Het succes van NVA
 

http://www.demorgen.be/dm/nl/5036/We...g-danken.dhtml
Wie is het eens met deze analyse?

Dat is geen analyse.

Wauw, wat kan jij snel lezen...

Is dus niet te stuiten ;-)

Niet meteen, nee. ;) Bent u het eens met de schrijver?

Waarom denk je dat? Is het zelfs niet bij je opgekomen dat mensen dingen lezen zonder dat jij ernaar linkt op een forum?

neen.

"Wie is het eens met deze analyse?" beantwoord jij met "neen". Omdat je er zo van houdt, een smiley. :lol:

ah, kijk eens aan, ik heb een foutje gemaakt.

Sorry, het moest zijn " ik niet"


Zie je wel, is niet moeilijk hé, toegeven dat je eens een fout maakt. Allehop, ik heb het u nu voorgetoond hoe het moet, nu is het uw beurt in de topic over zwartwerk.

De N-VA dankt haar succes aan het feit dat ze de belangrijke dingen van de onbelangrijke weet te onderscheiden.

je kan dat moeilijk een analyse noemen eerder de gal van een lid van een totale nulpartij die zijn seconde of fame zoekt in een rioolblad dat zelfs de naam krant niet waardig is
P.S. voor u te voorziene reactie : nee geen BDW fan totaal niet

Alweer een belangrijk initiatief van de NVA, ik begrijp niet dat ze geen 50 % van de stemmen halen.

dat komt, geen schrik 8-)

Als je de N-VA als een onbenullige partij beschouwt, waarom ben je dan zo gefascineerd door deze partij? Waarop open je er de éne draad na de andere over? Je komt meer en meer over als een psychopaat met zéér rare neigingen. Zoek hulp.

Slaat nergens op. Het VB groeide nog steeds in 2007, het succes van het kartel destijds kwam van stemmen van de SP.A en VLD. In 2010 is het VB achteruit gegaan, maar alle andere partijen behalve Groen ook. Volgens Caron heeft het VB dus tussen 2007-2010 haar meest extreme periode beleefd, en zijn de stemmers van alle andere partijen overgelopen voor de mooie ogen van De Wever.

Zo'n 'analyse' is niets waard. Ik zou graag nog eens op Groen stemmen, maar dan moeten ze toch dringend minder belachelijk worden.

Waar ik het mee eens ben:
"N-VA blijft groeien" - zoveel is duidelijk
"Het politiek landschap gaat serieus veranderen" - staat als een paal boven water

Waar ik serieus nuances mis:
"N-VA mag Vlaams Belang bedanken" - N-VA mag eigenlijk alle partijen bedanken, inclusief Groen, ze maken er allemaal zo'n potje van. Het is dus niet omwille van de scherpere houding van VB dat N-VA groot wordt.

Waar ik het totaal oneens mee ben:
"we trekken er ons allemaal geen kl..en van aan en straks staat er weer een nieuw politiek ster op" - Dit is wishfull thinking. Om te beginnen trekken we ons dat allemaal wel aan, ook de tegenstanders, zo blijkt uit hun dagdagelijkse pogingen om N-VA aan te vallen/kleineren/etc... Verder denk ik niet dat het een eendagsvlieg is die straks weer door een ander wordt vervangen. N-VA wordt verankerd in het politiek spel van Vlaanderen. Dat "Groen" dit niet graag wilt weten is begrijpelijk.

En dit hoeft echt niet sarcastisch bedoeld te zijn.
Een wijze raad, inderdaad !

Het is best mogelijk dat de vrij brutale campagne van VB een aantal mensen eerder voor N-VA zal doen stemmen dan voor VB.

Voor het overige vind ik dat jij ook maar een lul bent Tommm.8-)

Totaal niet, het VB is gewoon voorbijgestreefd. De NVA heeft enkel haar bekendheid te danken aan de fouten die andere partijen en vooral groen en SPA maken daar zijn minder en minder werkende Vlamingen blind voor. En gelukkig ook, zonder evolutie staan we immers stil en geraakt de maatschappij uit evenwicht.

Het succes van de NVA is er geen van de partij, maar een succes van Dhr. De Wever, waarmee alles staat of valt.

Zonder enige twijfel zijn er in Vlaanderenland problemen, de mislukte integratie van het gros van de allochtone bevolking is er maar één. Niettemin blijft deze regio een van de meest welvarende ter wereld. Een kleine groep onderaan de sociale ladder (vaak gevangen in een vicieuze molen en moeilijk bij te sturen) terzijde heeft het gros van de Vlamingen het goed. Meer zelfs, als je de statistieken van werk, inkomsten, het aantal die een eigendom heeft, ... bekijkt, dan heeft de gemiddelde Vlaming het zelfs zéér goed.

Maar met al die welvaart komt ook een kwaal, het is de kwaal van het nooit meer tevreden zijn. Het is de kwaal dat met de groeiende welvaart, het zich op zichzelf terugplooien, het egoïsme en het wantrouwen tegenover de ander vaak recht evenredig toeneemt. Het is de kwaal van een bevolking die in de grond niet beter geeduceerd is dan zijn of haar familie een paar generaties terug. Goed, mijn heeft wat gestudeerd, of in het gros van de gevallen, men heeft een ambacht aangeleerd (of deze nu eerder theoretisch is zoals een boekhouder of praktisch van aard als een loodgieter) waarmee men goed 'den brode' kan verdienen, maar dat heeft de fundamentele aard en denken ten gronde weinig of niet veranderd met enkele generaties terug.

Men gaat goed gekleed, soms een tikkeltje opgesmukt om aan te tonen dat men het best goed heeft. Voor een goed observator haalt men er makkelijk diegenen uit die voortspruiten uit mediocriteit en een paar treden op de sociale ladder hebben kunnen opklimmen. En met het vergaren van dat beetje materiële welstand (die als maatstaf voor welslagen in het leven en aanzien geldt) groeit niet altijd maar heel vaak de zelfgenoegzaamheid en het egoïsme, deze fundamentele karaktertrek van de mens die bij iedereen op zijn minst latent aanwezig is.

Neem nu zo'n bevolkingsgroep, waar zeker niet iedereen maar velen zich op zichzelf hebben teruggeplooid, gretig verlangend naar meer eigendom, meer consumptie en meer aanzien, waarmee onbewust het wantrouwen voor de ander en al wat vreemd is toeneemt. Neem nu zo'n bevolkingsgroep, waar zeker niet iedereen maar een grote groep in al zijn welvaart verzuurd is geraakt.

Zo'n bevolkingsgroep is de ideale voedingsbodem voor een persoon als Bart De Wever om te floreren. Deze man, dat zwartgallig sujet die letterlijk niet kan lachen. Dat zelfvoldaan geval wiens mond enkel woorden van verontwaardiging en kritiek spuien. Dat verwrongen gezicht die alleen maar het negatiefs belicht en geen enkel positief project heeft, behalve dan projecten die gebaseerd zijn op uitsluiting en het verder vetmesten van de gegoede en nooit meer tevreden mediocriteit. In zo'n sujet herkent de verzuurde zich, en knikt hij naarstig mee met alle kritiek en verwrongen gelaatstrekken die laatstgenoemde uit. Deze gemiddelde Vlaming, kleinkind van de aardappelboer die er vandaag de dag in tegenstelling tot zijn voorouders goed gewassen en lichtjes opgesmukt bijloopt en er als de dood voor is om zijn beetje welvaart te verliezen, die ziet in Dhr. De Wever de ideale verdediger van hun eigen kleinburgerlijke verlangens en verzuchtingen.