Bart Laeremans (Vlaams Belang): Jongerencriminaliteit: wraakroepende straffeloosheid.
 

Deze week werd in Antwerpen een 35-jarige man bijna dood geslagen omdat hij zijn vriendin probeerde te beschermen tegen jonge bandieten die het op haar handtas hadden voorzien. Door snel en accuraat te handelen slaagde de politie erin twee van de vermoedelijke daders te vatten. Een 17-jarige werd naar de gesloten instelling in Everberg overgebracht. De 13-jarige dader, voor wie geen plaats werd gevonden in een instelling, mocht dezelfde dag nog naar huis en kwam ervan af met ‘huisarrest’ en ‘vorming’. Op zijn elfde al opgepakt voor handtasroof, is hij nochtans geen onbekende voor de politie.

Dit recentste ‘incident’ is geen alleenstaand feit. Bepaald nieuw is het probleem al evenmin. Het plaatsgebrek in de (gesloten) jeugdinstellingen sleept immers al meer dan tien jaar aan. En dan hebben we het niet eens gehad over het uitblijven van een modern en afdoend jeugdsanctierecht zoals dat in andere Europese landen bestaat. Het beleid dat in dit land wordt gevoerd, is nog altijd gebaseerd op de jeugdbeschermingswet die dateert uit 1965. Uit een tijd dus waarin veel minder criminele feiten werden gepleegd, er nog respect bestond voor mensen in uniform en de samenleving functioneerde met één cultuur waarvan iedereen de gezamenlijke waarden en normen kende. Dat laatste aspect vormt een niet te onderschatten factor, want zoals blijkt uit cijfers van de Antwerpse politie is niet minder dan 80 procent van de opgepakte jongeren allochtoon.

Het Vlaams Belang klaagt al jaren aan dat de lakse wetgeving, gecombineerd met een chronisch plaatsgebrek in de jeugdinstellingen, leidt tot feitelijke straffeloosheid. Vandaag beklagen ook mensen uit de hulpverlening (in Gazet van Antwerpen) zich erover dat jonge criminelen er al te vaak ongestraft van af komen. Ze wijzen daarvoor met een beschuldigende vinger naar het politieke bedrijf. Niet zonder reden overigens. De jeugdbeschermingswet werd enkele jaren geleden weliswaar ‘gemoderniseerd’ en opgesmukt, maar in de praktijk werd het sindsdien alleen maar moeilijker op om jongeren in een gesloten instelling te plaatsen.

Om de jeugdcriminaliteit daadwerkelijk aan te pakken, moet eindelijk afgestapt worden van het lakse uitgangspunt dat een minderjarige delinquent per definitie zelfs slachtoffer is en hooguit mag worden onderworpen aan een beschermingsmaatregel. Jongeren zijn wel degelijk verantwoordelijk voor hun daden en moeten kunnen worden gestraft. Bovendien moet ervoor worden gezorgd dat deze straffen ook kunnen worden uitgevoerd. Een modern jeugdsanctierecht en bijkomende plaatsen in de gesloten instellingen zijn dan ook een dwingende en dringende noodzaak.

Bron: politics.be