De naakte waarheid over Dexia
mededeling over de gang van zaken door Jean Pierre van Rossem.
--------------------------------------------------------------
Het valt op dat zowel het Parlement als de burger (die straks moet opdraaien voor het wanbeleid bij Dexia) via minister Steven Vanackere geen degelijk inzicht krijgen in het zeer complexe Dexia dossier. Tal van gegevens worden door voorzitter Jean-Luc Dehaene en door topman Pierre Mariani blijkbaar enkel doorgespeeld aan Luc Coene van de Nationale Bank. Na een incident in een Kamercommissie, waarbij gegevens uitlekten, verklaarde dezelfde Coene zich geen tweede keer te laten vangen bij de mededeling van gegevens zie: De Tijd van 2 mei, p.3, “Coene: In de toekomst is het niet meer de bedoeling nog naar het parlement te gaan, behalve als ik verplicht ben inlichtingen te gaan geven. Ik heb geen zin om me tweemaal te laten vangen.”
Nog steeds op 2 mei betitelde De Tijd een uitspraak van Coene als volgt: “Dexia nu opdoeken zadelt ons met verlies van 125 miljard op.” Waar draait het allemaal om? Door een puur boekhoudkundige constructie bedraagt het kapitaal van de restbank Dexia – in werkelijkheid een bad bank zonder klanten – op papier nog 2 miljard in werkelijkheid zou het om minus 2.1 miljard gaan). In het meest optimistische geval zal de herstructurering van Dexia in het komende jaar gepaard gaan met nieuwe verliezen. Volgens Coene bedragen de activa van Dexia momenteel nog 250 miljard, maar zouden ze bij gedwongen verkoop voor een verlies van 125 miljard zorgen (en zouden ze in werkelijkheid maar 125 miljard meer waard zijn). Om te verhinderen dat Dexia omvalt moeten België en Frankrijk nieuw kapitaal investeren in de bad bank. Hoeveel is volgens Coene nu nog koffiedik kijken. In werkelijkheid weten we dat de werkelijke schulden van Dexia schommelen tussen de 250 tot 350 miljard (in het slechtste geval 403 miljard). De meest gunstige verwachtingen zijn dat Dexia, dat vorig jaar 16.4 miljard verlies leed, dit jaar opnieuw 2 �* 3 miljard verlies zal lijden wegens de aanhoudende wanprestaties van DCL (Dexia Crédit Local). Als dit verlies niet kan worden aangezuiverd verliest Dexia, dat in geen enkel opzicht nog langer voldoet aan de bankvereisten als opgesomd in het Basel III bankakkoord, zijn banklicentie kwijtspeelt. Als dit gebeurt is een definitief failliet van Dexia onvermijdelijk en zal België er niet aan ontsnappen de 54.5 miljard staatswaarborg die Leterme en Reynders aan Dexia gaven, 5000 euro per burger, op tafel te leggen. Iets wat niet kan omdat dit geld er doodgewoon niet ligt. Daarom dus dat Coene het alarmlerende bericht stuurde voor een nieuwe geldinjectie in Dexia. Dromen dat Frankrijk daarvan een deel op tafel zal leggen is niet gepermitteerd, ongeacht of Hollande dan wel Sarkozy zondag de verkiezingen zal winnen. Maar wat gebeurt er als België toch de 2 �* 3 miljard op tafel zou leggen? Dan verwerft België de helft van het kapitaal (> 50 %) in de bad bank. Nu verplicht de wetgeving een aandeelhouder die meer dan 30 percent van het kapitaal in handen heeft een bod uit te brengen op de resterende aandelen. Vermits de beurskapitalisatie van Dexia ondertussen is verschrompeld – niemand van de andere aandeelhouders wil nog een cent in de bodemloze put van Dexia te grabbel gooien – zal Dexia worden verplicht door de staat (België) te worden geconsolideerd. In mensentaal betekent dit dat de schulden van Dexia (minimum 250 miljard, waarschijnlijk 350 miljard, zeker niet de 125 miljard van Coene) moeten worden meegeteld bij de staatsschuld. Dit zegt niet JPVR, dat staat te lezen in De Tijd van vrijdag 27 april onder de titel: “Het horrorscenario: hoe Dexia de Belgische overheidsschuld kan doen exploderen”.
Kortom er hangt iedere Belg allicht 35.000 euro belastingschuld boven het hoofd (dat is 140.000 euro per gezin met twee kinderen) als België weigert Dexia te laten failliet gaan. Dat is dan het mooie cadeau waarvoor Leterme en Reynders hebben gezorgd. Op 6 oktober maakte het tweetal de Belg nog wijs: “Redding Dexia kost niets” en “Bad bank is zo slecht nog niet” (zie De Tijd van 6 oktober 2011, p. 4). Ondertussen lijkt ook vast te staan dat Dexia, dat in december 2011 nog 20 miljard van de ECB kreeg, niet moet rekenen op een verdere tegemoetkoming van diezelfde ECB. Van een nieuwe schijf van vermoedelijk 30 miljard, als bericht eind februari van dit jaar, kan er blijkbaar geen sprake meer zijn.
Geen wonder dat Vanackere en zijn kliek zich de dood zwijgen om iets over de huiveringwekkende financiële van ons land openlijk mee te delen. Al wie doodgewoon de naakte feiten durft neerschrijven wordt gebombardeerd tot een machiavellist en een populist die electoraal garen wil spinnen uit het complete débâcle. Onvoorstelbaar. De belastingbetaler mag niets weten en mag zich straks ruïneren voor het ACW bolwerk dat Dexia altijd was. Zwijgen en betalen blijft de leuze. Vraagje: wanneer kookt jullie bloed dan eindelijk eens????
|
