Ik hoop dat na het leven, de dood komt.

De mens beschikt over een fabuleus taalvermogen.
Dat heeft hem naar alle waarschijnlijkheid toegelaten de Neandertaler
te verdringen.

Het liet hem ook toe een fabuleuze incursie te maken in de fictie.
Die neemt ook vormen aan als sprookjes, mythologie, metafysica, utopie.

Er werden talloze begrippen "gecoind" waaraan geen intrinsieke werkelijkheid beantwoordt.

Wat de dood betreft, het enige in het leven waar we zeker van zijn,
daar is ook hetzelfde fabuleren aan de gang.

Thanatos moest gekraakt worden.
Door het fabuleus taalvermogen.

In het Spaans zeggen ze: defuncion: einde van de functie. En funcion betekent ook: voorstelling. Einde van de voorstelling.

Die verhoogde levensgenieters- en bewonderaars, die de religieuzen eigenlijk zijn, konden dat natuurlijk niet accepteren.
De voorstelling moest doorgaan.

Vandaar het beroep op het fabuleuze taalvermogen.
De dood is de dood niet, maar het eeuwige leven.

Nu mag iedereen geloven wat hij wil, en waar hij zich het best mee voelt.

Wat mij fascineert is het projectievermogen van de taal.

De kracht ervan is iets fenomenaals.

We projecteren iets of iemand buiten onszelf en trekken ons daar vervolgens aan op .

Zoals de baron van Munchausen zichzelf met man en paard bij de haren
uit het moeras sleurt.

Helaas moet ik in het moeras blijven. Ik ben kaal.
Ik kan niet zeggen dat ik die weelderige haardos, die zoveel houvast biedt, niet mis. Maar het blijft slechts een vage herinnering uit mijn jeugd.

Eno2

Ik hoop het ook. Maar...

Mag ik je hartelijk geluk wensen met je reactie?
1/159 !!!!!!!!!!!

Daardoor herontdekte ik ook mijn sappige tekst.

Het is dan ook een zeer vreemde tekst.

Met de pretentie van zowel van de zekerheid van de dood in twijfel te trekken als het claimen van het eeuwig leven aan de kaak te stellen.
En zelf partij te kiezen.

pffff alez even grof doen & niveau verheven firmament aanraken ....de dood of beter omschreven HET dood zijn is ook weer een tijdenlijk iets ....in deze wereld enkele minuten of uren maar in de overgang misschien een eeuwige tijds vacuum.

De dood bestaat ni in mijn ogen pfff alez effe wakker worden auw zeggen & laatste adem uitblazen & hopla de EINDELIJKE morphose waar levens stof etherische levens stof wordt .

Weetge soms hangt dezen aardbol behoorlijk mijnen frak uit ik bedoel moh we draaien onze kloo*** af elke dag en als we daar zen kennen we plots geen tijd meer geen honger / pijn .......pfff oké oké men zou zeggen wa doen we hier nog maarja zo maar zelf doding doen is ook ni gezond want dan moogtge dat leven toch terug overdoen zoals we elke dag dezelfde fouten maken ...ook afleren ...daar dus ook.

Ik wil moh zeggen ik zou er niet om raauwen als de fatale oorlogs knop wordt ingeduwt maar ja ik heb dan ook geen lief of kids en da scheelt veel vindt ik .

Mocht ik ze wel hebben dan zou ik me hetzelfde voelen maar...toch wel even aards gebonden blijven een tijdje tot iederéén hier op aarde oké is om dan verder te mogen gaan...kunnen gaan .

Waarom zen der zoveel blanke zoals ik die schrik van de dood hemme?!
Wij bleek gezichten zijn toch alom vertegenwoordigd in het hoge en het lage niet ?
Waarom als men ouder is men meer angst koestert hierover...elke leeftheid kent charmes dacht ik ...zelfs ooit iemand in nen rolstoel die me dit zei maar hij sprak goed ;)

Het woord dood omschrijft toch een overgang vindt ik ...en weetge ik zen ni perfect ook al lijkt het ik rook wel is graag enzo dus ik weet al dt ik een korte pijn zal hebbe op men einde moh pfff i dont care het enige waar ik beetke angst om heb is mijnen naasten wereld en als ik op men sterf bed lig ik me voldoende concentreren kan om men pijn ni te voelen en over te gaan.

Er bestaan zelfs ademhalings oefeningen om te leren over gaan voorbij de dood :)

no fair Duncan's here lol :-D

wisten jullie dat als je zaad zaait dat het eerst dood gaat en dan ontkiemt?

Nee, dat wist ik niet en ik wil het ook niet proberen.

Ik geloof in het eeuwig leven na de dood.
Het leven in het aards tranendal kan niet het echte leven zijn, het is een voorbereiding naar het pad dat we allen nemen (de dood dus) tot aan onze uiteindelijke bestemming.

Geloven is aannemen zonder echt te weten. Niemand weet het.

Wat is de mens toch (ver)blind

ja maar tegenwoordig weet iedereen ook dat enkel annemen wat bewezen kan worden ook niet goedis. Zoek een middenweg.

En hoe weet iedereen tegenwoordig dan dat enkel aannemen wat bewezen kan worden niet goed is?

.

Voorbeeld: Einstein maakte al zijn stellingen terwijl het niet bewezen kon worden. Later deed iemand het toen het mogelijk werd en bewees dat alles juist was. Maar bijna iedereen wist al alng dat het waar MOEST zijn, da logica is er anders gewoon niet meer.

Maar ik zeg ook niet dat het leven na de dood niet bestaat. Dat zou ik nooit durven. Ik zeg alleen dat niemand dat echt weet.

Terloops, wat Einstein betreft. Het blijkt nu dat niet alles juist is wat Einstein poneerde.

Ten eerste heeft Einstein ook zat dingen beweerd die fout of onvolledig waren. Zo worden effecten uit de quantummechanica, waar hij tegenstander van was, daadwerkelijk gemeten. Sterker nog, de quantummechanica zit dichter bij de waarheid dan Einstein, maar is (nog) niet toe te passen op macro-schaal.
Dat gezegd wil ik even de logica van leven na de dood aan de kaak stellen. We weten dat al onze gedachten corresponderen met hersenactiviteit, chemische reacties en stroompjes. Waarom zou dat na de dood opeens anders zijn? We weten dat de ervaring dat je buiten je lichaam zweeft is op te wekken met magnetische velden. Je brein neemt op dat moment iets waar dat niet kan kloppen en probeerd er iets wat voor jou logisch is van te maken. Dat verklaard ook waarom mensen figuren uit hun eigen geloof zien tijdens dit soort ervaringen, je eigen brein verzint ze erbij. Er is nooit iets gemeten dat op een ziel lijkt, er is nooit een werkelijk fysiologisch verschil gevonden tussen mensen, die een 'ziel' zouden moeten hebben, en alle andere levende wezens. Ook zien steeds meer mensen in dat ons gedrag welliswaar ingewikkelder is, maar daardoor nog niet compleet anders. Leven na de dood is een mooie droom en kan zelfs een stimulans zijn tot het volgen van de normen die in jouw omgeving gelden wat ertoe lijdt dat je niet wordt uitgestoten, maar het is zeker niet logisch. Sterker nog, vanuit religieus oogpunt is het nog niet eens logisch. Weet je hoe lang dat is, een eeuwigheid? Er zijn maar twee bestemmingen, en op grond van één mensenleven wordt bepaald welk lot jou tot in de eeuwigheid wacht? Lijkt mij geen gerechtigheid. Als ik dood ben, ben ik lekker dood.

Einstein zei (tegen de contingentie van de kwantummechanica): "God gooit niet met de dobbelstenen".

Nee, niet met dobbelstenen...
Hij gooit met meteorieten...

En toen begon hij te vloeken. Hij wilde de dinosauriërs stimuleren om in zijn evenbeeld te evolueren, niet om uit te sterven. Enfin, hij had dat boekje al liggen en heeft het toen maar aan ons gegeven.

God is het universum, het universum is God.
Na dit leven blijven we in het universum maar onder een andere vorm.
Er is dus leven na de dood alleen zijn we er na ons leven hier op aarde niet meer van bewust.
Da logica is de mijne........ :-)