Jeugdbeschermingsrecht ipv jeugdstraf- of jeugdsanctierecht, de juiste weg?
 

Jeugdbeschermingsrecht is op zich een nobele keuze. We willen jongeren die meestal uit een problematische opvoedingssituatie komen (de POS-jongeren) beschermen tegen zichzelf en zo een herkansing geven. Een herkansing op een nieuwere en betere opvoeding of een correctie op een verkeerd aangeleerde opvoeding.
Maar onze jeugdinstellingen zitten inmiddels afgeladen vol.
Jeugdgevangenissen zijn er niet veel en worden alleen maar in zeer extreme gevallen en bij herhaaldelijke recidivie toegepast.

Is dit systeem nog wel modern, als je bv beseft dat minderjarige overvallers op een supermarkt te Limburg uit het Luikse, na door het personeel te zijn overmeesterd door de politie na enkele uren weer werden vrijgelaten?
Of als je beseft dat bendes expres minderjarigen inzetten, omdat ze weten dat deze hun straf mislopen?



Is het systeem nog wel aangepast aan de hedendaagse realiteit en is het altijd zo opportuun om te kiezen voor jeugdbeschermingsrecht?

Daarom dat ze beschermd worden hé, om dergelijke voorstellen een beetje te temperen.

Theoretisch gezien zou ik zeggen dat possers beter af zijn met jeugdbeschermingsrecht, en moffers beter af zijn met jeugdsanctierecht (nu ja, niet zij, maar de maatschappij). Grootste probleem is natuurlijk dat pos en mof zich niet makkelijk van elkaar laat afbakenen... In theorie zou ik ook possers liever gescheiden zien van moffers (andere instellingen), maar ook dat is in de praktijk helemaal niet haalbaar...
Ik denk dat een jeugdrecht dus best vooral zo flexibel mogelijk is, met een hele stapel alternatieven waaruit de jeugdrechter of het comité kan kiezen. En dat is ook heden ten dage zo, alleen zijn er duidelijk onvoldoende plaatsen...

Ik heb de indruk dat je pos en mof dooreen haalt.
Een pos-dossier wordt niet enkel opgesteld omdat de minderjarige iets heeft mispeuterd. Een gezinssituatie kan ook een aanleiding zijn tot het opstellen van een pos-dossier. Het pos-dossier wordt opgesteld door de jeugdbrigade van de lokale recherche van de federale gerechtelijke politie, eventueel indien nodig voor de jeugdrechtbank.
Een mof is een als misdrijf omschreven feit, een misdrijf maar dan gepleegd door een minderjarige. Deze mof kan aanleiding geven tot het opstellen van een pos-dossier.

Twee. Een pos-situatie leidt ook niet noodzakelijk tot het plaatsen in een instelling.

Ik begrijp niet waarom je niet reageert op het feit dat groentje-18 geen onderscheid maakt tussen POS- en MOF situaties.
Er is geen sprake van wie beter af is: POS kan politioneel worden opgelost, mits ondersteuning, begeleiding van de hulpverlening vanuit de welzijnssector. MOF-situaties zijn juridisch bepaald. ( als iemand van 15 iemand om het leven brengt spreken we niet van een moord of doodslag, maar wel van een MOF, een als misdrijf omschreven feit ).

Dat onderscheid is er enkel maar theoretisch.
Er zijn jongeren die overduidelijk in een POS zitten, er zijn jongeren die overduidelijk in een MOF-situatie zitten, en dat heb je nog die grote groep jongeren waarvan dat onderscheid niet te maken valt met beslissingsboompjes, of waarvan het onderscheid helemaal niet te maken wordt, en dan is er ook nog de overlap met psychiatrische problemen.

Het onderscheid tussen een MOF en een POS is zeer simpel: bij een MOF zijn er strafbare feiten gepleegd. Men valt terug op de term 'als misdrijf omschreven feiten' omdat minderjarigen buiten het reguliere strafrecht worden gehouden. De jeugdrechter kan ze natuurlijk nog uit handen geven als hij van oordeel is dat de opvoedende maatregelen geen effect meer kunnen hebben.

De indeling gebeurt op basis van de reden waarom het Openbaar Ministerie een zogenaamde beschermende maatregel vordert van de jeugdrechter. Indien een minderjarige opvalt door slecht of zelfdestructief gedrag zoals spijbelen, druggebruik, enz. of bv. verwikkeld is in een vechtscheiding van de ouders heb je een POS. Het kan zijn dat een minderjarige door een dergelijke stresserende situatie begint met vandalisme of diefstal om drugs te betalen. Dan heb je een MOF.

Je kan inderdaad stellen dat het soms misschien beter is om een straf op te leggen, al is het maar om het symbolisch gewicht. Echter is dat ook maar perceptie. De jeugdrechter kan bv. eerst een verblijf van 1 maand in een gesloten jeugdinstelling opleggen en na evaluatie van het gedrag van de minderjarige in die periode er nog een maand bij doen of hem bv. nog twee maand huisarrest opleggen (hoewel dat weer een extra inspanning vraagt van de politie).

Zo simpel is dat natuurlijk allemaal niet.
Ik ken iemand die als tiener soms eten ging stelen uit winkels omdat haar ma soms gewoon zonder boe of ba een paar dagen wegbleef en onvoldoende geld en eten achterliet. Meisje had ook niet altijd de moed om te gaan bedelen bij ouders van vrienden. Dat is juridisch gezien een MOF maar de POS overweegt. Eens op de vingers tikken omdat ze hamburgers gestolen heeft gaat niet helpen, bij recidivisme kan je een alternatieve straf overwegen maar da's gewoon zielig in zo'n situaties. Vergeet de MOF, kijk naar de POS.
en zo zijn er helaas héél veel verhalen.
jongeren die onder dwang meehelpen met een MOF, bijvoorbeeld, en vooral hulp nodig hebben om uit die situatie te geraken waar ze niet eens wilden inzitten.

En dan zijn er ook nog de jongeren die mogelijks aan het begin van een delinquente carrière staan. Verkeerde vrienden, meelopen, vaak ouders die niet het nodige toezicht uitoefenen. Al snel voor het eerst in aanraking met de politie. Als je zo'n jongere opvangt samen met andere jeugddelinquenten, weet dan goed dat je ze verder richting delinquente carrière duwt. Ze leren vanalles dat ze beter niet leren, de attitude van de andere bewoners dreigt nogal eens 'besmettelijk' te zijn, en eens terug thuis zijn ze volledig vervreemd van de 'goeie vrienden' die ze nog hadden. Veel ouders laten hun kinderen trouwens niet graag omgaan met kinderen die in een instelling hebben gezeten. Daar kunnen ze dus al niet meer naartoe, dan maar naar die vrienden wiens ouders het ook niet kan schelen...

Als een minderjarige een MOF pleegt, wordt er uiteraard gekeken naar de context, de familiale situatie in het bijzonder.
Mechelen kent de overlasttaks, voor plegers van bepaalde MOF. De ouders kunnen de taks ontwijken door een opvoedingstraject te volgen.
POS en MOF zijn nauw aan elkaar verbonden, toch alleszins binnen de context. Het blijven desondanks twee totaal verschillende begrippen.

Dat klinkt allemaal mooi, maar de realiteit is dat er in de instellingen jongeren worden samengebracht die beter niet bij elkaar gestoken worden.

http://www.telegraaf.nl/binnenland/1...en_zijn__.html

Wel Groentje aansluitend op jou openingspost past ook dit verhaal. Begon reeds eerder met bericht dat die gasten bij de reclassering bekend waren. Schijnbaar is er niet veel gereclasseeerd gezien deze situatie.
En nu zijn de ouder ook nog medeverantwoordelijk of medeplichtig vermist zij een misdaad dekken. Incluis de familieleden waar ze eventueel ondergedoken zitten.

En dit snap ik al helemaal niet, hij staat vet op de video met een pistool, maar vlgs mam zou hij zoiets nooit durven.
Ochgottekes toch tis toch zo een braaf dutske, hé, hij zal nu wel in zijn broek doen nu de flikken achter hem zitten.
S:roll:rry, dikke bullshit verhaal. Die gasten schermen mekaar allemaal af.
http://www.telegraaf.nl/binnenland/1...huldig___.html

Opakken en het land uitzetten, geen pamperen meer. Wanneer gaat de regering dat eindelijk eens verstaan?:x

http://www.telegraaf.nl/binnenland/1...ofmoord__.html

Het befaamde spreekwoord: Te laat de put gevuld alst kalf verdronken is..
Wel alom bekend maar toepassen is punt twee.:roll:

POS of MOF...
sowieso al een verkeerde benadering.
Duidelijkheid is wat nodig is voor een degelijke opvoeding, een degelijk preventiebeleid, een degelijk strafrecht,...
En al die termen en progressieve maatregelen dragen daar niet toe bij.

Het huidige systeem komt pas in gang voor jongeren die al in het lang en het breed deel uitmaken van een criminele groep.
Die groep ondergraaft dan ook nog eens het effect van de belachelijk lage straffen.
Gearresteerd worden, opgesloten worden, veroordeeld worden, gekend zijn voor x-aantal feiten, neerbuigend gedrag naar agenten, rechters, advocaten, pers, ...
Allemaal evenzoveel dingen die in die kringen geen nadeel zijn maar juist aanzien opleveren.

Oplossingen zijn er wel degelijk. De simpelste en meest voor de hand liggende zijn echter politiek incorrect verklaard.
Zware misdaden en allochtoon? Repatriatie.
Zware misdaden en autochtoon? Verbod om nog ooit in een straal van 50 kilometer rond de plaats van de misdaad én de huidige woonst te komen.
Gevolg is een breuk tussen de dader en zijn omgeving. Dat levert twee voordelen op. Hij kan zich niet wentelen in het 'verdiende ontzag' van zijn metgezellen en hij is niet langer een negatief 'voorbeeld' voor de nog niet verloren jongeren in zijn omgeving.

Simpel de vraag durven stellen. Wat is belangrijker? Onze samenleving of het uitschot dat op onze zwakheid en lafheid teert?

dus een kleine die in zijn pubertijd een pakske sigaretten pikt mag nooit meer in een straal van 50km bij zijn woonst komen?

tsja, lekker hersenloos lijkt me

ja ze stoppen die jongeren in een instelling zoals Mol.
Zij komen daar nadien volledig aangepast aan de maatschappij uit.

Grote geriefelijke bungalowparken bouwen , die echter zwaar bewaakt worden
zodat de bewoners niet kunnen uitbreken. Hierbij een uitgekiend systeem van
perceptief zelfbestuur en mogelijkheid om door scholing je "vrijheid" te verdienen.

Wie 18 geworden is en nog niet gerehabiliteerd is, mag naar de "volwassenengevangenis".

Psychiatrische gevallen horen hier echter nooit thuis ! die moeten aangepast opgevangen worden (*)

(*) Meer kinderpsychiaters zijn een dringende noodzaak !

POS, is dat bijv. ook als gezin leven in armoede ?

Dat is sterk afhankelijk van de definitie die u aan "armoede" geeft.

Ja en iedereen die afwijkt van de norm onder de medicatie zetten.
En zij die teveel afwijken, vastbinen en electroshoks geven.

Ik zou ze precies in absolute luxe laten leven met "zelfbestuur" zodat ze de smaak van een goed functionerende maatschappij te pakken kunnen krijgen en zich vrijwillig zouden laten scholen om ook "buiten" de luxe van een bungalowpark van een goed bestaan te laten verzekeren.

De psychiatrische gevallen zijn zieken en moeten als dusdanig met de nodige expertise behandeld worden - lobotomieën en chemische/electrische sedatie zijn systemen die niet meer gebruikt worden.