freespirit |
20 januari 2012 18:33 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon
(Bericht 5945077)
Dat geloof ik graag.
Maar toevallig er op uit komen is ook kijken en blijkbaar strafbaar nu.
|
Zoals al is gepost is 'passief' uitkomen op kinderporno niet strafbaar. De vraag is natuurlijk waar men de grens trekt tussen 'actief' en 'passief' op kinderporno uitkomen, geldt actief opzoeken van zulk verderfelijk materiaal enkel als men betalingstransacties verricht of codes/paswoorden achterhaalt, of ook als men op sociale netwerksites en zoekrobots 'creatief' op zoek gaat naar materiaal op of net over het randje? Deze interpretatie zal volgens mij nog heel wat voer (en een dikke portemonee) voor advocaten en rechtsdeskundigen opleveren tijdens de rechtsgang van deze 'pedofielen'.
Verder is de wetgeving ook onduidelijk rond de definitie van 'wat is kinderporno', in sommige gevallen is dit natuurlijk overduidelijk en is er geen interpretatie mogelijk (ik denk hierbij aan seksuele houdingen vastleggen en zichtbaar contact tussen kinderen en volwassene). In sommige gevallen is deze definitie echter zeer divers interpreteerbaar, zo zijn naaktfoto's van kinderen op zich niet strafbaar (hoewel vele mensen dat tegenwoordig als 'fout' zullen aanvoelen) tenzij ze een erotiserend karakter uitstralen, een onnatuurlijke setting hebben of focussen op de 'private lichaamsdelen'. Maar wat is bijvoorbeeld 'erotiserend' ? Pedo's zullen naakte kinderen sowieso erotisch vinden en er opgewonden van geraken, mensen met een normale seksualiteit zullen daar geen speciale gevoelens bij krijgen. De lijn tussen wat kan en wat kan niet is dus zeer subjectief en zal sterk afhangen van de persoonlijke interpretaties van bijvoorbeeld rechters, magistraten, mensen bij de politie, hulpverleners, etc.
Enkel Japan kent momenteel een zeer duidelijke wetgeving op papier die stelt dat elke naaktafbeelding van kinderen in gelijk welke context als 'ongepast' en seksuele exploitatie van kinderen wordt beschouwd.
De maatschappelijke gevoeligheden zijn onder impuls van talloze gebeurtenissen en toenemende (grotendeels terechte) aandacht voor 'misbruik van kinderen' wel sterk toegenomen. In voorlichtings- en schoolboeken uit de jaren zeventig, tachtig en zelfs negentig werd het als doodnormaal beschouwd dat er prentjes instonden van blote kinderen, adolescenten en volwassen mensen (uiteraard met educatieve doeleinden), die konden zelfs redelijk expliciet zijn. In de hedendaagse schoolboeken of voorlichtingswerken verkiest men er toch vrijwel altijd voor om te werken met 'veiligere' tekeningen of animatiefiguren.
|