parsprototem |
31 mei 2012 20:44 |
Ik ben racistisch in de ogen van andere mensen.
1° in de ogen van allochtone mannelijke leerlingen wanneer je het puntje op de i zet ivm afspraken.
2° in de ogen van een oude vriendschapvriendin in een discussie over Brevnik. Ik wilde alleen maar zeggen dat hij een precedent had geschapen. Gedaan met de vriendschap.
3° in de ogen van mijn Palestijnse buurman die niet wenste dat ik nog een woord zei tegen zijn vrouw, die mijn kikkers die niet van mij zijn in chocopotten in mijn tuin wierp, niet tegen mij wilt praten omdat ik een vrouw ben, etcetera
4° ik ben ook een racist omdat ik als autochtone vrouw lustig in de tuin werk en wie heel goed kijkt en er tijd voor neemt glimpen kan opmerken van mijn décolleté wanneer ik de compost zeef. Schudden is schudden. En verder provoceer ik ook racistsgewijs door ostentatief in een tuinstoel te gaan zitten, een zelfgerolde sigaret op te steken en een glas wijn te drinken. Niet ééntje maar meerdere. En na te denken. Nadenken is een heel racistisch gegeven op zich. Neem het van me aan. Ik heb ook geen doek op mijn hoofd. Geen kinderen aan mijn 'rokken'. Wijn en tabak tussen mijn lippen.
Ik ben racistisch omdat ik toch de dingen in mijn tuin doe die ik altijd heb gedaan en aanvoel dat het haast een provocatie op zich is geworden.
Om niet racistisch te zijn zou ik een doek over mijn hoofd moeten halen en uit de tuin wegblijven.
En heel diep van binnen ben ik heel erg racistisch. Zo racistisch dat ik de denkwijze van mijn buurman ietsjes verder doortrek. Dat als hij alleen maar wilt spreken met ene mannelijke bezoeker en niet met mij omdat ik een vrouw ben (rook en wijn drink en tuinier in de tuin...), ik besloten heb dat ik ook niets meer tegen hem zeg. Ik ga naar het voorbeeld van mijn buurman ook discrimineren op grond van geslacht.
In het beste geval zeg ik tegen hem : 'Hier spreekt men Nederlands.'
Ik heb al voldoende Frans gesproken en zijn Frans haalt het niveau niet van het mijne. Hij kent de vrouwelijke vorm niet van fou. 'Tu es fou' zei hij tegen mij en ik wilde nog in een non-racistische bui zeggen dat het moest zijn 'Tu es folle.' Enfin, gedane zaken nemen geen keer.
Ik ben ondertussen nog erger dan racistisch alleen geworden. Ik ben allergisch geworden aan kindergekrijs, kindergehuil, aan alle variaties van Arabisch. Zo erg racistisch ben ik dat ik pilletjes neem voor mijn bloeddruk.
En toch ga ik twee keer per week naar de Marokkaan om de hoek. Tomaten met een blutsje voor 0,99 euro de kilo, etcetera. De kater zit er te slapen tussen de fruitsapbrikken. En als je binnenkomt staat het Vlaams radio nieuws op.
Zo racistisch ben ik dus.
Op de enquëte antwoord ik niet. Ja of neen geeft geen kans aan nuancering.
Ook op dat vlak ben ik dus heel racistisch.
|