E. Gidius |
13 mei 2012 09:03 |
Kris Peeters
Op familiefeesten, op café, in vriendengesprekken, kom ik steeds vaker het gerucht tegen dat Kris Peeters zal overstappen naar de N-VA.
Vanwaar komen die geruchten? Zijn er harde aanwijzingen voor? Of ontstaan ze gewoon uit het feit dat het zo voor de hand ligt? Wordt de overstap van Peeters stilaan geplebisciteerd, zodat het op een puur natuurlijk fenomeen zal lijken?
Dat Kris Peeters, met het imago dat hij vandaag heeft, als gegoten in de N-VA van vandaag zou passen, staat buiten kijf. Hij heeft de juiste reflex, zie een paar dagen geleden nog zijn weigering om de Dexia-bestuurders te “kwijten”. Hij staat in de ogen van de publieke opinie voor “goed bestuur”, een van de USP's van de N-VA. Hij is de vader van de “Copernicaanse revolutie”, en blijft volhardend zeggen dat Vlaanderen niet extra zal opdraaien voor het Belgische failliet.
In de vermageringskuur die de CD&V ondergaat, blijft uiteindelijk alleen nog de harde, Belgicistische ACW-kern over. Peeters staat lijnrecht tegenover die kern: hij komt uit de zelfstandigenvleugel, en is hij eerder Vlaams- en confederalistisch gezind. Peeters sluit met andere woorden woorden naadloos aan bij diverse aspecten van de N-VA ideologie, en steeds minder bij de syndicalistische, Belgicistische visie van de rest-CD&V.
Het lijkt er dus op dat Peeters de overstap kan maken zonder schade voor zijn imago.
Opmerkelijk is dat zijn populariteit in de lift blijft zitten i.t.t. tot die van zijn partij, die vandaag nog 13,5 pct zou halen. Zonder Peeters zit de CD&V onder de 10 pct, en dus legt die partij hem voorlopig in de watten. Door de onvermijdelijke decimering van de CD&V, verkleinen Peeters' kansen om Vlaams premier te blijven echter drastisch. En dat is toch wel echt zijn ambitie.
Bekijken we dan even de N-VA. De Wever wil burgemeester van Antwerpen worden, en dat voor de volle zes jaar. Dat geeft hem ook de mogelijkheid om voorzitter én electoraal boegbeeld van de N-VA te blijven, en een rol te blijven spelen op federaal vlak. Maar dan geeft hij de droom van het Vlaamse premierschap op, een droom die wellicht meer leeft bij zijn aanhangers dan bij hemzelf.
Zou het ondenkbaar zijn dat De Wever en Peeters het op een akkoord gooien dat beiden geeft wat ze willen? De Wever kan voor het volle pond burgemeester worden én voorzitter blijven, Peeters kan Vlaams premier blijven, gesteund door dé mainstream partij van Vlaanderen. De Wever kan ongehinderd zijn partij als breekijzer op Belgisch vlak blijven gebruiken, terwijl hij op Vlaams vlak gedekt zou zijn door een populaire premier uit eigen stal.
Als de N-VA in 2014 een historische score tussen de 30 en 40 pct haalt, zou ze dan bereid zijn dit scenario te laten doorgaan zonder dat Peeters partijlid wordt?
Tot slot: is dit een gunstig scenario voor Vlaanderen? En mag de N-VA als grootste partij van Vlaanderen blijven slikken dat een andere, stilaan verdwijnende partij de Vlaamse premier levert?
|