De omverwerping van de Tsaar en de rode revolutie
 

De omverwerping van de Tsaar en de rode revolutie

De term “de rode revolutie” symboliseert de communistische staatsgreep van 1917. Men kan makkelijk informatie vinden omtrent de opkomst van het communisme in Rusland. Er is veel geschreven over deze historische gebeurtenis en men kan hieromtrent veel literatuur vinden. Dit geldt niet voor de bronnen, die hierover schrijven. De media publiceren die geschiedenis die door de overwinnende partij werd geschreven. Als men afhankelijk is van één bron, dan is de kans dat men niet objectief wordt geïnformeerd groot. In dit artikel treft u gegevens omtrent de ondergang van Tsaristisch Rusland en de rode revolutie vanuit een niet-communistisch perspectief.

In West-Europa kijkt men negatief naar de autocratische regeringswijze van de Russische Tsaren. Men ziet de Tsaar als onderdrukker en uitbuiter van het volk. Westerse machten participeerden, in het begin van de 20ste eeuw, in de omverwerping van de Tsaar en ze steunden de rode revolutie. Het communisme werd in West-Europa door Karl Marks geformuleerd en later door Lenin in Rusland geïnstalleerd. Het omverwerpen van de Tsaar werd door Amerika op een bijzonder niveau gesteund. De Amerikaanse bankier Jacob Hirsch Schiff van Kuhn Loeb & Company, financierde vroegtijdig het communisme in Rusland. Andere westerse instituties zoals het Vaticaan, steunde tevens de omverwerping van de Russische Tsaar. Het tsaristische Rusland was in de 20ste eeuw aan het uitbreiden en zou de wereldmacht worden. Om de dreiging van de expansie van Rusland tegen te gaan, alsook de machtspositie van het Westen te waarborgen, werd (in 1917) in Rusland het regressie communisme gelanceerd. Het Tsaristische Rusland wist zich op belangrijke vlakken goed te ontwikkelen. Met name dankzij het bestuur van Russische politicus, Sergei Witte, (1892-1903) bevorderde het Tsaristische Rusland zijn economie, industrie, etc. Kennelijk werd er van buitenaf getracht dit ontwikkelingsproces te stoppen. Dit valt te verklaren uit het feit dat de Amerikaanse bankiers in 1905 de oorlog tussen Japen en Rusland financierden, wat een poging was om de Russische ontwikkelingen te saboteren. Het Tsaristische Rusland had hele goede banden met het koninkrijk van Servië. Hierdoor kon het Tsaristische Rusland zich uitbreiden tot de Balkan, wat een directe bedreiging vormde voor de Germaanse, Romaanse, Amerikaanse en Vaticaanse machtspositie in Europa. Teneinde dit gevaar een halt toe te roepen werd door het Westen en het Vaticaan het regressieve communisme in Rusland gelanceerd, hetgeen Rusland aan de rand van de biologische, morele, spirituele, sociale en economische afgrond bracht. De omverwerping van de Tsaar was een misdaad. De rode revolutie was een bloedbad en de introductie van het communisme (in 1917) in Rusland betekende de implementatie van een zeer ondemocratische en criminele ideologie. De Tsaren worden onterecht afgeschilderd als onderdrukkers van het Russische volk. Dat wordt door communistische kringen verkondigd om de revolutie goed te praten. De echte onderdrukkers en beulen van de Russen waren de vertegenwoordigers en dictators van het regime na de Tsaar. De communisten doodden dertig miljoen Russen, tijdens de rode revolutie in Rusland, en tot de ineenstorting van het communisme in 1989, 55-56 miljoen. Tijdens de rode revolutie werden aanhangers van de Tsaar samen met hun families geëxecuteerd. In het communistische tijdperk introduceerde de communisten de zogenaamde collectivisatie van het voedsel en dit resulteerde in de verhongering en verdorsting van miljoenen Russen. Er werden strafkampen door de communisten gebouwd, waar anders denkende en tegenstanders van het regime vermoord werden. De communisten vermoordden in 1918 ongeveer 1.500 familieleden van de Tsarenfamilie, de Romanovs. In Rusland hadden de communisten 130.000 Russisch- Orthodoxe geestelijken en andere vertegenwoordigers van de Russische Kerk vermoord. Tijdens het communisme in Rusland, werden er ongeveer 60.000 Russische kerken, kloosters en andere heiligdommen met de grond gelijk gemaakt.

Feiten inzake de welvaart van het Tsaristische Rusland

Zou je kunnen stellen dat de Russische bevolking onderworpen werd aan een economisch onverantwoord beleid tijdens de Tsaren, hetgeen de rode revolutie zou kunnen rechtvaardigen en verklaren? Juist na de val van de Tsaar werd de Russische samenleving naar de afgrond gebracht, zowel op moreel als economisch niveau. De omverwerping van de Tsaar alsook de implementatie van het communisme, riepen halt toe aan de groei van de Russische welvaart, veroorzaakten chaos, burgeroorlogen en crisissen. Rusland ontwikkelde zich tot een zeer geïndustrialiseerde samenleving tijdens de Tsaren Nicholas II en Alexander III. Eén van de bijzondere kenmerken van het laatste tsaristische regime in Rusland was de combinatie tussen een hoge mate van autocratie en een liberaal-georiënteerde economische politiek. De laatste Tsaar gaf ruimte aan en zijn regering financierde een moderniseringbeleid gericht op het bevorderen van de industrialisatie en industriële capaciteiten van Rusland. Hierdoor werden de productieprocessen in het land aanzienlijk verbeterd. Na de constituele hervormingen van 1861 nam de ontwikkeling van het kapitalisme toe en tegen het einde van de 19de eeuw wist de Russische industriële output met factor zeven toe te nemen. De geschiedkundigen op het vlak van economie stemden unaniem in met het feit dat tussen 1819 en 1900 de Russische economie aanzienlijk toenam, hetgeen bevestigt dat de rode revolutie niet noodzakelijk was uit economische overwegingen. De Russische bevolking had dus geen baat bij de rode revolutie.

Hoe het communisme succesvol kon worden geïnstalleerd

Aan het einde van de 18 eeuw formuleerde Karl Marks, Duitser van afkomst, de ideologie van het communisme. Het communisme zocht naar een centrum, hoofdkwartier. Uiteindelijk werd het hoofdkwartier van het communisme (de Komintern) in Moskou gelanceerd. Vanuit Moskou werd het communisme in heel Oost-Europa verspreid, maar de wortels van de Komintern bevinden zich in het Westen.

In het begin van de twintigste eeuw ging het goed met de Russische welvaart. In 1904 kwam Rusland terecht in een oorlog tegen Japan. Deze oorlog eindigde in een nederlaag voor Tsaristisch Rusland. Het ging wat slechter met de Russische welvaart vanwege die oorlog. Deze situatie bracht een zekere mate van ontevredenheid onder de bevolking en zorgde voor draagvlak voor nog meer kritiek op de Tsaristische regering. Tijdens de oorlog tussen Japen en Rusland arriveerden de eerste verkondigers van het communisme in Rusland. Deze partijen organiseerden in het geheim de ondergrondse, revolutionaire, communistische beweging en propageerden anti-tsaristische propaganda onder de Russische bevolking. Dit had als doel ontevredenheid onder de bevolking te stimuleren en de Tsaar de schuld te geven van de slechte welvaart en het ontstaan van de oorlog. De Tsaar was niet verantwoordelijk voor het escaleren van de oorlog tussen Rusland en Japen in 1904. De Tsaar probeerde juist de Russische welvaart te verbeteren. De Amerikaanse bankiers, onder invloed van de machtige bankier Jacob Hirsch Schiff van Kuhn Loeb & Company, financierde Japan in de oorlog tegen Rusland. Het financieren van deze oorlog tegen Rusland als doel de economische ontwikkelingen van het Tsaristische Rusland een halt toe te roepen en zo kritiek op de Tsaar vanuit de bevolking te bevorderen, hetgeen in uiteindelijk de omverwerping van de Tsaar en de invoering van het communisme moest leiden. De oorlog tegen Japan zorgde voor interne problemen in Rusland. Deze verslechtering van de situatie had positieve effecten op de strategie van de communisten. De communisten moesten goed gefinancierd worden om hun revolutionaire activiteiten te kunnen uitvoeren. Door dezelfde bronnen die de oorlog tussen Japen en Rusland financierden, werd de communistische beweging in Rusland gefinancierd. De oorlogen tussen Japen en Rusland in 1904, maakte de weg open voor de eerste communisten.

De eerste wereldoorlog, het eind van de Tsaar, is nabij

De monarchie van Oostenrijk en Hongarije viel in 1914 het koninkrijk van het orthodox-christelijke Servië aan. De Tsaar van Rusland, Nicolaas Romanov II, probeerde het Servische koninkrijk te beschermen tegen de aanval. Hierdoor belandde het tsaristische Rusland in een nieuwe oorlog. Deze oorlogsomstandigheden zorgde voor een verslechtering van welvaart in Rusland. In Rusland dreigde namelijk een gebrek aan voedsel te ontstaan, omdat Russische boeren vanwege de oorlog gerekruteerd werden als soldaten. Hierdoor ging de agrarische sector in zekere mate achteruit. De bevolking werd steeds meer ontevreden. De escalatie van de eerste wereldoorlog, heeft Tsaristisch Rusland diep geraakt. Uit New York arriveerde in Rusland een zeer getrainde elite om bij te dragen aan de omverwerping van de Tsaar en het installeren van het communisme. De Britse geschiedkundige, Anthony Sutton, schrijft dat Walstreet destijds de, van Amerikaanse afkomst, revolutionair Leon Trosky financierde. Deze Trosky was in februari in 1916 te New York geboren. Hij rekruteerde Amerikanen uit Manhattan en trainde hen als gewapende revolutionairen waarvoor hij door Walstreet werd gefinancierd. Diezelfde communistische elite arriveerde vanuit de VS (via Duitsland) naar Rusland in 1917 en had op dat moment 20 miljoen dollar in goud bij zich. Vervolgens participeerde deze groep in de omverwerping van de Tsaar, wat getuigt dat Westerse landen zoals Amerika en Duitsland betrokken waren bij de omverwerping van de Russische Tsaar. Deze groep bestond uit communisten die zich op internationaal niveau inzetten ten behoeve van het communisme. Terwijl het vermogen van de Tsaar afnam, werden de communisten goed gefinancierd door het Westen. In 1917 arriveerde Vladimir Lenin (met kilo's Duitse goud) uit Duitsland naar Rusland. De macht werd door de communisten overgenomen.

Communistische misdaden in Rusland

De eerste communistische misdaad in Rusland waren de grootschalige bloedbaden onder pro-tsaristische Russen. Stalin en Lenin implementeerden bepaalde systemen op het vlak van de agrarische sector. Hierbij moet men denken aan Kolkhozes en Sovkhozes. Het gevolg van dit beleid was zeer destructief voor de Russische bevolking. Het leidde namelijk tot de vernietiging van de agrarische sector, waardoor er miljoenen Russen verhongerden. Dit kan niet anders worden gezien dan een regelrechte (doelbewuste) genocide tegen de Russische bevolking. Bovendien voerden de communisten in Rusland ook maatregelen door op het gebied van de huwelijks- en gezinsmoraal. De communisten introduceerden het principe van “samenwonen” teneinde het concept van het huwelijk hiermee te vervangen. Daarmee vervaagde de kern van de samenleving, “het gezin” . Het effect hiervan was dat er miljoenen onwettige kinderen geboren werden. Dit werd een groot sociaal probleem in Rusland. Dit communistische beleid op maatschappelijk vlak, bracht ontsporing onder de Russen, waardoor criminaliteit, prostitutie, verslaving, etc. als epidemieën werden verspreid.

Conclusie: Als men de feiten in beschouwing neemt dat de oprichters van de Komintern, het hoogste orgaan van de USSR, niet Russisch, maar Duits, Amerikaans, Hongaars waren, het communisme in Rusland door buitenlandse machten werd gefinancierd en de gevolgen van het communisme de Russische samenleving vervaagden kan de conclusie getrokken worden dat na de val van de Tsaar de Russen geleid werden door een anti-Russische elite.

Stelling: Na de omverwerping van de Tsaar werd Rusland blootgesteld aan een destructief beleid, hetgeen de Russische bevolking op moraal, sociaal, spiritueel en economisch vlak naar de afgrond leidde.

Het interessante is dat de meeste Russische revolutionairen aristocraten waren en dus streden voor een volk waartoe ze zelf niet behoorden.

Voor welke volk streden ze dan? Kan je het nader toelichten?

De officiële literatuur wemelt van “gegevens” dat het Tsaristische Rusland, waar de arbeiders en boeren onderdrukt zouden worden en geen rechten genoten, op agrarisch, economisch en industrieel vlak onderontwikkeld zou zijn geweest. Dit klopt niet. Rusland kende echter een hoge industriële ontwikkeling in het begin van de 20ste eeuw. Rusland vervaardigde destijds meer ruwe grondstoffen dan bijvoorbeeld de VS en had zelfs een overschot aan voedsel. De Westerse machten, Frankrijk, GB, Duitsland en Amerika voelden zich bedreigd door het welvarende en grote Rusland dat hoge geboortecijfers hanteerde en een sterke militaire macht was. Het tsaristische Rusland zou het plan van Washington om de leidende rol in de wereld te bemachtigen, een halt toe roepen. Geen één van deze Westerse landen had het beste met Rusland voor en achten het land als een gevaarlijke concurrent.

De Amerikaanse geschiedkundige Ralf Eperson stelde vast dat de rode revolutie niet veroorzaakt werd door opstandige, uitgebuite arbeiders en boeren en door het Westen werd gefinancierd en georganiseerd. Hij beweert eveneens dat er geen sprake zou zijn geweest van een communistische revolutie in Rusland. Hij karakteriseert de rode revolutie van 1917 als een koloniale (wellicht ook een anti-Slavische) genocidale agressie van de VS en West-Europa tegen Rusland. Het ten uitvoer brengen van de val van de Tsaar werd uiteindelijk toevertrouwd aan de communisten, maar het kon net zo goed aan een andere partij worden toevertrouwd. Een andere beweging of zelfs een dynastische concurrent van de Tsaar, zou eventueel zijn omverwerping hebben kunnen uitgevoerd. Maar de keuze ging uiteindelijke naar de communisten. Uiteindelijk werd er bepaald dat de revolutionairen in de naam van de “armen en onderdrukten” de Russische staat alsook intellectuele elite konden vernietigen. Bovendien was het ook bekend dat door middel van het communisme de Russische Orthodoxe Kerk kon worden vernietigd, waar het geopolitieke beleid van het Vaticaan eeuwen lang op uit was. In Rusland zou men het christendom vervangen door het communisme, hetgeen tot in detail gepland werd binnen de regering van de VS, inclusief de uitroeiing van miljoenen Russen door middel van uithongering die plaats vond in de jaren 30 van de 20ste eeuw. Deze conclusie is gebaseerd op de teksten van de Amerikaan Ralf Eperson.

Zelfs in West-Europa vond de vervanging van het christendom plaats. In het Rusland kon dit niet plaats vinden zonder de omverwerping van de Tsaar.

Waar de fuck komt die tekst vandaan?

:lol:

Trosty was in februari in 1916 aanwezig in Amerika bij een bankier. Toen rekruteerde hij revolutionairen. Hij was toen niet daar geboren, dat is een schrijffout.

Dit is gewoon te belachelijk. Tsaristisch Rusland was zowat de meest achterlijke en repressieve natie ter wereld. Ik snap dat sommigen het communisme niet genegen zijn, maar het tsarisme verdedigen is gewoon te dom voor woorden.

En werd daarna vervangen door een "democratie" die zo mogelijk nog achterlijker was en al zeker pakken meer repressief. Veel beter was het dus niet.

Repressiever dan onder de tsaar is onmogelijk, zelfs als zouden ze het geprobeerd hebben. Als je denkt dat absolute monarchie beter is dan Socialisme vrees ik dat we al snel zijn uitgepraat.

Wat was het regime van Stalin dan?

Kwatsj! De Okhrana was immers maar een beginner vergeleken met de wurggreep die de Cheka, de NKVD en de KGB op de Sovjet maatschappij hadden.

Man, als jij denkt dat de heerschappij van Stalin rooskleuriger was dan dat van Nicolaas 2, dan ben jij echt niet gezond bezig.

De revolutionairen hebben de kans om een geleidelijke overgang naar een democratie te hebben wel mooi naar de vaantjes geholpen.

Dat vraag ik me ook af.
Nogal wat fouten, en een heel "selectieve" kijk op de geschiedenis.

De conclusie ...
... gaat bijvoorbeeld helemaal voorbij aan het feit dat de Westerse mogendheden zelfs militair de Witten hebben gesteund, en dat ook het tsaristisch regime deels vanuit het Westen gefinancierd werd (schulden die de SU overigens niet overnam).

Dit is zowat het meest achterlijke, onveroorloofde, naïeve, foute zever dat ik ooit heb gelezen. Niets of niemand kan de door en door in-slechte, machtswellustige, karaktergestoorde drollen genaamd Lenin en Stalin evenaren.

Er was geen régime erger en wreder dan het hunne. Het Russische volk is er nog steeds niet van bekomen!!


Sommige mensen moeten echt eens leren denken. Met hun hersenen, voor zover die in staat zijn te werken.

De tsaar heeft het aan zichzelf te danken, toen hij in 1905 op wat bekend werd als "Bloedige Maandag", 22 januari (juliaanse kalender 9 januari), in het wilde weg liet schieten op een vreedzaam, patriottisch gekaderd protest onder leiding van priester Grigoriy Gapon, waarbij de arbeiders portretten van de tsaar droegen en de tsaarhymne zongen, en hun volle vertrouwen in hun "vadertje" legden om de wantoestanden in de Peterburgse fabrieken aan te klagen.

Het volk verloor zo het geloof in de tsaar. En de kerk kon niets ondernemen tegen de roden omdat zij (i.t.t. de ontwikkeling van een katholieke arbeidsbeweging in het Westen, in ons land de daensisten) door het systeem van het caesaropapisme (1700-1917) de tsaar moesten erkennen als absoluut hoofd der Russisch-orthodoxe Kerk.

Wie de 19de eeuwse Russische literatuur een beetje kent, ik denk dan vooral aan Dostojewski's "Bezetenen" (besy) and Toergenjew's "Vaders en Zonen", weet dat de kiemen der revolutie al zichtbaar waren tijdens de jaren 1860 wanneer het spook van het 'nihilisme' opduikt. Het ronduit achterlijke absolutisme, het feodale stelsel en de late afschaffing van het lijfeigenschap (1861, over een periode van 20 jaar) hebben ervoor gezorgd dat het zgn. nihilisme zo'n goeie bodem had aldaar. Veel meer dan in de rest van Europa, dat werd toen ook al opgemerkt.

Maar na Bloedige Maandag keerde ook het volk zich tegen de tsaar.

Bovenstaand onderschrift "De welvaart en de beschaving van een maatschappij houdt op te bestaan vanaf het moment dat de Koningen verjaagd worden. Zie RUSLAND, CHINA, Roemenië, Cambodja, Iran, en nog zoveel andere landen." is dus klinkklare onzin. De welvaart en beschaving van een Russische moesjiek onder vadertje tsaar? Ha!

Ken jij veel Russen dan? In Moscow verkopen ze gewoon portretten van Stalin op straat. Geen haan die ernaar kraait. De meeste oudere mensen praten met heimwee over de Sovjetunie. De grootmoe van mijn ex huist nog steeds in haar appartementje waar voor haar gas, elektriciteit en water nog gratis zijn, en goed verwarmd in de winter.

Je kan dat zelfde argument maken voor de laatste tsar.

Ik ben geen communist, maar ik ben geneigd je gelijk te geven. De mening die ik hierboven ventileerde was ook het standpunt van de Duitse katholieke auteur van het werkje "Die Russische Gottlosenbewegung" (1933).

Ah? Toen het gros der bevolking ongeletterde boeren waren die de pope hun velden liet wijden?

Het communisme heeft industrialisering gebracht, onderrichtte het volk, en heeft in korte tijd van de USSR een wereldmacht gemaakt. Zelfs in de jaren 1920 en 1930 wilden de traditionele boeren, die hun religie niet wilden opgeven en de culturele revolutie wantrouwden, in geen geval terug naar de tijd van "vadertje" tsaar.

We hebben het dan nog niet gehad over de vervolging van alle niet-orthodoxen onder het tsarisme, en met name de oud-gelovigen.