Hardt & Negri, Empire
 

De batterijtjes van mn toetsenbord waren plots leeg, als dat soort downtime niet bestond, dan las ik geen boeken meer.

Niet dat ik écht gelezen heb, ik het 'at random' Empire op een dertigtal plaatsen opengeslaan.

Nou. Klakt met z'n tong. Dat ziet er een verdomd interessant boek uit.

Iemand die het gelezen heeft ?

In mijn Masterthesis heb ik er een kritiek op geschreven. Ik wil je het document gerust als Wordfile doorsturen.

Geef toe, je had bijna 'alsnog' gezegd ;-)

Nooit gelezen, maar wel door de kritiek van anderen op dat boek, min of meer begrepen wat het inhoudt.

Beter schijnt eerst Deleuze & Guattari lezen (de twee delen van Capitalisme et Schizophrénie). Dan zie je Negri & Hardt als een toepassing van de ideeën van D&G.

Neen. Het is niet omdat ik meningsverschillen met iemand heb over een bepaald thema dat ik mijn thesis niet kan doorsturen.

Het wordt een werk van lange adem, ik ben zes pagina's ver, alsnog.

Kan je je thesis niet een beetje samenvatten ?

Ik ben er twee jaar geleden eens aan begonnen maar al vrij vlug opgegeven. Toch denk ik dat het de moeite is. Het is een "big picture" boek dus je zal altijd wel dingen vinden die je kan weerleggen. Maar dit soort boeken moet volgens mij niet op deze manier gelezen worden.

Ik begon tijdens mijn studies aan een zekere D&G moeheid te lijden en dit boek is er het slachtoffer van geworden.

Ik heb ooit alles van Deleuze gelezen (enfin, toch wat gepubliceerd werd) evenals van Guattari (ook vele niet gepubliceerde seminaries op het net). En nooit moegeraakt. Maar als ik die boeken nu terug ter hand neem zakt me de moed om te herlezen wel een beetje in de schoenen.

Nochtans blijft voor mij D&G hét unieke hoogtepunt uit de na-oorlogse filosofie. Tot op vandaag.

Wat heb je gestudeerd, als ik vragen mag?

Dat voorspelt weinig goeds :mrgreen:

Maar zeer goed om weten dat er hier een D&G kenner is.

In de details was ik juist akkoord met Negri & Hardt; het gaat mij om de globale aanpak, die dialectisch van aard is. N & H focaliseren zich op de "kleine kant", de kant van de reacties. Daarmee verliezen zij het actieve, productieve element uit het oog.

De "negatie van de negatie" leidt slechts tot een schim van affirmatie, een pseudo-affirmatie. Het concept "Multitude" is een failliet concept.

C2C zal dit goed begrijpen als hij "Nietzsche et la philosophie" van Gilles Deleuze er weer ff bij neemt.

Het was een aangename kennismaking, dat zeker wel. Maar ik had het gevoel dat ik hier heel veel tijd in zou moeten insteken om "serieus mee te kunnen spreken". Ik had ondertussen mijn prioriteiten anders gelegd dus jammer maar helaas. Ik ben het best vertrouwd met de "war machine". A thousand plateaus zie ik me later nog eens vastnemen.

Ik denk, misschien veralgemeen ik hier, het voor velen een hit or miss is.

PM

Ik, tot mijn grote spijt.

Hier en daar een passage opslaan, dat lijkt me nog te overleven.

Gelukkig vergat ik alles.

Aan dat eindeloos geleuter begin ik alleen als werkstraf.

Dat boek heb ik al drie keer mee verhuisd en al zes keer 'geprobeerd'. Ik krijg daar geen enkele voeling mee.

Am i doing something wrong ?

Meer verhuizen ? :mrgreen:

Nou, misschien kan je eerst eens wat googelen en er wat over lezen. Misschien leggen anderen de zaken op een betere manier uit voor jou.

Hier is zo´n artikel bv. http://ceasefiremagazine.co.uk/in-th...e-war-machine/

Nadien kun je dan naar het origineel grijpen.

O M G 8O

I am a natural born WAR MACHINE

Ne mens leert elke dag bij hé ;-)

Hey, ik heb D&G gelezen hé. Ik heb niet gezegd dat ik ze ook begrepen heb. :|

In <nietsche et la philosophie> legt Deleuze toch net juist de eerste fundamenten van zijn differentie-denken?

Hoe kan hij het concept van de multitude of het ontologisch verschil failliet verklaren, als hij het juist begint te ontdekken en uit te werken?

Maar nu de vraag aan jou: waarom vind je het ontologische concept van de differentie "passé"?

Volgens mij is geen enkele nieuwe filosofie er tot op vandaag in geslaagd de grondslagen van dat differentie-denken te weerleggen en het te vervangen door een modern essentialisme.

Zizek heeft dat wel eens geprobeerd, door een soort ontologisch absolutisme of universalisme opnieuw in te stellen, maar hij doet dat enkel uit politieke overwegingen. Aan de fundamentele basis van de differentie-motor heeft hij nooit kunnen sleutelen.

Noem mij een hedendaags post-post-structuralistisch denker die erin geslaagd is een nuttige essentialistische ontologie te formuleren.

Nochtans is Anti-Oedipe een zeer duidelijk gestructureerd en toegankelijk boek. De structuur is fantastisch, omdat ze zo mooi chronologisch is (de geschiedenis volgt (1) de primitieve organisatie van de mensheid, (2) naar de opkomst van de Staat, (3) tot de opkomst van het kapitalisme.)

En Mille-Plateaux is dus het vierde stadium: een uitwerking van een post-kapitalistische vorm van organisatie.