Een job hebben en politiek actief zijn
 

Ik heb een vraag en had graag jullie standpunt hieromtrent gezien.

Ik zou mij graag politiek engageren, bij een jongerenpartij maar weet niet of dit een invloed kan hebben op mijn verdere loopbaan. Ik wil er het verdere verloop van mijn loopbaan niet mee op de helling zetten.

Is het een risico om je politiek te engageren wetende dat je niet zelfstandig bent? Kijken werkgevers hier naar bij sollicitaties en houden ze er rekening mee (postief/negatief).

Als je het goed speelt zal dat politieke engagement op termijn een goeie invloed hebben op uw job he. Maar dat moet je wel bij een machtspartij zitten. Op die manier geraak je aan de nodige pistons om uw carriere een duwke in de rug te geven.
Later kan je dan in beheerraden van belangrijke bedrijven gaan zetelen en zo.

Go for it ! Wees zo corrupt mogelijk, en uw job zowel professioneel als politiek zal er goed bij varen.

In het huidige Belgische politieke landschap kan dat vandaag enkel uitermate negatief uitpakken.

Ik weet natuurlijk niet wat voor soort job je graag zou willen uitoefenen, maar over het algemeen zien werkgevers graag kandidaten die de handen uit de mouwen willen te steken, initiatief nemen, leiding kunnen geven, in team kunnen werken, mensen motiveren, ... Of je dat nu kunt aantonen met het voorzitterschap van de plaatselijke sportclub of met je politiek engagement zal de meeste werkgevers worst wezen, als je het maar kunt aantonen. Alleen zul je misschien wel duidelijk moeten maken dat je je politiek engagement niet meeneemt op de werkvloer.

Het meenemen op de werkvloer wil ik zeker niet doen, die zaken moeten strikt gescheiden blijven. Het is alleen de vraag of de bazen het ook zo zien?

Ik werk momenteel eerder in een Marketing/Eventgerichte functie.

Stel dat jij baas bent, en je krijgt twee gelijkwaardige kandidaten voor je. En één van die twee zegt: "oh ja, ik heb ook in mijn vrije tijd nog een aantal events georganiseerd waar een paar honderd mensen op af zijn gekomen, en een publicitaire campagne geleid van x-1000 euro die ertoe geleid heeft dat mijn partij het beter gedaan heeft dan verwacht."
Wie zou de job krijgen?

Natuurlijk, als je vertelt 'ik ben politiek actief, maar in de verkiezingscampagne was ik een onbeduidende meeloper, en die campagne was trouwens een grote mislukking" - dan zou je beter je mond houden :lol:

Die zit wel haha.

Tis te hopen dat hij dus tussen de lijnen leest.

Er zijn er ook die het duidelijk niet op prijs stellen...

Ik heb daar een dubele kijk op .

Enerzijds vind ik dat je een job moet hebben om aan politiek te kunnen doen , omdat je indien je geen job hebt , je niet genoeg bagage en levenervaring hebt om aan politiek te doen .

Zou mogelijk geen slecht idee zijn om pas aan politiek te mogen doen na dat je vb 30 jaar moet geweerkt hebben . zo zou er ineens een nieuwe jobcreatie zijn voor 50 plussers die veel ervaring hebben en minder arbeidsintensief is .

Nu zijn er pummels in de politiek die geen enkele afiniteit hebben met de echte werkvloer en mens .

ANDERZIJDS . leidt een politieke loopbaan , in combinatie met tal van jobs enkel tot profitariaat en slecht beleid. omdat een mens van nature uit zijn beide jobs nooit rationeel zal kunnen uitvoeren , en geen rationele beslissingen zal kunnen nemen binnen de politiek die vb tegen de financiele expantie van zijn bedrijf ingaan .

De oplossing van jouw dilemma zit in je eigen tekst: NA dat je x jaar gewerkt hebt, NIEUWE job.
Anderzijds, vroeger was er een leeftijdsgrens voor politici (was dat niet minimum 40 jaar voor senaat?). Was dat toen zo veel beter?

Het punt is dat als deze jongen zich (terecht, niks op aan te merken) al afvraagt hoe zijn politieke actie een positieve of negatieve invloed zal hebben op zijn professioneel bestaan, dan kan je je inbeelden welke beslissingen deze jongen zal nemen en als functie van wat, eens hij een of ander mandaatje zal versierd hebben. Hij zal zich dan ook afvragen of deze of gene beslissing eerder een positieve of negatieve invloed zal hebben op zijn "job".

En we zijn weer beland bij wat ik altijd al beweer he: politici zijn corrupt, en dat kan ook niet anders. Ze gebruiken de beslissingsmacht (hier is die nog klein: ga ik bij een of andere politieke jeugdbeweging, dewelke, .... ) die ze hebben als functie van hun eigen overwegingen - zoals iedereen. Maar dat was niet waar ze die macht voor gekregen hadden.

Idd.

Stierenuitwerpselen.

Ik kan evengoed zeggen:
Werknemers zijn corrupt, en dat kan ook niet anders. Ze gebruiken de beslissingsmacht (bij sommigen heel klein, bij andere heel groot) die ze hebben als functie van hun eigen overwegingen. Maar dat was niet waar ze die job voor gekregen hebben.

CEO's zijn corrupt ...
Ambtenaren zijn corrupt ...
Ondernemers ... ah nee, als ondernemers precies hetzelfde doen dan is dat niet 'corrupt' maar 'vrije markt', en GOED.

Uiteraard is dat het geval. Maar werknemers krijgen geen macht. Aan werknemers die kaders zijn wordt beslissingsmacht gedelegeerd vanuit de eigenaars van een bedrijf. De kader-werknemer kan die macht aanwenden zoals hij wil, maar zal beoordeeld worden op hoeveel hij in de portefeuille van zijn baas heeft gebracht. Maw, hij doet met zijn ontvangen gedelegeerde beslissingsmacht wat hij wil (en dient daarmee zijn eigenbelang zoveel hij wil), maar weet dat hij op 1 en slechts 1 ding zal beoordeeld worden: hoeveel heeft hij opgebracht voor zijn baas. Aangezien dat zijn enige functie is als werknemer (opbrengen voor zijn baas) is het geheel aan hem van te doen wat hij wil. De baas kan op elk ogenblik vaststellen dat de werknemer zijn belangen niet meer dient en de gedelegeerde macht terugnemen, en de werknemer in kwestie buitensjotten.

Het punt is dat er in een werknemersstatuut perfect van uit gegaan wordt dat die werknemer zijn eigen, en enkel zijn eigen belangen zal dienen. Het komt er voor de werkgever op aan van te zorgen dat "zijn eigen belang dienen" erop neer komt van centen in 't laatje van de baas te brengen. Niemand gaat uit van "grote principes" bij een werknemer.

Bijvoorbeeld, als werknemer is het perfect acceptabel wanneer er over takenverdeling gepraat wordt, om op tafel te gooien "in welke mate is die taak in mijn voordeel". Dat is geen schande. Om bijvoorbeeld openlijk te ijveren om een interessant project mogen uit te voeren (en niet uw collega), opdat het interessant is voor uw carrière (in hetzelfde bedrijf, of ergens anders). Of omgekeerd, om tegen te pruttelen om een slecht project moeten door te voeren, dat schadelijk kan zijn voor uw CV. Of daar iets rond te negocieren. Heb ik bijvoorbeeld gedaan toen men mij absoluut een onderzoeksproject dat gedoemd was om te mislukken, wilde laten doen: ik heb onderhandeld dat het project zou hernoemd worden naar een "haalbaarheidsonderzoek". Anders zat ik met een mislukt project op de armen, terwijl ik met een gelukt haalbaarheidsonderzoek ben afgekomen ("inderdaad, het was niet haalbaar, om deze en gene redenen").

Daarentegen, een politicus, die zou zogezegd NIET voor zijn eigenbelang ijveren, maar wel voor het algemeen belang, en KRIJGT daarvoor macht (die niet gedelegeerd is, maar gekregen voor de tijd van zijn mandaat).

Ik ben lid van een politieke partij, en heb dit tevens vermeld op mijn C.V.

Punt is natuurlijk dat het de plaatsen van tewerkstelling beperkt om evidente redenen. Een liberaal verwacht men niet direct op een sociaal secretariaat of de RVA zou ik denken. Maar als je je overtuiging behartigt, is de kans dat je voor een job binnen een organisatie die diensten levert of goederen verkoopt strijdig met jouw politieke visie, kiest, toch klein. Tenzij uit absolute noodzaak. Of dat is bij mij toch het geval.

Zolang die dingen mekaar niet tegenwerken of tegenspreken is er niets aan de hand lijkt me.

Moest ik werkgever zij (wat niet is) dan lag jouw CV al direct in de prullenmand. Maar dit is natuurlijk maar mijn mening.

Het hangt ervan af voor welke partij u zich wil engageren en wat voor job u gaat doen. Als u voor het vlaams belang wil militeren en een carrière bij de overheid voor ogen hebt kan u wel in de problemen komen, zeker als u ook nog eens op een kieslijst zou gaan staan.

Ah bon ? Kijk, ik ben ervan overtuigd dat de staat veel te veel van de producerenden steelt als liberaal. Ik kan dus kiezen: met de dief meeheulen, of bestolen worden. Natuurlijk heul ik met de dief mee, zou ik denken ! Ik ga mij toch niet laten bestelen zekers !

Kleur bekennen is zelfmoord bij een solicitatie, zeker in de prive. Als er 1 van de mensen die moeten beslissen iets heeft tegen bvb socialisten, mag je dan nog zo een mooi CV hebben als je wilt, dan krijg je de job niet.

Bij de overheid kan je zo wel eens aan een job geraken, maar het advies voor nieuwe ambtenaren is steeds: lay low en go with the flow. Pas na uw vaste benoeming is het wijs om kleur te bekennen om sneller promotie te maken.