Sanne Smets
 

Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik hierover moet denken.

Dat meisje is 24 jaar, de perfecte leeftijd om een kind te krijgen, alhoewel carriere tegenwoordig voorrang dient te krijgen. Ik lees ook nergens iets over de vader, is die eigenlijk aanwezig? De procureur eist 20 jaar cel voor een 24 jarige vrouw met als argument dat ze haar ouders een kleinkind afgenomen heeft..


OK kindermoord is erg, maar die vrouw in het ongeluk duwen, kind ten laste, zonder partner, is ook erg. En met een dergelijk perspectief doen mensen domme dingen... de persoonlijke overlevingsdrang is groot.
Dat men een voorbeeld wil stellen snap ik ook, maar een 24jarige jonge vrouw met een heel leven voor zich, tot haar 44e opsluiten tussen criminelen gaat er mij toch wel ver over.


Ik weet niet of ik voor of tegen iemand kan zijn hier. Het is gewoon diep intriest dat de maatschappij geen andere oplossingen had voor deze vrouw toen de nood hoog was.

had ik niet verwacht , in een chiro-omgeving..

Waarschijnlijk heeft het slachtoffer het zelf uitgelokt, en heeft de daderes gehandeld uit wettelijke zelfverdediging. Dan volgt allicht een milde straf.

Als jij belachelijk doet, ik dan ook.

Kortom :

Voor Sanne is zelfs 20 jaar cel nog een lichte straf.

In een andere omgeving dan wel ? Scouts-omgeving ? KSA-omgeving ?
Ik verwacht nergens zo'n laffe moord op een pas geboren baby'tje.
Tja, en als het dan toch gebeurt, speelt 'de omgeving' geen rol. Enkel een gepaste straf is hier aanbevolen.

De maatschappij heeft zeer véél en voldoende oplossingen voor deze 'vrouw in nood'. Zij heeft er bewust voor gekozen deze oplossingen niet aan te spreken. Zij heeft nergens hulp gaan vragen.
Integendeel, zij heeft bewust gekozen om het baby'tje in koele bloede te vermoorden.

Ze zou een ongelukkige jeugd gehad hebben. Bovendien klagen haar ouders haar aan wegens het ontnemen van een kleinkind. Ik kan me voorstellen dat onder deze omstandigheden adoptie, abortus en andere mogelijkheden sociaal zeer moeilijk waren. Enkel erover denken kon al een probleem opleveren. Tot kindermoord overgaan is niet iets wat je in koele bloede doet. Dat snijdt door je hart, of het kind gewenst was of niet.

Ik heb een miljoen voor je. Kom het maar halen. Waarom bent u er nog niet? Soms is het niet zo simpel om een aangereikte oplossing aan te nemen. Is het nodig om daarvoor een tweede leven volledig kapot te maken? U beseft dat deze vrouw een zombie zal zijn als ze op 44jarige leeftijd uit de gevangenis komt. Een vrouw die nota bene al 24 ongelukkige jaren achter de rug heeft.

Er moet een andere oplossing zijn. Dit lijkt meer op een vorm van inquisitie. 10 jaar huisarrest, verplicht gemeenschapswerk doen en minstens 5 jaar prikpil lijkt me een stuk billijker.

Voorbeelden stellen is niet de taak van het gerecht, de wet moet gelijk zijn voor eenieder.

20 jaar is absoluut overdreven. En deze discussie sluit nauw aan bij de discussie van vorige week over prenatale abortus.

Je hebt hier een kind dat zwanger wordt en dat niet wil toegeven voor zichzelf en haar omgeving. Ze wil er van af. Normaal gezien, als die Sanne al haar vijzen had gehad, dan was het een wettelijke abortus geweest en had hier nooit iemand wat over gehoord.

Nu is dat kind in paniek en maakt ze verkeerde beslissingen. Maar wat is het verschil met een legale abortus? Een maand of 6.

Waarom is moord zo een gigantische misdaad? Omdat je een persoons leven beeindigd, en tegelijkertijd die persoon zijn hele omgeving doodongelukkig maakt.

In dit geval spreek je over een leven dat nog niet bewust was, kende zelfs het verschil tussen licht en donker niet. De omgeving wist niet eens van het bestaan van die kleine af, dus die zijn niet gekwetst, de moeder moeten we hier even buiten beschouwing laten, want die is eigelijk zowel slachtoffer als dader.
Eigelijk zijn er geen (zelfbewuste) slachtoffers.

Dit dus als een echte moord beschouwen is een brug te ver. Ik sluit me dan ook aan bij Mr. effect, er moet een andere oplossing zijn. Stuur die sukkel toch niet naar de gevangenis. Ze verdiend eerder medelijden dan straf.
Ik heb er oprecht compassie mee. Met Sanne he, slechts een heel klein beetje met het slachtoffertje..

Ik zou begot niet weten of ze een ongelukkige jeugd zou gehad hebben.
Ik heb de debatten in Leuven niet gevolgd.
Maar praat het hebben van een ongelukkige jeugd de moord op een onschuldige baby goed ? Er zouden dan begot een pak babymoorden dienen te gebeuren.
En of ik besef dat deze vrouw een zombie zal zijn als ze op 44-jarige leeftijd uit de gevangenis komt ? Dat zullen we binnen 20 jaar wel zien. Maar besef jij wel dat haar vermoordde kind zelfs nooit deze 44 jaar zal halen. Het kind haalde het maar voor even... Op zijn minst 15 minuten, in elk geval, want zolang heeft het geduurd voor haar pas geboren kindje afgezien heeft door het brute geweld van haar moeder, voor het haar laatste -en pas verkregen- adem uitstootte.

Uiteraard zijn er andere oplossingen dan 20 jaar cel : de doodstraf, maar dat is niet legaal in België.

Als er gradaties in moord zouden zijn, is een babymoord wel het meest laffe en het laagste dat er bestaat. Dit valt écht niet goed te praten, zeker als je weet dat de maatschappij zo veel sociale opvangnetten voorziet.

Ik raad je aan dringend een psychiater te bezoeken. De maatschappij heeft opvangnetten voor mensen die met zulke vreselijke gedachten rondlopen. Maak er gebruik van, voor je eindigt als je teergeliefde Sanne.

Die zaak van vorige week is toch anders. De moeder die het doodgeboren kind ter wereld bracht had dacht ik geen expliciete acties ondernomen om het kind te doden. Het kind zou dood geboren zijn door het drugsgebruik van de moeder.
Hier heeft dat meisje effectief haar kind gedood.

Ik had haar geen moord met voorbedachte rade aangesmeerd, maar doodslag.
Ik geloof wel dat ze die daad heeft gedaan in een opwelling van emotie en paniek.

In dit geval zou ik die persoon grondig psychisch laten evalueren op de volgende 2 vragen:
- Is ze een gevaar voor de samenleving?
- Bestaat de kans op herhaling.
In het eerste geval is gedwongen opname nodig. In het tweede geval gedwongen begeleiding.

Geen idee.

Het is wél nodig om de maatschappij, ons allen dus, te beschermen tegen een individu dat in staat is een baby te vermoorden.

Ben ik mee eens hoor. Alleen niet met het feit dat ze met die gedachte rondliep. Dit is een sukkeltje dat niet de moed/kracht/kennis had om de opvangnetten op te zoeken.

Iedereen is in staat te doden, wanneer je jezef niet in de hand hebt.

Iedereen is in staat te doden, wanneer je jezef niet in de hand hebt door paniek en emotie.
Hoe je reageerd in sommige situaties kun je op voorhand niet voorspellen.
Ik neem zelfmoord als voorbeeld.

Ik heb het even voor je verbeterd :

:-D

Ze heeft een slechte advocaat gehad die dacht dat hij haar vrij zou krijgen met "onweerstaanbare drang". Dat was op voorhand onmogelijk. Als gevolg van die strategie kijkt ze nu aan tegen moord met voorbedachte rade. Als ze van het begin voor doodslag hadden gegaan, dan had het misschien wel gelukt.
Maar das eigelijk een andere discussie.

Wie zegt dat ze de moed/kracht/kennis miste ?
Net zoals jij hier maar speculeert, zou ik het zelfde kunnen zeggen :
van zodra ze wist dat ze zwanger was, heeft ze dit steeds bewust verzwegen, en zelfs ontkent, omdat zij zich van in den beginne voorgenomen had om het kind bij de geboorte te vermoorden.

We zullen in de zieke geest van Sanne nooit kunnen binnenkijken. Gelukkig maar, want zo'n monster is mij geen seconde aandacht waard.

Jij zegt dat, ik vermoed eerder dat ze van bij het begin dacht "ik zal wel een misval krijgen" en wat later "het zal wel dood geboren worden". Wishfull thinking he.
En dan bij de geboorte de paniekreactie.