Vlaamse werkgeversorganisaties willen nieuw model sociaal overleg.
 

En ze blijven maar poken.
Met poken bedoel ik dat ze niet ophouden hun neus overal in te steken.
't Is godgeklaagd.
En nu doet de Boerenbond ook al mee.
Na een verleden van vlees- en boterbergen, na Mansholt plus de Europese maatregelen die onze boeren aan de rand van de afgrond brachten, willen ze nieuw sociaal overleg.
Ze willen betere resultaten inzake competitiviteit en werkzaamheid.
Ik noem maar een voorbeeld en het is een keuze: "Melk uit China? Of gaan onze boeren hier
moeten produceren �* la China met alle gevolgen van dien?"
Nog meer gerommel en geklommel in de koeienstal? Is het dat, dat ze willen?
Is het momenteel nog niet erg genoeg? En het zijn bovendien de veevoederbedrijven die baas zijn in de koeienstal.
Ik word bijna gek van hun doelstellingen. Nooit wordt er iets gedaan aan "sociaal" of gezond voedsel
dat op onze tafels moet komen. En zo belandt de gebruiker in zijn ziekbed en wordt de sociale zekerheid leeggezogen.
Ik begrijp die mensen niet meer, echt niet: al die maatregelen of voorstellen die niets met het wezenlijke van de zaken te maken hebben. Allemaal gefoefel in de marge.