Zelfmoord - al ooit aan gedacht?
 

Vlaanderen heeft een van de hoogste zelfmoordcijfers ter wereld.

Dat gezegd zijnde, hebt ge al eens aan zelfmoord gedacht? Al was het maar als filosofische oefening? Als gedachtenexperiment?

Ik weet het, dit is niet het luchtigste onderwerp om over de babbelen, tijdens deze prachtige zomer. Maar ik was laatst nog eens aan't denken over hoe ik vroeger wel eens gedacht heb aan zelfmoord, en hoe happy ik ben dat die pubergedachten me toch verlaten hebben.

Het is vrij moeilijk om de zin van het leven te rationaliseren.

Ik geef geen opening daarover.

Geen probleem hoor.

Ik vind alleen dat het taboe daarrond ridicuul is. Zelfmoord is een rationele optie voor vele mensen. Ik vind dat we dat onderwerp wel wat "luchtiger" mogen houden.

Maar van zodra je dat doet, dan zie je dat je al snel over maatschappelijke en economische realiteiten moet spreken. En daar ligt volgens mij het échte taboe. Wij zijn welvarend en rijk. Maar we zijn wel dikwijls zeer arm wanneer het op sociale relaties en psychische welvaart aankomt.

Zal wel liggen aan mijn leeftijd en gebrek aan levenservaring, maar wat bedoelen jullie daar mee?

Als je praat of leest over zelfmoord, denk je er automatisch aan. Ja, dus.
Evenwel heb ik nog nooit een denkoefening gemaakt over mezelf als protagonist in zelfmoord, laat staan overwogen om die stap te zetten.

Welke zin?

Bier en Tenen. 8-)

De onbestaande.

Ik bedoelde dat het leven moeilijk verkiesbaar is boven de dood.

Ik mis de keuze: "ja, zelfs al uitgevoerd en ik was succesvol."

In het leger zijn er veel zelfmoorden naar 't schijnt.

Zijn er ergens statistieken van hoe ze precies zelfmoord plegen?

Het heeft 10 posts geduurd vooraleer dit opdook. Niet slecht. Maar heel voorspelbaar. ;-)

Nabijheid van wapens, zoals bij politie

Hangt af

De eerste beroemde zin in het boek van "l'homme révolté" van Albert Camus
Die doet denken aan de eerste zin van Hamlet.

Ja
Evenwel
Ik ben er van overtuigd dat er zeer weinig gezelfmoord wordt uit economische overwegingen en dan nog het meest bij plots verarmde rijkjes, niet biij armen. Het grote deel is wegens psychische onevenwichten of existentiële onverdraaglijkheden en angsten.

Filosofische zelfmoorden komen al helemaal niet voor.

Persoonlijk vind ik het jammer dat zelfmoordbriefjes niet verzameld en vrijgegeven worden. Er zijn er genoeg. Daar werden we wijzer van.
Dit is geen onderwerp voor K&K

Er bestaan al een tijd boeken met zelfmoordbrieven van bekende en/of onbekende personen.

Nee, da's wel het laatste wat ik zou doen.

WEinig en nog minder sociologisch verantwoorde benaderingen. In de regel geeft de politie deze briefjes nooit vrij.