Onze openbare financiën staan er slecht voor. Zowel op federaal niveau als op het niveau van de gewesten zal er flink moeten worden bespaard. Taboes zullen daarbij moeten sneuvelen. Vlaanderen (en België) is overbevolkt. Daarom zou het geen slecht idee zijn om drastisch te besparen op het veel te gulle gezinsbeleid. Principieel ben ik voorstander van de afschaffing van kinderbijslag, maar om humanitaire redenen vind ik niet dat we zó drastisch tewerk moeten gaan. Toch zouden onder meer volgende besparingsmaatregelen kunnen worden genomen :
- kinderbijslag enkel voor de eerste 3 kinderen. Wie meer kinderen wil, moet daarvan zelf maar de financiële gevolgen dragen;
- buiten de kinderbijslag voor de eerste 3 kinderen, moeten alle eventuele andere toelagen voor kinderlast worden afgeschaft.
- de belastingvrije sommen voor kinderen ten laste mogen nog slechts voor toegekend voor maximaal 3 kinderen ten laste. Het gaat immers niet op dat grote gezinnen (vooral vreemdelingen) doorgaans geen belastingen moeten betalen, terwijl kleine gezinnen zich blauw betalen;
- afschaffing van de andere fiscale voordelen voor kinderen ten laste;
- privatisering van de kinderopvang. Ouders moeten maar zelf de opvang van hun kinderen regelen en desnoods maar zelf betalen voor private opvang.
Dergelijke maatregelen zouden er voor zorgen dat de mensen worden ontmoedigd (te) veel kinderen ter wereld te brengen. Heden zijn het trouwens toch vooral de vreemdelingen die (veel te) veel kinderen hebben. Al bij al zou er een mentaliteitswijziging moeten komen in de zin van : "breng geen kinderen ter wereld tenzij je ze een toekomst kan bieden". Arme mensen kunnen overigens maar beter geen kinderen krijgen, want zij kunnen daar toch niet goed voor zorgen. Ze kunnen immers nog niet eens voor zichzelf zorgen.

Beter ware het om grondige hervormingen door te voeren in de culturele sector: daar wordt het geld verbrast voor allerlei wansmakelijkheden waarop het etiket "kunst" kleeft.

Bij mijn weten zijn zaken als kinderbijslag e.d. nog altijd federale materie trouwens. Een gezonde samenleving besteedt in de eerste plaats geld aan de gezinnen, daar die uiteindelijk de toekomst vormen.

Teveel is relatief, daar de Vlamingen er te weinig hebben. Eigenlijk moeten er dus selectieve maatregelen worden getroffen, maar ja, die zullen sowieso afgeschoten worden als "discriminerend".

Inderdaad, ook aan cultuur moet de staat geen geld verspillen. Het cultuurbeleid (inclusief de minister van cultuur en zijn kabinet) kan maar beter helemaal worden afgeschaft. De overheid moet zich niet moeien met cultuur.

Niet zo scherp door de bocht. Ik zei niet afschaffen, wel hervormen. Onze overheid dient weldegelijk te investeren in cultuur: subsidiëren van bepaalde culturele verenigingen die echt goed werk leveren, maar niet in allerlei projecten waar een of andere would be kunstenaar kilo's verf tegen een muur komt kwakken of een of andere gek een hoop mossels in een pot steekt.

Vandaar dat ik een aantal algemene maatregelen voorstelde, die in de praktijk echter toch vooral de vreemdelingen zouden treffen.

Dan kan men beter alle maatregelen toepassen vanaf het vierde kind. Maar ik denk dat de Raad van State die ook als discrimerend zal afdoen: immers de gelijkheid van de kinderen wordt hiermee onderuit geschoten.

De gelijkheid van de kinderen wordt ALTIJD al onderuit geschoten.

Zo is een eerste kind een pak minder waard dan een tweede, en nog een pak minder dan een derde erbij....
Misschien kan men al eens beginnen met die discrepantie weg te werken en het tweede, derde etc. kind net evenveel te geven als het eerste.

Daar zit iets in, het eerste kind is het duurste.
Bij meerdere kinderen kunnen veel zaken van het eerste op de volgenden overgaan.

De belastingsvermindering lijkt mij echter de grootste ongelijkheid.
Het zijn juist de gezinnen met een laag inkomen die er het minste kunnen van genieten.
Een hoger kindergeld per kind en geen belastingsvermindering lijkt mij eerlijker, samen met maatregels die uitsluitend het kind ten goede komen.
Ik denk aan echt gratis onderwijs, geen remgeld op gezondheidszorg voor de kinderen, geen BTW op kinderproducten enz.
Het kan natuurlijk ook niet zo zijn dat de ouders het kindergeld voor eigen luxe gebruiken en de kinderen in de kou blijven staan.

Op gezinszaken kan en mag zeker niet bespaard worden, integendeel. Het kinderbijslag bijvoorbeeld zou best sterk verhogen, waarbij het exponentieel toeneemt volgens het aantal kinderen. Uiteraard kunnen vreemdelingen niet in aanmerking komen hiervoor, net zoals voor alle andere sociale voorzieneningen (maar dit mag door de GedaPo eigenlijk niet meer gezegd worden op straffe van ovetreding van wetgeving op racisme, discriminatie en andere politiek-correcte verzinsels).

Waar ook op bespaard kan worden: straathoekwerkerij, ambtenarij, bepaalde culturele organisaties die enkel maar dienen om Agalev'ers en andere linkse niksnutten te subsidiëren. Voorts kan ook alle ontwikkelingssamenwerking afgeschaft worden. Ook een euthanasieprogramma voor zwaar mentaal-gehandicapten kan overwogen worden en moeten gedetineerden voor dwangarbeid gebruikt kunnen worden.

Ik ben nu eenmaal gewonnen voor een nietsontziend, streng, taboeloos begrotingsbeleid dat er met de grove borstel doorheen gaat.

Uw persoonlijke mening over kunst doet hier helemaal niet ter zake. Uw Kerk specialiseerde zich trouwens in het ontvreemden van Kunstwerken.

De Kerk heeft misschien in het verleden één en ander mispeuterd, maar het is en blijft een instituut waar Europa veel aan te danken heeft, zelfs een niet-christen dient dat toe te geven. Dat valse schaamtegevoel en die pathologische drang van politiek-correct Europa om voor vanalles en nog wat excuses aan te bieden is dom, belachelijk en misplaatst.

Dat meent ge toch niet serieus?

tochwel, daarom is hij ook oa de absolute forumnar :wink:

Kan er iemand mij eens die logica uitleggen achter het feit dat de kinderbijslag exponentieel toeneemt (of moet toenemen) volgens het aantal kinderen? Dat is volgens mij immers complete nonsens aangezien het net het eerste kind is dat het meeste geld opslorpt en nadien wordt het eigenlijk steeds maar goedkoper.

Dat vraag ik mij ook steeds af.

IK zeg altijd: maak het krijgen en onderhouden van kinderen voordeliger op alle gebied (dus ook financieel) en zo kan je de vergrijzing tegen gaan.

Tot hiertoe ging de politiek er van uit dat het plebs wel zou blijven kweken, hoeveel ongemak dat hen ook bezorgde. Niets bleek echter minder waar. Ons geboortecijfer wordt enkel nog maa rop peil gehouden door andere rassen en de vergrijzing vormt een zeer prangender probleeem.

Dus,wat de politiek moet doen is duidelijk: het beleid moet een evenwicht vinden tussen economische vooruitgang en gezinsleven. De werkdruk mag dus niet te hoog liggen en de gezinnen moeten financieel gesteund worden. Om misbruik tegen te gaan kan men de opvoeding van kinderen ook onrechtreeks steunen. Hierbij denk ik aan goedkope baby- en kinderkleren,goedkoop speelgoed,goedkope activiteiten,jeugdbewegingen,sportclubs,andere vormen van ontspanning enz enz enz.....)

Isdit niet heel wat realistischer en menselijker?

Alsof meer kinderbijslag, goedkope kinderkleren etc. etc. ervoor gaan zorgen dat er meer kinderen komen ? Laat ons niet lachen !
Het zou er voor zorgen dat meer mensen het financieel iets gemakkelijker hebben.
Het probleem van de vergrijzing heeft toch niets te maken met de hoogte van de kinderbijslag hé.

Het zijn vooral de niet-financiële stimuli die hier het zwaarst zullen doorwegen... De combinatie werk & gezin is vandaag zo ontzettend moeilijk dat zeer velen afhaken. We zullen in de eerste plaats moeten gaan nadenken over meer flexibele definiëring van de arbeidsvoorwaarden waarbij vooral werkgevers financieel niet meer gestraft worden wanneer ze d.m.v. een veel bredere waaier aan mogelijke invullingen van de behoefte aan arbeid ook voor een stuk tegemoet komen aan de gezinsbehoeften van de werknemers. Voor werkgevers is dit een pure financiële oefening (loonkost/productiviteit); voor werknemers is dit niet in die mate het geval (iets minder verdienen om iets meer tijd vrij te kunnen maken voor het gezin).

Overigens, binnen een vijftal jaar zullen we stilaan de schaarste van arbeidskrachten op de arbeidsmarkt beginnen te voelen... En dan wordt het een kwestie van heel creatief om te springen met die kostbare productiefactor. Ondertussen zullen steeds meer mensen wel al beginnen inzien dat het leven ook meer is dan "werken" en "geld verdienen" alleen.