De overbodigheid van kinderen
 

Ik vraag mij al redelijk lang af, of kinderen nu wel echt nodig zijn.

Natuurlijk geven kinderen ook vele voordelen, maar die voordelen zijn toch vooral egoïstisch. Mensen willen niet graag alleen sterven of ze vinden het makkelijk dat iemand voor ze zorgt wanneer ze dat zelf niet meer kunnen enz.

Maar kinderen hebben ook nadelen, denk aan overbevolking en het feit dat bijna iedereen maar kinderen mag nemen.

Zou het niet goed zijn om een tijdelijk voortplantingsverbod in te stellen of in ieder geval een 1 kind politiek. En ook het selecteren in wie wel of geen kind mag krijgen, lijkt mij verstandig. Als ik zie weer van die plebs met een baby zie, dan krijg ik spontaan medelijden met het kind.

Hoe denken jullie hierover?

Een milde vorm van eugenetica, perhaps? ;-)

De film Idiocracy stelde zich onder al die relatief simplistische komedie een niet zo flauwe en onserieuze vraag.

Ik denk niet dat eugenetica per definitie verkeerd is, het ligt er maar net aan welke waarde je het geeft.

Het is natuurlijk niet wenselijk dat we allemaal wannabee-paris hilton kindjes gaan produceren.

Ja ik ben wel te vinden om sommige forumleden hier te steriliseren.

Mens sana in corpore sano?

Ik zou zelf eerder nadruk leggen op de geest, niet enkel gezond maar nog beter. Eugenetica niet in de zin van de rassenleer, maar effectief de genenleer benutten. Niet dat iedereen perfect moet zijn, iedereen gemaakt, maar toch een zekere "afveiling" van de onderste lagen kan geen kwaad.

Mee eens, selecteren qua rassen is natuurlijk niet wenselijk. Maar ik dacht dat jij tegen eugenetica was?:-P

Zonder kinderen geen mensheid. Een species die de zelfeliminatie begint te koesteren gaat in tegen wat me een fundamentele voorwaarde voor het leven lijkt, namelijk de wil tot leven. Indien de zelfeliminatie een groter specieoverschrijdend levensbevorderend doel voor ogen heeft kan ik de wens tot kinderloosheid volgen. Indien het gaat om een gedeeltelijke beperking van de offspring om de kansen van de specie op overleven te verhogen ook. Maar de radicale stelling dat het op de wereld zetten van kinderen op zich zinloos zou zijn is een dwaze en tegennatuurlijke gedachte.

Dit anoniem bericht is een illustratie van wat ik bedoel.

Life is all that matters.

It depends.

Ik zie vooral grijstinten.

Je hebt gelijk, ik vraag mij alleen af waarom dat erg zou zijn? dat het verbod op kinderen tegen de fundamentele voorwaarden *de wil tot leven* ingaat. Daar heb je gelijk in, alleen het is maar waar je prioriteiten liggen. Overbevolking moet tegengaan worden, en dat kan enkel en alleen met dit soort harde aanpak, de rest is niet effectief.

Daarbij vind ik zoals ik al stelde, het erg raar dat iedereen zomaar kinderen kan krijgen.

Om auto te kunnen rijden, moet je een selectie procedure afleggen, maar zoiets complex als kinderen kan bijna iedereen krijgen. Dat gaat er bij mij niet in.

Er is geen belangrijker probleem dan overbevolking.
Ook al lijkt dat mss niet zo.
Alle noemenswaardige problemen waar de mensheid momenteel mee te maken heeft zijn stuk voor stuk in min of meerdere mate afgeleide problemen van overbevolking.
Hoe sneller we iets aan overbevolking beginnen doen, hoe beter.
Het spreekt vanzelf dat hetgeen we van maatregelen overwegen te nemen liefst zo mensvriendelijk moet zijn. De remedie mag liefst niet erger zijn dan de kwaal. Ingrijpen op de geboortepolitiek lijkt me hiervoor effectief het beste middel. Het is een langzame correctie maar het is beter dan geen correctie en we hebben (hopelijk) ook nog wat tijd om te corrigeren.
1 kind per persoon of 2 kinderen per koppel kan als streefgetal genomen worden zo heeft eenieder nog ruim de mogelijkheid om aan zijn kinderwens te voldoen.
2 kinderen per koppel zou theoretisch naar een status-quo leiden, praktisch zou er een lichte afname van het bevolkingscijfer van komen (wegens onvruchtbare mensen, mensen die overlijden voor ze tot voortplanting komen etc...). Het lijkt me ook beter om de ingreep ook niet te drastisch te maken owv de ontwrichtende effecten op de maatschappij als de tendensbreuk te plots zou zijn.
Los van deze bemerkingen ben ik een absoluut voorstander om hier via stimulerende/sanctionerende wetgevende maatregelen een impuls aan te geven. Ik hoop telkens na het plaatsen van een thread over dit onderwerp dat er een golf ontstaat die de geesten klaarmaakt om hier daadwerkelijk een aanvang mee te nemen.

2

:-)

Da's een heel 'westers' perspectief mijns inziens. In bolivia / Latijns Amerika zijn er andere prioriteiten.

Het vermeiden van een 'tragedy of the commons' (overbegrazing) is een deel van een overlevingsstrategie van de mens. De vraag is of er hier dwang dient aan te pas te komen. Niet noodzakelijk.

Ik vermoed dat er een evolutie zal zijn van het krijgen van kinderen om uit de armoede te geraken naar het voorrecht van de rijke om kinderen op de wereld te zetten omdat hij het zich kan 'veroorloven'. Ik juich die evolutie echter niet toe ook al betekent het minder bevolkingsdruk waarschijnlijk. Er is echter ook een evolutie in tegenovergestelde richting onder druk van religies die in een strijd verwikkelt zijn met kinderen als wapen. Dat zie je goed bv. bij 'evangelische' gezinnen in Latijns Amerika en hun groot kinderaantal omdat dat zo gestimuleerd wordt door hun religie. Meer leden is meer macht.

Een limiet van twee kinderen zou niet tot een status quo leiden, maar tot een geleidelijke daling. Niet iedereen wil, kan of mag kinderen krijgen. ;-)

Niet akkoord. Onderzoek waarom mensen 5 of meer kinderen willen en hoe die kinderwens kan evolueren zonder dwang.

Net wat volgens mij wneselijk is.

Die TED-speech waar Munglik een tijd geleden een draadje over startte was erg interessant.

http://youtu.be/ezVk1ahRF78

Gaat in principe over de relatie tussen religie en het aantal kinderen, maar de eindconclusie is erg relevant.

Het probleem (of eerder het goede) is dat die limiet er al is, zonder dwang. Op immigranten na, natuurlijk.

Overbevolking is een mondiaal probleem.
De impact spreidt zich dan ook mondiaal uit.
De armsten zijn ook hier de eerste lijn waar de ergste slachtoffers vallen.
Als de funderingen van je woning door een aardverschuiving gescheurd zijn zit je met een structureel probleem waar je best zo snel mogelijk iets aan doet.
Als er door dit probleem ook een lek in je dak ontstaan is kan ik begrijpen dat je wel eerst je dak wil dichtmaken vooraleer het structurele probleem aan te pakken.

Ik pleit dan ook voor een lijst maatregelen die zo min mogelijk pijn doen.
Het spreekt vanzelf dat mensen die reeds op schema zitten hier niets van gaan voelen hetgeen heel mooi is natuurlijk. Als ze al iets voelen zal het eerder positief zijn, daar voor mijn part ook stimuli mogen ingebouwd worden om goed gedrag te gaan belonen.