemdgaan of uw kind in de steek laten nog een schande. Nu krijgen ze medelijden.

Klopt.
Ik vrees dat men geen moeite meer doet om een huwelijk te laten bestaan.
Het is véél makkelijker om te scheiden, een ander te vinden, .....en terug in de miserie terecht te komen.
Dan moet je op zo'n moment wel de vraag stellen : "ligt het niet aan mezelf ?"

Heb je nu alle extremen en uitzonderingen op een rijtje gezet?

Bij de mensen die ik ken, loopt het niet zo'n vaart als in de openingspost.
Ik denk dat er nog altijd meer overspeligen zijn, dan degenen die effectief scheiden. Niet dat dat zoveel beter is natuurlijk...
Veel mensen blijven trouwens ook nét samen voor de kinderen. En sommigen scheiden (officieel) pas na de kinderen opgegroeid zijn.

En nog meer mensen zijn in feite gewoon gelukkig getrouwd.

Overspel is geen moord. We zijn trouwens niet monogaam geboren.
Is misschien is dat net de redding van een verder goeie relatie ?

Medelijden van wie? Ik heb geen medelijden voor al te wispelturige mensen zonder verantwoordelijkheidszin.

:lol:

Vroeger gingen mensen vreemd bij een slechte relatie, nu doen ze dat ook al bij een goeie...

Ik ken een koppel bij wie de vrouw vreemd is gegaan en dat achteraf is uitgekomen. Haar vriend heeft het haar nooit echt kunnen vergeven. Hij zegt dat hij haar niet meer helemaal kan vertrouwen, en is eigenlijk vooral nog samen met haar omwille van hun dochter. Maar ja, hoe lang gaat die situatie nog blijven duren?

Ik zie daar toch weinig 'redding' van iets in, hoor...

A en B zijn nooit gelijk. Eén van beide zal, in extreme situaties, met frustraties rond blijven lopen. Gevolg : een verzuurde situatie die onhoudbaar is voor beide partijen.
Nogmaals : een partner is geen bezit. En dat geldt in twee richtingen.
De grote liefde verdwijnt en maakt plaats voor wederzijds respect en vooral vriendschap. Als het goed is toch. In alle andere gevallen : opdoeken. Het is te gek voor woorden om met z'n tweeën ongelukkig te zijn voor het zicht van anderen.

overspel bestaat niet meer volgens de Belgische wet. Het heeft ook niks meer met "scheiden" te maken.
Samenblijven voor de kinderen is nefaster voor de kinderen dan scheiden. En scheiden (officieel) als de kinderen groot zijn is zuivere hypocrisie.

De slinger is inderdaad aan het doorslaan. Het is te gemakkelijk geworden om bij de eerste de beste crisis de stekker uit het contact te trekken. Mensen staan geen "slechte tijden" meer toe in hun relatie. Alles moet perfect gaan. Daardoor leren ze ook niet meer met crises om te gaan. Ze weten niet hoe ze ze moeten doorstaan. Is er een probleem, dan laat men de partner gewoon vallen in plaats van het probleem te overwinnen. Het probleem wordt als het ware herleid tot de partner.

Niet dat er met die partnerkeuze niets mis is. Kalverliefde, lust, maar ook prestige - een lief is in sommige milieus haast een statussymbool, een bewijs dat je deugt - stellen duurzamere waarden in de schaduw (de zorg en verantwoordelijkheid voor elkaar, het creëren van ruimte voor elkaars aspiraties, etc.) De mens als kortetermijndenker is iets van alle tijden; maar er zijn in tegenstelling tot vroeger geen externe controlemechanismen meer (ouders, echtscheidingsbarrières) die hem/haar dwingen verder te kijken dan de neus lang is, en het is nog maar de vraag of de vroegere mechanismen hierop een antwoord bieden (zijn er eigentijdse denkbaar?).

Er wordt natuurlijk ook meer geëxperimenteerd dan vroeger. De contacten zijn losser. Op zich is dat geen probleem. Er is pas een probleem wanneer men niet inziet dat een duurzame relatie op heel andere premissen is gebouwd dan losse contacten - dat het omzeggens twee wezenlijk verschillende zaken zijn, die elk een andere attitude vergen. De ideale partner voor het leven wordt te veel verward met de ideale partner voor een los contact.

Ik weet het. Ik word oud.

Mensen die economisch zelfstandig zijn,doen wat ze willen.

Het begint er zo meer en meer uit te zien ja. Ken ook iemand; de ex van een vriend van mij; uit al haar relaties ook 5 kinderen.
Vandaag de dag doet men maar op zonder al te veel na te denken en bij het minste gaat men uiteen. Men handelt te vaak impulsief en is onstandvastig.
Beetje de kwaal van de moderne dag van vandaag; men wil alles veel te snel, te gemakkelijk en doet er liefst geen moeite voor. Men vecht voor niets meer, niet voor zijn eigen rechten, niet voor een ander, zelfs niet voor zijn geliiefde of elkaar, niet voor liefde!

:lol: