Klassieke partijen zakken weg in drijfzand van populisme
 

Een interessant artikel (geschreven door links in Nederland 10 jaar geleden):

De crisis van de traditionele partijen

Kort samengevat: de klassieke partijen zijn zich steeds meer populistisch gaan gedragen, om te kunnen concurreren op de ‘kiezersmarkt’. Hierdoor zijn ze hun ideologie kwijt geraakt. Zonder ideologie zijn ze verzeild geraakt in een hele lijst van problemen, zoals beschreven in het artikel:

- Bevoordeling van degene met de meeste machtsmiddelen (geld, tijd, bekendheid, familienaam):
bijvoorbeeld, VRT als machtsmiddel van de regimepartijen.

- Legitimatie van gekozenen. We krijgen een zakenkabinet, een coalitie van personen, niet van partijen:
bijvoorbeeld, steeds dezelfde personen aan de macht ook na een verkiezingsnederlaag; indien ze falen in hun job, dan verhuizen ze gewoon naar een ander ministerieel departement of naar een Europees duurbetaald postje.

- Een vaste politieke configuratie, omdat er van politieke meningsverschillen geen sprake meer is. Inhoudelijke verschillen tussen partijen kunnen gemakkelijk overbrugd worden:
bijvoorbeeld, Open-VLD gaat gemakkelijk in zee met de PS.

- Programmatische convergentie; partijen concurreren om hetzelfde electoraat in het politieke midden:
bijvoorbeeld, confederalisme op het programma van de Open-VLD, maar niet tegen federale kieskring tijdens onderhandelingen.

- Steeds meer afhankelijk worden van private belangen. We krijgen een monetarisering van de politiek:
bijvoorbeeld, Dexia en gemeenteholding, politieke postjes in de privé, ...

- Façadedemocratie. Wanneer de formele instellingen die de democratie garanderen alleen nog maar georganiseerd worden naar de vereisten van op entertainment ingestelde media:
bijvoorbeeld, N-VA bashing van de klassieke partijen in sommige sensatiegeile kranten.

- Populisten verbannen de echte politiek naar de duistere backstage:
bijvoorbeeld, veelvuldige corruptie bij de echte machtspartijen.

- Politieke democratie en feitelijke besluitvorming worden op die manier twee gescheiden circuits:
bijvoorbeeld, communautaire verborgen agenda's van Waalse partijen.

Theoretisch gezien kan je natuurlijk populistisch ventileren tijdens de verkiezingen en toch goede regeerresultaten voorleggen. Hierdoor win je dan wel eens een verkiezing. Maar de globale tendens blijft een neerwaartse spiraal, omdat de kiezers uiteindelijk deze lijst aan negatieve gevolgen gaan afstraffen, wat partijen weer dwingt om in hun bedje nog meer ziek te worden en dus nog meer te zondigen aan de punten hierboven, ....

En dat is de kracht van N-VA, ze hebben de politieke ideologie terug een betekenis gegeven. De andere partijen stonden erbij en keken er naar.

(opmerking: in het artikel is sprake van "dominantie van één bepaalde ideologie, de neoliberale. ". Dit klopt niet voor België. Maar de logica op zich van het artikel is wel van toepassing op België. In Wallonië is de PS dominant, met als gevolg een light-version (CDH) en een minder light version (MR).)

Wat een zever : wat mag de ideologie van de N-VA dan wel zijn ? Ze is zo populistisch als alle andere traditionele partijen samen met dat verschil dat ze door geslepen politiek spel één iets zo snel mogelijk probeert te verwezenlijken wat de anderen niet wensen zonder er dan nog eerlijk voor uit te komen, namelijk : de onafhankelijkheid van Vlaanderen kost wat kost.

Je weet toch dat het artikel afkomstig is van PvdA.

Als je dat nog niet weet: http://www.n-va.be/

Kan je daar een paar voorbeelden van geven.

Ik zal er enkele geven van de klassieke partijen: het "gratis verhaal" van Stevaert, "het utopische burgermanifest" van Verhofstadt of de "200.000" jobs. De "5 minuten politieke moed" van Leterme.

Het is juist het populistisch discour van de klassieke partijen tijdens verkiezingen, die hen nu de nek beginnen om te wringen.

Bovendien gaat het artikel niet alleen om het populisme maar om alle structuren die dit tot gevolg hebben. Daar heb je niks over gezegd.

En waar leid je dat uit uit? Het voorstel van onafhankelijk Vlaanderen heeft BDW in ieder geval geweigerd toen de Franstaligen dit voorstelden in 2010.

Het is zielig dat de belgicisten nu nog als enig argument hebben dat N-VA als de traditio's is en iedereen weet natuurlijk dat dit je reinste flauwe kul is. Met andere woorden: de argumenten zijn compleet op.

Natuurlijk, zijn ze niet zoals de tradio's. Indien dit wel zo was, waren ze in een regering gestapt op basis van de nota Di Rupo. En dan waren ze afgegleden in een langzame tocht, naar alle walgelijke fenomenen zoals beschreven in de openingspost, waar alle klassieke partijen zich aan hebben vergaapt. Hewel, ze hebben voor hun ideologisch programma gekozen en worden hiervoor beloond. De klassieke partijen zijn te ver weggezakt in hun eigen moeras. En dat is de pijnlijke waarheid van de klassieke partijen.

Natuurlijk, zijn ze niet zoals de tradio's. Indien dit wel zo was, waren ze in een regering gestapt op basis van de nota Di Rupo. En dan waren ze afgegleden in een langzame tocht, naar alle walgelijke fenomenen zoals beschreven in de openingspost, waar alle klassieke partijen zich aan hebben vergaapt. Hewel, ze hebben voor hun ideologisch programma gekozen en worden hiervoor beloond. De klassieke partijen zijn te ver weggezakt in hun eigen moeras. En dat is de pijnlijke waarheid van de klassieke partijen.

Mij wel niet uitmaken voor belgicist he maat. Zelfs niet voor Belg. Vakskesidioot.

Zuur, azijn, gal, bitter, ... de replieken van diegenen die koste wat het kost België willen laten verderklooien tot in het oneindige worden met de dag hilarischer. Als Vlaanderen onafhankelijk wordt zal dat in de eerste plaats te danken zijn aan het compleet gebrek aan inlevingsvermogen van de Franstaligen. Zij hebben sinds 1999 (Guyke aan de macht) alleen maar met de Vlamingen hun voeten gerammeld, en daardoor de politieke stabiliteit in Vlaanderen kapotgemaakt. Op korte termijn gaf die verdeeldheid hen macht, maar het zal op langere termijn hun ondergang worden.

pot ketel zwart

Kan er mij iemand eens uitleggen wat er per definitie verkeerd is aan populisme?

Dat is nog een extra categorie, speciaal voor België. De pariteit (+ belangenconflicten + alarmbellen + ...), heeft er voor gezorgd, dat ze met een incontournable meerderheid (PS+CDH), alles kunnen bepalen wat ze willen. Willen de Vlamingen niet meewerken, dan blokkeren ze verdere besprekingen, en zoekt het land ongekende dieptes op. Willen de Vlamingen wel meewerken, dan bepalen de Franstaligen de agenda en zakt Vlaanderen langzaam weg.

Dus categorie 9
- ondemocratische machtsstructuren bestendigen:
bijvoorbeeld, Franstalige rechters, Franstalige wettelijke voordelen in kieskring Sint-Genesius-Rode, Metropolitane Gewest, verdere ontnederlandsing.

Dat is volgens mij afhankelijk van welke definitie je hanteert. De auteur van het artikel hanteert een negatieve definitie: "Populisten pretenderen dat front- en backstage elkaar overlappen, maar verbannen de echte politiek naar de duistere backstage."

Volgens het artikel kan je wel in het volgende scenario terecht komen. Bij de oprichting van een partij heb je een bepaalde ideologie. Als het een goede ideologie is, dan win je stemmen bij verkiezingen. Hoe meer stemmen je haalt, des te meer je deze ideologie kan doorduwen. Bij de volgende verkiezingen moet je opnieuw concurreren op de ‘kiezersmarkt’. Vermits je programma reeds verwezenlijkt is, kom je volgens de auteur terecht in "een dominantie die dodelijk is voor de politiek", "want een partij die geen programma heeft, zal naar andere mechanismen zoeken om zich te handhaven". Een soort van machtsgeilheid, dus.

Vanaf dan is het hek van de dam, want de partij kan dan terecht komen in een "Plebiscitaire democratie". Dit wil zeggen dat tijdens verkiezingen alle partijen aan opbod gaan doen, naar alles waar maar vraag naar is. Marketing wordt belangrijker dan ideologie. Bijvoorbeeld, de "alles gratis" politiek van Stevaert was een populaire uitspraak, die hoog scoorde in peilingen.

Partijen gaan dan zondigen aan 3 scenario's:
A) opbod op hun eigen partijprogramma
B) opbod op partijpunten van anderen partijen.
C) negeren van onpopulaire maatregelen ("geen politiek project van lange adem")

Volgens mijn mening, hoeven populistische stellingen op zich niet noodzakelijk slecht te zijn. Wat wel slecht is, zijn populistische stellingen die je doen afdrijven van je ideologie (overnemen van populistische of niet-populistische stellingen van andere partijen) of populistische stellingen die niet realiseerbaar zijn. Want hierdoor zak je weg in het drijfzand van plebiscisme.